ملت دوست بودن و مردم دوست بودن درست و صحیح است اما هدف را در یک فرد در یک دسته در یک قشر در یک ملت و یک نژاد محدود کردن شرک است. قصه این است که مسلمان، انسان معتقد به خدای رب العالمین و پروردگار جهانیان است و اسلام یک آیین جهانی است. مسلمان به سعادت انسان به صورت یک کل نگاه می کند و در راه نجات انسان به صورت یک کل تلاش می کند. اصولا محدود کردن آرمانهای یک انقلاب در نجات یک ملت شرک است. گذشته از اینکه اصلا بر اساس جهان بینی اسلام نجات یک ملت از نجات همه انسانها نمی تواند جدا باشد ...پس اگر یک انسان، یک حزب، یک تشکیلات، یک قشر، یک ملت و یک نژاد بخواهد به سعادت برسد بر طبق جهان بینی اسلام باید به آزادی به نجات و رستگاری و فلاح همه انسانها بپردازد ...اصولا یک مسلمان یا یک ملت مسلمان در برابر فلاح #همه_مسلمانان بلکه #همه_انسانهای_جهان مسئولند. ما شعارمان از اول همین بود. مگر نه اینکه ما همیشه همین حدیث را می گفتیم شرح می دادیم و انگیزه انقلابمان بود. روی پلاکاردهایمان می نوشتیم و توی مساجدمان می زدیم " من أصبح لایهتمَّ بأُمور المسلمین فَلَیس بمسلم" هرکس صبح سر از خواب نوشین بردارد و در اندیشه مسائل همه مسلمانان نباشد آن فرد مسلمان نیست. بنابراین من خواهش می کنم مسئله را #خیلی_باز_و_روشن در جامعه مطرح کنیم و بگوئیم ما ملت دوست هستیم، ولی ملی گرا و ناسیونالیست نیستیم یعنی هدف و آرمانمان را برای فلاح و رستگاری مردم، در فلاح و رستگاری ملت ایران محدود نمی کنیم.‌ فلاح و رستگاری مردم ایران را می خواهیم و فلاح و رستگاری همه مسلمان جهان را و بلکه همه انسانهای جهان را. #مسلمانان_مظلوم_هند