🍃🌹قَالَ علیه السلام أَحبِب حَبِیبَکَ هَوناً مَا عَسَی أَن یَکُونَ بَغِیضَکَ یَوماً مَا وَ أَبغِض بَغِیضَکَ هَوناً مَا عَسَی أَن یَکُونَ حَبِیبَکَ یَوماً مَا 🍃🌹(دوست خود را به اندازه دوست بدار، شاید روزی دشمن تو شود، و دشمنت را نیز به مدارا دشمن بدار، شاید روزی دوست گردد). 💠. فایده ی این سخن، همان دستور به اعتدال در دوستی و دشمنی و زیاده روی نکردن در آنهاست، به دلل مفسده ای که در زیاده روی و افراط است. هون، یعنی آرامش و متانت، و این کلمه صفت برای مصدر محذوف است، یعنی: دوستی توام با آرامش و اعتدال. کلمه ی ما در هر دو مورد مفید ناچیز و اندکی از آرامش و روز است، و هدف از آن اندازه داشتن است نه زیاده روی، و وقتی از اوقات است، هر چند که معین نشده است. امام (علیه السلام) بر راز این مطلب با کلمه ی: (عسی) در دو جا اشاره فرموده است، که این هر دو به منزله ی دو مقدمه ی صغرا برای قیاس مضمری هستند، اما مفسده ی زیاده روی در محبت در این است که شخص، دوست خود را بر اسرار و احوال خویش آگاه می سازد و اگر بعدها دوستی شان به دشمنی مبدل شود چنین دوستی به دلیل آگاهی بر اسرار، بر نابودی شخص از دشمنان دیگر تواناتر است. و همچنین مفسده ی زیاده روی در دشمنی، ابقا نکردن بر دشمن و این خود باعث دوام دشمنی و عداوت است، بنابراین میانه روی در این جهت بهتر است، زیرا چه بسا دشمن روزی برگردد و دوست شود، اگر برای دوستی جایی باقی گذاشته باشند. کبرای مقدر قیاس اول: هر دوستی که ممکن است روزی دشمن شود، شایسته است در دوستی با او زیاده روی نکنند. و کبرای مقدر قیاس دوم چنین است: و هر دشمنی که شاید روزی دوست شود، سزاوار است که در دشمنی با وی افراط نورزند. 📙شرح#حکمت_268 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص272 ✅ @dua_sadeqin