درست فردای شهادت سیدحسن‌نصرالله بود. جمع شده بودیم تا ببینیم رهبرمان چه گفته! "فرض است بر همه‌ی شما که با همه امکانات در کنار لبنان و حزب الله باشید." یعنی چه؟! من چه کنم؟ تکلیفم چیست؟ جنگ و برداشتن اسلحه که از دستمان نمی آید. یکی‌یکی صحبت می‌کردیم. _ سلامتی رزمندگان و پیروزی جبهه حق پویش دعا و صلوات راه بیاندازیم.مراسم استغاثه هم خوب است. _ برای مدارس غذا تهیه کنیم سودش را اهدا کنیم. _ پول و طلا هم که هر کس به قدر توان. _ کاموا جمع کنیم و حالا که فصل سرما نزدیک است شال و کلاه ببافیم برای طفل معصوم‌ها . _پتوی نو داریم. _ کنسرو هم خوب است. _ تبیین و قلم و رسانه هم باید باشد. خلاصه که همهمه بود میان اتاق. یک کلام گفتم:بر #همگان فرض است یعنی: نگو شوهرم به جبهه کمک کرد از گــــُرده‌ی من ساقط است.بر تو هم تکلیف است چون بالاخره طلا داری!نفقه داری! و به خنده ادامه دادم:بالاخره ما زنها بدون پس انداز قایِمکی روز مبادا نمی‌شویم. تازه به دختر نه ساله‌ت نیز فرض است. هر کدام جدا و به قدر وسع باید پای کار امر ولی جامعه‌مان باشیم. من جدا. دخترم جدا. همسرم جدا. هنوز کلامم تمام نشده بود که #خانم_ربیعی از جا بلند شد و گوشواره‌هایش را گذاشت کف دست بزرگتر جلسه. عجب! نمی‌شد فقط حرفش را زده باشم و دیگری عمل کرده باشد. این شد که.... بماند. السابقون السابقونند که مقربند؛ و خانم ربیعی آن روز، قطعا مقرب جمع ما بود. ۱۴۰۳/۷/۱۴ ✍ به قلم م.رمضانی #ایران_همدل #تهران #پیشوا #طلا #کمکهای_مردمی جهت دریافت ایده های بانوانه به کانال زیر بپیوندید https://eitaa.com/edehhayebanovaneh