✅ هفت بینیان اصلی فعل (۳):👇 در مبحث قبل به چهار بینیان از هفت بینیان اصلی اشاره کردیم. در این قسمت، به توضیح سه بینیان باقیمانده می‌پردازیم. ⚛ هیفعیل (הִפְעִיל ‎hifˈil): این بینیان را اصطلاحا بینیان سببی می‌گویند؛ یعنی ریشه‌ای که در بینیان پاعل معنای انجام کاری می‌دهد، در این بینیان معنای سبب انجام کاری شدن می‌دهد؛ مثلا سبب خندیدن دیگری. 🔅این بینیان معمولا معنای معلوم دارد. 🔅دقت داشته باشیم که در این بینیان، تمامی حروف بدون داگش هستند، پس حروف بگد کفت (בּגּדּ כּפתּ) با صدای بدون داگش‌شان ظاهر می‌شوند. *⃣ ریشه כתב در بینیان هیفعیل הִפְעִיל: "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - یک حرف اضافه ابتدای این بینیان داریم.=> הִ - صدای "פּ" הַפֹּעַל، شوا است و داگش ندارد، پس כ هم شوا می‌گیرد، بدون داگش.=> כְ - صدای "ע" הַפֹּעַל، خیریک ماله است، پس ת هم خیریک ماله می‌گیرد.=> תִי - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: הִכְתִיב (املا کرد) ⚛ بینیان هوفْعَل (הֻפְעַל ‎hufˈal): بینیان هوفْعَل معمولا باب مجهول بینیان هیفعیل است. یعنی ریشه فعلی را که در بینیان هیفعیل داریم، اگر وارد بینیان هوفْعَل کنیم، معنای مجهول آن فعل را پیدا می‌کند. *⃣ ریشه כתב در بینیان هوفْعَل הֻפְעַל: "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - یک حرف اضافه ابتدای این بینیان داریم.=> הֻ - صدای "פּ" הַפֹּעַל، شواست و بدون داگش، پس כ هم شوا می‌گیرد، بدون داگش.=> כְ - صدای "ע" הַפֹּעַל، پتخ است، پس ת هم پتخ می‌گیرد.=> תַ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: הֻכְתַב (املا شد) ✳️ در متن‌های ماله، הֻפְעַל را بصورت הופעל می‌نویسند. به همین خاطر הֻכְתַב هم می‌شود הוכתב. ⚛ هیتْپَعِّل (הִתְפַּעֵל hitpaˈel): بینیان هیتْپَعِّل باب میانه است؛ یعنی کاری که فاعل روی خود انجام می‌دهد. به عبارت دیگر، فاعل و مفعول یکی است؛ مثلا خود را پوشاندن. گاه نیز می‌تواند حالت دو سویه بودن را نشان دهد؛ مانند باب مفاعله عربی. 🔅این بینیان معمولا معنای معلوم دارد. 🔅حرف دوم ریشه در این بینیان، مشدد است. اما از آنجا که در خود نام بینیان، یعنی הִתְפַּעֵל، حرف دوم ریشه حلقی است، در خود بینیان، نمی‌توانیم مشدد بودن را با داگش نشان دهیم. به همین خاطر، معمولا بالای ע، ستاره‌ای می‌گذاریم که نشان دهد این مکان، مکان داگش است.=> ע* *⃣ ریشه כתב در بینیان هیتْپَعِّل הִתְפַּעֵל: "פּ" הַפֹּעַל => כ "ע" הַפֹּעַל => ת "ל" הַפֹּעַל => ב - دو حرف اضافه ابتدای این بینیان داریم.=> הִתְ - صدای "פּ" הַפֹּעַל، پتخ است و داگش دارد، پس כ هم پتخ می‌گیرد، با داگش.=> כַּ - صدای "ע" הַפֹּעַל، تصره است و داگش دارد، پس ת هم تصره و داگش می‌گیرد.=> תֵּ - "ל" הַפֹּעַל، صدایی ندارد، پس ב هم بی‌صدا می‌ماند.=> ב ⬅️ نتیجه: הִתְכַּתֵּב (نامه‌نگاری کرد) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅قواعد درس چهار (۲):👇 د) تفاوت כַּאֲשֶׁר و מָתַי: כַּאֲשֵׁר و מָתַי هر دو به زمان مربوط می‌شوند، اما: מָתַי کلمه پرسشی است. מָתַי הוּא עוֹבֵד؟ => او چه زمانی کار می‌کند؟ אֲנִי לֹא יוֹדֵעַ מָתַי הוּא עוֹבֵד. => من نمی‌دانم او چه زمانی کار می‌کند. درحالیکه כַּאֲשֵׁר اسم موصول است. הוּא חַי כַּאֲשֵׁר הוּא עוֹבֵד. => او زندگی می‌کند، زمانی که کار می‌کند. כַּאֲשֵׁר הוּא בַּבַּית, הוּא קוֹרֵא עִיתוֹן. => زمانی که او در خانه است، روزنامه می‌خواند. ✳️ البته تفاوت این دو، برای فارسی‌زبان کاملا مشخص است، چرا که کلمات متفاوتی برایشان به کار می‌رود. اما از آنجا که در متون انگلیسی، یک کلمه when داریم که معنای هر دو را در بر می‌گیرد، در متن باید دقت شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس چهار (۳):👇 ه) مخفف اسم موصول כַּאֲשֵׁר:👇 اسم موصول כַּאֲשֵׁר می‌تواند بصورت مخفف כְּשֶׁ بیاید. فقط باید دقت داشته باشیم که: ۱. כְּשֶׁ همیشه به کلمه‌ای که به دنبالش می‌آید، متصل می‌شود. כְּשֶׁאֲנִי עוֹבֵד, אֲנִי חַי. =>زمانی که کار می‌کنم، زندگی می‌کنم. ۲. طبق قاعده زبان عبری، هرگاه کلمه‌ای مخفف شود، اولین حرفی که بعد از آن می‌آید، داگش می‌گیرد. כְּשֶׁשָּׂרָה עוֹבֶדֶת, הִיא חַי. => زمانی که سارا کار می‌کند، زندگی می‌کند. ✳️ دقت داشته باشیم: چنانچه حرف بعد از כְּשֶׁ حلقی (א, ה, ח, ע+ ר) بود، داگش نمی‌گیرد. چرا که حروف حلقی داگش‌پذیر نیستند. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس چهار (۴):👇 و) اسم‌های عمومی: در زبان عبری، زمانی که به اسمی در حالت عمومی و کلی اشاره می‌کنیم، آن اسم باید به صورت معرفه بیاید: او به مدرسه می‌رود. = הוּא הוֹלֵך אֶל בֵּית הַסֵּפֶר. ز) زمان حال فعل חַי: این فعل در صرف زمان حال بی‌قاعده است و به صورت زیر صرف می‌شود: ۱. مفرد مذکر: (אֲנִי- אַתָּה- הוּא) חַי ۲. مفرد مؤنث: (אֲנִי- אַתְּ- הִיא) חַיָּה ۳. جمع مذکر: (אֲנַחְנוּ- אַתֶּם- הֵם) חַיִּים ۴. جمع مؤنث: (אֲנַחְנוּ- אַתֶּן- הֵן) חַיּוֹת https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کاماتص کاطان:👇 در بین حرکتهای زبان عبری، حرکتی داریم با نام کاماتص. این حرکت معمولا صدای آ می‌دهد که در این حالت به آن کاماتص گادُل (کاماتص بزرگ) گفته می‌شود. (קָמַץ גָּדוֹל Qamatz Gadol) ✳️ همین علامت گاهی صدای ــُ می‌دهد که به آن کاماتص کاطان (کاماتص کوچک) گفته می‌شود. (קָמַץ קָטָן Qamatz Qaṭan) زمانی که علامت کاماتص به هجاهای بسته برسد (حرف بعدی، شوا ناخ داشته باشد یا دارای داگش خازاک باشد)، کاماتص صدای (ــُ) می‌دهد. 🔅داگش خازاک، داگشی است که در غیر حروف بگد کفت (בּגּדּ כּפתּ) قرار می‌گیرد و باعث می‌شود آن حرف مشدد خوانده شود. مثال: צָהֳרַים (tzohorayim) ✳️ به صدای ה دقت کنید. مکان، مکان شواست، اما همانطور که قبلا گفته شد، از آنجا که حروف حلقی معمولا شوا نمی‌گیرند، به جای شوا، یکی از صداهای مسروقه (خطف پتخ، خطف سه‌گل، خطف کاماتص) می‌آید. در اینجا هم خطف کاماتص آمده. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר ד (4)‏ فعل‌های درس چهارم 🔴 این فعل، سالم صرف می‌شود.‏ 1⃣ ע - ב - ד کار کردن עוֹבֵד עוֹבְדִים עוֹבֶדֶת עוֹבְדוֹת ⚫ حرف سوم حلقی ע است.‏ 2⃣ שׁ - מ - ע شنیدن، گوش دادن שׁוֹמֵעַ שׁוֹמְעִים שׁוֹמַעַת שׁוֹמְעוֹת 🔘 از استثناءها در صرف...‏ 3⃣ ח - י - ה زندگی کردن חַי חַיִּים חַיָּה חַיּוֹת https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات جدید درس چهارم:👇 אִם: اگر אִם כֵּן: اگر چنین است בֹּקֶר = בוקר (בְּקָרִים): صبح חַי, חַיָּה, חַיִּים, חַיּוֹת: زندگی می‌کند... חַיִּים: زندگی כַּאֲשֶׁר: زمانی که מִן: از מַעְבָּדָה: آزمایشگاه מָתַּי: چه زمانی؟ עֲבוֹדָה: کار עוֹבֵד: کار می‌کند עַכְשָׁו = עַכְשָׁיו: اکنون עֶרֶב: شب (غروب آفتاب تا ۱۲ شب) רְחוֹב: خیابان שׁוֹמֵעַ: می‌شنود שִׂמְחָה: شادمانی תָּמִיד: همیشه 🔅عبارات تازه: יוֹם ד': چهارشنبه כָּל הַיּוֹם: تمام روز ✅ بررسی متن درس چهارم:👇 הָעֲבוֹדָה הִיא חַיִּים کار همان زندگی است עֶרֶב. شب است. 🔅از آنجا که فعل «است» در زبان عبری نداریم، خود همین یک کلمه، می‌تواند یک جمله بسازد. 🔅עֶרֶב از لحظه غروب تا دوازده شب را در برمی‌گیرد و کلمه לַיְלָה هم که به معنی شب است، از دوازده شب تا سحر است. به همین خاطر هنگام خواب، برای شب بخیر گفتن زمان خواب از לַיְלָה استفاده می‌شود. اما برای شب بخیر گفتن هنگام دیدارها، از עֶרֶב استفاده می‌شود. אָדוֹן לֵוִי לוֹקֵחַ מְעִיל آقای لوی برمی‌دارد کتی מִן הָאָרוֹן از کمد 🔺הָאָרוֹן: הָ + אָרוֹן 🔅אָרוֹן با حرف א شروع شده، پس صدای حرف تعریفش کاماتص می‌شود و א هم داگش نمی‌گیرد. וְהוֹלֵךְ אֶל הַבַּיִת שֶׁל אָדוֹן כֹּהֵן. و می‌رود به سمت خانه آقای کهن. 🔺וְהוֹלֵךְ: וְ + הוֹלֵךְ 🔺הַבַּיִת: הַ + בַּיִת 🔅چون درباره خانه آقای کوهن صحبت می‌کند، پس لفظ خانه معرفه است. גְּבֶרֶת כֹּהֵן עוֹמֶדֶת בָּרְחוֹב خانم کوهن ایستاده است در خیابان 🔺בָּרְחוֹב: בְּ + הָ + רְחוֹב 🔅רְחוֹב با حرف ר شروع شده، پس صدای حرف تعریفش کاماتص می‌شود و ר هم داگش نمی‌گیرد. 🔅حرف اضافه בְּ با حرف تعریف הָ ترکیب شده و صدای آن را گرفته است. לִפְנֵי הַבַּיִת. در برابر خانه. - שָׁלוֹם גְּבֶרֶת כֹּהֵן. - سلام خانم کوهن! אָדוֹן כֹּהֵן בַּבַּיִת? - آقای کوهن در خانه [است]؟ 🔺בַּבַּיִת: בְּ + הַ + בַּיִת - לֹא! הוּא לֹא בַּבַּיִת. - نه! او نیست در خانه. - אַתְּ יוֹדַעַת אֵיפֹה הוּא? - تو می‌دانی کجا او [هست]؟ - כֵּן. הוּא עוֹבֵד עַכְשָׁו. - بله! او کار می‌کند اکنون. - אֵיפֹה הוּא עוֹבֵד עַכְשָׁו? - کجا او کار می‌کند اکنون؟ - הוּא עוֹבֵד בַּמַּעְבָּדָה. - او کار می‌کند در آزمایشگاه. 🔺בַּמַּעְבָּדָה: בְּ + הַ + מַעְבָּדָה 🔅داگش מ در בַּמַּעְבָּדָה، بخاطر حرف تعریفی است که در حرف اضافه בְּ ادغام شده. - עַכְשָׁו? בָּעֶרֶב? - اکنون؟! شب هنگام؟! 🔺בָּעֶרֶב: בְּ + הָ + עֶרֶב 🔅עֶרֶב با حرف ע شروع شده، پس صدای حرف تعریفش کاماتص می‌شود و ע هم داگش نمی‌گیرد. 🔅زمانهایی چون، صبح، ظهر، شب، تقریبا همیشه در حالت معرفه می‌آیند، مگر اینکه به دلیل خاصی نکرده باشد. - כֵּן! גַּם אֲנִי שׁוֹאֶלֶת תָּמִיד: - بله! همچنین من می‌پرسم همیشه: "מִי עוֹבֵד בָּעֶרֶב?" «چه کسی کار می‌کند شب هنگام؟» 🔅 هنگامی که از لفظ מִי استفاده می‌شود و فاعل مورد سؤال است، فعل برای مفرد مذکر غایب می‌آید، چون سؤال‌کننده هیچ تصوری از کیستی و تعداد نفرات فاعل ندارد. אָדוֹן כֹּהֵן לֹא שׁוֹמֵעַ. آقای کوهن گوش نمی‌کند. אָדוֹן כֹּהֵן עוֹבֵד כָּל הַיּוֹם. آقای کوهن کار می‌کند تمام روز. הוּא עוֹבֵד מִן הַבֹּקֶר עַד הָעֶרֶב. او کار می‌کند از صبح تا شب. 🔺הַבֹּקֶר: הַ + בֹּקֶר 🔺הָעֶרֶב: הָ + עֶרֶב - אִם כֵּן, - اگر چنین است، מָתַּי הוּא חַי? چه زمانی او زندگی می‌کند؟ גְּבֶרֶת כֹּהֵן צוֹחֶקֶת خانم کوهن می‌خندد וְאוֹמֶרֶת: و می‌گوید: 🔺וְאוֹמֶרֶת: וְ + אוֹמֶרֶת - הוּא חַי - او زندگی می‌کند כַּאֲשֶׁר הוּא עוֹבֵד. زمانی که او کار می‌کند. 🔅در هر جمله و نیم جمله‌ای، فعل حال نیازمند فاعل است. چون خود فعل زمان حال، نشانی از چندم شخص بودن فاعل ندارد. הוּא עוֹבֵד תָּמִיד בְּשִׂמְחָה. او کار می‌کند همیشه با شادمانی. 🔺בְּשִׂמְחָה: בְּ + שִׂמְחָה אָדוֹן כֹּהֵן אוֹמֵר: آقای کوهن می‌گوید: "הָעֲבוֹדָה הִיא חַיִּים." «کار همان زندگی است.» https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس چهار کتاب هیسود:👇 העבודה היא חיים ערב. אדון לוי לוקח מעיל מן הארון והולך אל הבית של אדון כוהן. גברת כוהן עומדת ברחוב לפני הבית. - שלום גברת כוהן. אדון כוהן בבית? - לא! הוא לא בבית. - את יודעת איפה הוא? - כן. הוא עובד עכשיו. - איפה הוא עובד עכשיו? - הוא עובד במעבדה. - עכשיו? בערב? - כן! גם אני שואלת תמיד: "מי עובד בערב?" אדון כוהן לא שומע. אדון כוהן עובד כל היום. הוא עובד מן הבוקר עד הערב. - אם כן, מתי הוא חי? גברת כוהן צוחקת ואומרת: - הוא חי כאשר הוא עובד. הוא עובד תמיד בשמחה. אדון כוהן אומר: "העבודה היא חיים." https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_چهارم_سطح_دو👇 #قواعد_درس_پنج #ویژگی‌های_صفت

✅ قواعد درس پنج:👇 ویژگی‌های صفت: صفت (שֵׁם הַתוֹאַר) در زبان عبری، از قواعد اسم پیروی می‌کند. به این ترتیب، مانند اسم دارای سه ویژگی است: ۱. شمار (مفرد یا جمع) ۲. جنس (مذکر یا مؤنث) ۳. شناس (معرفه یا نکره) 1⃣ شمار: صفت نیز مانند اسم، مفرد و جمع دارد. جمع شدن آن نیز تابع قواعد اسم است. 2⃣ جنس: صفت نیز مانند اسم صورت مذکر و مؤنث دارد. شیوه مؤنث کردن صفت مذکر هم تابع همان قوانین اسم است. 3⃣ شناس: در صورتی که صفتی برای موصوفی معرفه بیاید، باید حرف تعریف بگیرد. قواعد حرف تعریف گرفتن صفت نیز مطابق با قواعد اسم است. ✅ قواعد درس پنجم کتاب هیسود:👇 الف) تبدیل صفت مذکر به مؤنث: ۱. می‌توانیم با افزودن کاماتص و ה به آخر صفت مذکر، آن را مؤنث کنیم. טוֹב => טוֹבָה ۲. اگر صدای حرف اول صفت، کاماتص باشد، برای تبدیل به باقی صیغه‌ها، کاماتص تبدیل به شوا می‌شود. גָּדוֹל => גְּדוֹלָה, גְּדוֹלִים, גְּדוֹלוֹת و چنانچه حرف اول، حلقی باشد، کاماتص تبدیل به خطف پتخ می‌شود. חָכָם => חֲכָמָה, חֲכָמִים , חֲכָמוֹת ✳️ از دست دادن کاماتص به خاطر تغییر در تکیه صداست. کاماتص که صدای بلند است، باید تکیه صدا روی آن یا حرفی که درست کنار آن است، بیفتد. ۳. صفاتی که به ה ختم می‌شوند، کاماتص حرف اولشان نمی‌افتد، چرا که تکیه صدا تغییری ندارد. در این اسم‌ها برای مؤنث شدن، سه‌گل قبل از ה تبدیل به کاماتص می‌شود و هنگام جمع نیز ה آن می‌افتد. יָפֶה => יָפָה, יָפִים, יָפוֹת ب) مکان صفت: صفت همیشه بعد از اسم می‌آید. אִישׁ טוֹב = مردی خوب אִשָּׁה טוֹבָה = زنی خوب אֲנָשִׁים טוֹבִים = مردانی خوب נָשִׁים טוֹבוֹת = زنانی خوب ج) تطابق صفت با موصوف: صفت باید در جنس، تعداد و معرفه و نکره بودن با موصوف مطابقت داشته باشد. תַּלְמִיד טוֹב = دانش‌آموز پسری خوب תַּלְמִידָה טוֹבָה = دانش‌آموز دختری خوب תַּלְמִידִים טוֹבִים=دانش‌آموزان پسری خوب תַּלְמִידוֹת טוֹבוֹת=دانش‌آموزان دختری خوب הַתַּלְמִיד הַטּוֹב = این دانش‌آموز پسر خوب הַתַּלְמִידָה הַטּוֹבָה = این دانش‌آموز دختر خوب הַתַּלְמִידִים הַטּוֹבִים = این دانش‌آموزان پسر خوب הַתַּלְמִידוֹת הַטּוֹבוֹת = این دانش‌آموزان دختر خوب د) جمع صفت: چنانچه اسمی مذکر باشد، اما ظاهر آن مؤنث باشد و بالعکس، صفت طبق اصل جنسیت و بدون توجه به ظاهر آن آورده می‌شود. נָשִׁים יָפוֹת= زنان زیبا לוּחוֹת גְּדוֹלִים = تخته‌های بزرگ هـ) صفت در جایگاه مسند و خبر: صفت می‌تواند در جایگاه مسند و خبر بیاید. در این صورت، حرف تعریف نمی‌گیرد. הַתַּלְמִיד טוֹב = این دانش‌آموز پسر، خوب است. הַתַּלְמִידָה טוֹבָה = این دانش‌آموز دختر، خوب است. הַתַּלְמִידִים טוֹבִים = این دانش‌آموزان پسر، خوب هستند. הַתַּלְמִידוֹת טוֹבוֹת = این دانش‌آموزان دختر، خوب هستند. و) اسم‌های جمع: شماری از اسم‌ها هستند که به ظاهر جمع‌اند، اما در معنا، مفرد. مانند: חַיִים صفات این اسم‌ها باید مانند خود آن‌ها، به صورت جمع بیاید. در حالت موصوف و صفت 👇 חַיִים טוֹבִים = زندگی‌ای خوب חַיִים יָפִים = زندگی‌ای زیبا در حالت مسند و مسندالیه 👇 הַחַיִּים טוֹבִים = زندگی خوب است. הַחַיִּים יָפִים = زندگی زیباست. ح) قید הַרבֵּה: این قید ممکن است به صورت صفت نیز به کار رود که در این صورت، قبل اسم می‌آید، اما با آن مطابقت پیدا نمی‌کند. יֵשׁ הַרבֵּה אֲנָשִׁים בָּרְחוֹב.= مردان زیادی در خیابان هستند. יֵשׁ הַרבֵּה נָשִׁים בָּרְחוֹב.= زنان زیادی در خیابان هستند. ز) اختصارها (contraction) و کوته‌نوشت یا مخفف‌ها (abbreviation): ۱. زمانی که می‌خواهیم یک یا چند کلمه را کوتاه و مختصر کنیم، دو گرش پیش از حرف آخر اختصارمان قرار می‌دهیم. בֵּית הַסֵּפֶר = בֵּית''ס דּוֹקְטוֹר = ד''ר ۲. زمانی که کلمه‌ای مخفف می‌شود، یک گرش تنها در پایان مخفف گذاشته می‌شود. גְּבֶרֶת = גב' אָלֶף = א' https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#جلسه_پنجم_سطح_دو👇 #پاسخ_تمرین‌های_درس_چهار #چند_وزن_اسم_عبری #صرف_فعلهای_درس_پنج #بررسی_متن_درس_پنج #متن_ماله_درس_پنج

✅ پاسخ تمرین‌های درس چهار:👇 ✳️ بخش ترجمه: 1. הוּא לֹא בַּבַּית עַכְשָׁיו, הוּא בָּרְחוֹב. 2. הִיא יוֹשֶׁבֶת פֹּה וְקוֹרֵאת עִתּוֹן (עיתון). 3. מִי עוֹבֵד בַּמַּעְבָּדָה הַיּוֹם? 4. מָה אַתָּה שׁוֹמֵעַ מִן הַבַּית? 5. הֵם לוֹמְדִים מִן הַבֹּקֶר (הבוקר) עַד הָעֶרֶב. 6. מָתַי אַתָּה הוֹלֵךְ אֶל בֵּית הַסֵּפֶר? 7. כַּאֲשֵׁר הַתַּלְמִיד כּוֹתֵב בַּמַּחְבֶּרֶת, הוּא כּוֹתֵב בְּעֵט. 8. הִיא תָּמִיד אוֹמֶרֶת: "הָעֲבוֹדָה הִיא שִׂמְחָה." 9. הֵם חַיִּים בַּשָּׁלוֹם. 10. אֲנִי לֹא יוֹדַעַת אִם הוּא בַּבַּית עַכְשָׁיו. 11. אִם כֵּן, מַדּוּעַ אַתֶּם לֹא לוֹמְדִים עִבְרִית? 12. מָה אַתָּה חוֹשֵׁב עַל הַחַיִּים? 13. הוּא בְּבֵית הַסֵּפֶר כָּל הַיּוֹם. 14. הִיא יוֹשֶׁבֶת בַּכִּתָּה (בכיתה) וְצוֹחֶקֶת. 15. הַמּוֹרָה לוֹקַחַת גִּיר וְכוֹתֶבֶת עַל הַלּוּחַ. ✳️ صداگذاری حرف تعریف:👇 1. הַבֹּקֶר 2. הָאָדוֹן 3. הָעִתּוֹן 4. הָעֲבוֹדָה 5. הָאָדוֹן 6. הַמְּעִיל 7. הַשִּׂמְחָה 8. הָעֶרֶב 9. הַמַּעְבָּדָה 10. הָרְחוֹב 11. הַחַיִּים 12. הַשָּׁלוֹם ✳️ نکته‌های بخش ترجمه: ۱. کلماتی که در پرانتز آمده، حالت ماله کلمات قبل پرانتز است. ۲. در تمرین ۱۳ به בְּבֵית הַסֵּפֶר دقت کنید. داگش בֵּית افتاده. قبلا آموختیم زمانی که حرفی به کلمه‌ای اضافه می‌شود، اگر حرف اول آن کلمه از حروف بِگِد کِفِت (בּגּד כּפתּ) باشد، داگش آن می‌افتد و چنانچه آن حرف از حروف دو صدایی باشد، صدا هم تغییر می‌کند. در متن‌های منوکاد این تغییر قابل رؤیت است، اما در متن‌های ماله، خودمان باید به این قضیه دقت داشته باشیم که صدای آن را درست تلفظ کنیم. 🔅این نکته را برای همیشه به خاطر بسپارید:👇 اسم‌هایی مثل مدرسه (בֵּית סֵפֶר)، بیمارستان (בֵּית חוֹלִים)، قهوه‌خانه (בֵּית קָפֶה) و... که با ترکیب دو‌ کلمه ساخته می‌شوند، همیشه هنگام افزودن حرف اضافه به آنها، کلمه اولشان که در اینجا בֵּית است، داگشش می‌افتد. همانطور که در اینجا בֵּית تبدیل به בֵית شد؛ چه معرفه باشند، چه نکره. 🏫 مدرسه => בֵּית סֵפֶר در مدرسه‌ای => בְּבֵית סֵפֶר در آن مدرسه => בְּבֵית הַסֵּפֶר 🏩 بیمارستان => בֵּית חוֹלִים در بیمارستانی => בְּבֵית חוֹלִים در آن بیمارستان => בְּבֵית הַחוֹלִים ☕️ قهوه‌خانه => בֵּית קָפֶה به قهوه‌خانه‌ای => לְבֵית קָפֶה به آن قهوه‌خانه => לְבֵית הַקָּפֶה ۳. در تمرین ۱۵ به افتادن داگش کاف در וְכוֹתֶבֶת دقت کنید. دلیل آن، آمدن حرف اضافه در ابتدای کلمه است. ۴. دقت داشته باشیم، آن حرف تعریفی که گفتیم سر اسم‌های عام می‌آید، قرار نیست همه جا بیاید. مثلا در تمرین ۶، برای مدرسه رفتن حرف تعریف آمده (בֵּית הַסֵּפֶר)، چون آنجا به کلیت مدرسه رفتن اشاره دارد. اما در تمرین ۷، در نوشتن با خودکار، معنایی عام در نظر نیست. بلکه به «نوشتن با خودکاری» اشاره دارد. به همین خاطر آنجا בְּעֵט آمده. با توجه به معنا، می‌توانیم متوجه فرق این دو شویم. اگر در متن درس هم دقت کنیم، این ظرافت‌ها را می‌بینیم. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim