دلاراما! دل ديوانه‌ام ده به صحرای غمت كاشانه‌ام ده به كنج خانهٔ تن در حجابم مرا بيزار از ويرانه‌ام ده بكن آواره‌ام از خان و مانم ورای آب و خاكت خانه‌ام ده به مستان شراب بی‌غش خود سوی ميخانه‌ات پروانه‌ام ده به حق باده و خمخانه و جام به دست خويشتن پيمانه‌ام ده رجب آن بود و شعبانم چنين است نجات از چنگ هر افسانه‌ام ده چو مرغ بی‌پروبالم به دامت تو ای صياد! آب و دانه‌ام ده چو نالی نالم از درد درونم دوايم گريهٔ مستانه‌ام ده همی سوزم بگرد شمع وصلت بسوزان منصب پروانه‌ام ده تو خود برگو حسن گويد چه كس را نشان خانهٔ جانا‌نه‌ام ده #حسن_حسن‌زاده_آملی 💠 @e_adab 💠