🔹برخی با اشاره به بروز رفتارهای ضد دینی مانند حمله به برخی از ارزش‌ها و نماد های مذهبی همچون چادر و اصل حجاب شرعی، ساده انگارانه تصور می کنند، ستیز با احکام اسلامی خصوصا حجاب شرعی در ایران حاصل تجربه حکومت دینی است. 🔺احتمالا تاریخ نخوانده اند تا بدانند، در همان بدو انقلاب و در آن فضای شور انقلابی و دینی جامعه، شاهد تظاهرات چند ده هزار نفری علیه حکم قصاص و حجاب بودیم. 🔺 اوج این اعتراضات را در 17 اسفند 57 شاهدیم. روز جهانی زن. یعنی فقط 25 روز بعد پیروزی انقلاب اسلامی. یک روز بعد از سخنان تاریخی امام در ارتباط با لزوم وجود حجاب شرعی در ادارات و سازمان‌ها و وزارتخانه ها. راهپیمایی حدودا 15 هزارنفری علیه حجاب که چند روزی به طول انجامید و موجبات درگیری و زد و خورد و مباحثه های مختلف میدانی را برای مردم فراهم آورد. فیلم های منتشر شده از تجمعات آن روزها یکی از اسناد جذاب و ماندگار تاریخ انقلاب است. خصوصا تجمعاتی که در دانشگاه تهران شکل گرفت. 🔹واقعیت این است که دین ستیزی در بخشی از جامعه ایران، ریشه در سیاست های فرهنگی حکومت رضاخان و سپس پهلوی دوم دارد. فضای اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی هم فقط مدتی آن را به محاق خاموشی برد.امروز فقط زمینه بروز دوباره این دیدگاه، آن هم در مقیاس بسیار کوچک‌تری، توسط اقلیتی که از اول انقلاب همیشه وجود داشتن فراهم شده است. فلذا نباید پدیده رخ داده فعلی را امری عجیب و خارق العاده دانست و نباید متحیرانه به آن نگاه کند. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ مشکل اصلی کجاست؟ 🔸اگر امروز شاهد آن هستیم که اشراف، مترفین، مرفهین و متفرعنین سیاسی بر گُرده کشور سوار شده اند و هر روز با عملکردشان تیشه به ریشه منافع ملی و انقلابی ما می زنند و به ریش جریان انقلابی و عموم مؤمنین و عناصر دلداده انقلاب اسلامی می‌خندند ریشه اش به کجا بر میگردد؟ چه چیزی این جماعت را روز به روز گستاخ تر می‌کند؟ 🔸اگر امروز شاهد آنیم که دولتی قلدرمابانه تن به اجرای قانون حجاب نمی‌دهد و رئیس مجلس هم بر خلاف وظیفه قانونی اش این قانون را جهت اجرا ابلاغ نمی‌کند و با وقاحت تمام جلوی اجرای حکم الهی حجاب ایستاده اند، به راستی عامل اصلی این بی شرمی چیست؟ چه چیزی این جماعت را آنقدر پُررو کرده است جلوی اجرای شریعت توحیدی بایستدند؟ چرا به نقطه ای رسیده ایم که فریاد این مدعیان انقلابی گری و نهج البلاغه خوانی بر سر حزب الله عزیز بلند است و دست نوازشان بر سر مفسدین سیاسی و اقتصادی هم پیاله خود و مروجان بی عفتی و بی حیایی دراز؟ کجای کار می لنگد؟ 🔸نگارنده این سطور مشکل اصلی را تغییر ماهیت و هویت برخی عناصر خواص در حاکمیت اسلامی میدانم. کسانی که خودمانی اش این است که متاسفانه و بهترین حالت عوض شده اند و نه عوضی. چرب و شیرین دنیا نظام ادراکی، باوری و محاسباتی شان را بهم ریخته است. رهبر انقلاب در سال 75 در جمع پاسداران لشکر 27 محمد رسول الله ریشه واقعه کربلا را دقیقا همین نقطه می‌دانند؛ تغییر ماهیت خواص طرفدار حق. 🔸«آری! وقتی خواص طرفدار حق، یا اکثریت قاطعشان، در یک جامعه، چنان تغییر ماهیت میدهند که فقط دنیای خودشان برایشان اهمیت پیدا میکند؛ وقتی از ترس جان، از ترس تحلیل و تقلیل مال، از ترس حذف مقام و پست، از ترس منفور شدن و از ترس تنها ماندن، حاضر میشوند حاکمیت باطل را قبول کنند و در مقابل باطل نمیایستند و از حق طرفداری نمیکنند و جانشان را به خطر نمیاندازند؛ آن گاه در جهان اسلام فاجعه با شهادت حسین‌بن‌علی با آن وضع آغاز میشود. حکومت به بنی‌امیه و شاخه‌ی مروان و بعد به بنی‌عباس و آخرش هم به سلسله‌ی سلاطین در دنیای اسلام، تا امروز میرسد!» 🔸واقعیت این است که امروز جریان و افرادی بر امورات کشور تفوق، برتری و قدرت سياسی دارند که دیگر آن آدم های سابق نیستند. تکنوکرات شبه انقلابی و لیبرال های مذهبی حاکم بر کشور تصمیم خود را گرفته اند؛ حذف جریان حزب اللهی و نرمال سازی جمهوری اسلامی و هضم شدن در هاضمه نظم منحط غربی و هدف اصلی آنان است. این افراد خسته از گذشته خود، جریان انقلابی را موی دماغ خود و کشور می‌دانند و دوست دارند تک‌تک آنان را از صحنه سیاسی کشور سرخورده و در نهایت حذف کنند تا روز به روز راحت‌تر بخورند و بر اریکه قدرت بنشینند و کسی کاری به کارشان نداشته باشد. 🔸رویشان نمی‌شود صریحا بگویند از گفتمان انقلاب اسلامی و منویات امام راحل عبور کرده اند و آن شعارها و آرمان‌های انقلاب را صرفا برای انقلاب کردن خوب می‌دانستند و نه حکومت کردن، رویشان نمی‌شود لخت و عریان بگویند بریده اند، به اسم امنیت و مصلحت می‌خواهند شریعت را تعطیل کنند. رهبر انقلاب در همان سخنرانی مذکور خروجی تفوق این افراد بر جامعه اسلامی را به مسلخ رفتن حسین بن علی ها دانستند و بیان داشتند که حکومت اسلامی تنها پنجاه سال بعد از ارتحال پیامبر اعظم به روزی رسید که سر جگر گوشه او را گوش تا گوش برید و ما امروز در جمهوری اسلامی هیچ تضمینی وجود ندارد که زودتر از آن پنجاه سال به نسبت تاریخ ارتحال امام راحل به آن نقطه نرسیم! بخوانید. 🔸«اگر کسانی برای حفظ جانشان، راه خدا را ترک کنند و آن‌جا که باید حق بگویند، نگویند، چون جانشان به خطر میافتد، یا برای مقامشان یا برای شغلشان یا برای پولشان یا محبّت به اولاد، خانواده و نزدیکان و دوستانشان، راه خدا را رها کنند، اگر عده‌ی این‌ها زیاد باشد آن وقت دیگر واویلاست. آن وقت حسین‌بن‌علیها به مسلخ کربلا خواهند رفت و به قتلگاه کشیده خواهند شد. آن وقت، یزیدها بر سرِ کار میآیند و بنی‌امیّه، هزار ماه بر کشوری که پیغمبر به وجود آورده بود، حکومت خواهند کرد و امامت به سلطنت تبدیل خواهد شد، امامت به سلطنت تبدیل خواهد شد!» 🔸راه حل را هم خود رهبر انقلاب پیش روی ما گذارده است. این ماییم و صحنه پیش رو:«اگر امروز من و شما جلو قضیه را نگیریم، ممکن است پنجاه سال دیگر، ده سال دیگر یا پنج سال دیگر، جامعه‌ی اسلامی ما کارش به جایی برسد که در زمان امام حسین علیه‌السّلام رسیده بود. مگر این‌که چشمان تیزی تا اعماق را ببیند؛ نگهبان امینی راه را نشان دهد؛ مردم صاحب فکری کار را هدایت کنند و اراده‌های محکمی پشتوانه‌ی این حرکت باشند. آن وقت، البته، خاکریزِ محکم و دژِ مستحکمی خواهد بود که کسی نخواهد توانست در آن نفوذ کند. و الاّ، اگر رها کردیم، باز همان وضعیت پیش می‌آید. آن‌وقت، این خونها، همه هدر خواهد رفت.» #علی_ریاحی_پور @marghoomat