⭕️ سوال ❓ آیا اینکه خداوند به مسلمانی که از اسلام برگشته و مرتد شده، دستور داده تا عقیده خود را اظهار ننماید، نوعی نفاق نیست؟ 🔰 در پاسخ به این سؤال باید گفت: اسلام این افراد را به اظهار دین‌داری توصیه نکرده؛ بلکه آن‌ها را تنها از اظهار کفرشان منع نموده و این هیچ ربطی به نفاق و دورویی ندارد. بله اگر از آن‌ها خواسته می‌شد تا در ظاهر خود را مسلمان نشان دهند و در باطن کافر باشند، چنین چیزی نفاق و دورویی بود؛ اما وقتی آن‌ها را تنها از ابراز کفر منع کرده‌ است، دیگر ربطی به نفاق ندارد. این مانند آن است که کسی در یک کشور ساکن بوده؛ اما قانون آن را قبول نداشته باشد، در چنین شرایطی هیچ‌گاه آن کشور اجازه سخن‌پراکنی علیه قوانینش را به این شخص نمی‌دهد و او را ولو اینکه معتقد به آن قوانین نباشد، در ملأعام از بدگویی علیه آن منع می‌نماید. 🌐 جهت مطالعه‌ بیشتر بر روی لینک زیر، کلیک کنید. https://btid.org/fa/news/245695 📎 #امام_زمان 📎 #ارتداد ____________________ 📥معارف اعتقادی را با لینک زیر منتشر فرمایید: 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3353018433Cb6f9c7903b

💥ارتداد فقط از روی یقین و عناد محقق می شود ✍حضرت آیت الله #سبحانی: 🔹در مورد مرتد نيز قاضى شرع تنها در صورتى مجاز به اجراى حكم مرتد است كه بداند او اسلام را با آگاهى و بينش كامل و از روى درايت و بصيرت پذيرفته، و هيچ‌گونه «شبهه‌ى علمى» باعث رويگردانى او از اسلام نشده است. اگر قاضى شرع در تحقيقات خود به اين نتيجه برسد كه رويگردانى مرتد از اسلام به دليل برخى مشكلات فكرى و مسايل حل نشده براى او بوده است، نمى‌تواند او را «مرتد» شمرده و حكم ارتداد را بر او جارى سازد. 🔸صاحب جواهر از فقهاى برجسته‌ى شيعه مى‌گويد: «... بنابراين نمى‌توان انكار فرد تازه مسلمان و يا دور از محيط اسلامى و مانند آن را، موجب كفر آنان دانست، بلكه انكار هر كس كه بدانيم انكار او به دليل وجود شبهه‌اى بوده است و يا حتى - طبق نظر عده‌اى - احتمال دهيم شبهه‌اى داشته است، موجب كفر نيست». مطابق جمله‌ى اخير صاحب جواهر، حتّى اگر قاضى شرع مطمئن نباشد كه روى گردانى مسلمانى به دليل وجود شبهات علمى و مشكلات فكرى بوده، بلكه تنها «احتمال» اين نكته را بدهد، كافى است كه از مرتد شناختن او و اجراى حد ارتداد بر او دست بكشد. 🔻از دلايلى كه گذشت نتيجه مى‌گيريم كه نه تنها وجود سؤال و ترديد و شبهه علمى - كه اعمالى غير اختيارى هستند - موجب ارتداد نيست، بلكه حتى انكارى كه از روى مشكل فكرى و ناتوانى از پاسخگويى به شبهات و سؤال‌هاى معرفتى و علمى ناشى شده است، موجب مرتد شمرده شدن فرد نمى‌شود. مرتد كسى است كه از روى آگاهى و يقين، به معارف و اصول اسلام پى برده است، و سپس آنها را بدون هيچ‌گونه دليل علمى و منطقى ردّ و انكار مى‌كند. به عبارت ديگر مشكل مرتد، مشكل علمى و فكرى نيست، بلكه مشكل عملى و سربرنتافتن در مقابل برهان و استدلال است كه با عناد و لجبازى در مقابل حقيقت ايستادگى مى‌كند. طبيعى است كه راه برخورد با مشكلات علمى افراد، استفاده از منطق و استدلال، و شيوه‌ى برخورد با افراد لجوج و عنود، استفاده از برخورد عملى است. (1) . «... و من هنا لم يحكم بالكفر بإنكار جديد الإسلام و بعيد الدار و نحوهما، بل وكلّ من علم انّ إنكاره لشبهة بل قيل وكلّ من احتمل وقوع الشبهة في حقّه». جواهر الكلام، حسن نجفى: 46/6. 📚ارتداد و آزادی ، آیت الله جعفر سبحانی ص ۲۱👉 🌐مطالعه برخط کتاب #صاحب_جواهر #فقه_تمدنی #کلام_اسلامی #ارتداد ♻️معارف اعتقادی را با لینک زیر منتشر کنید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3353018433Cb6f9c7903b

💥ارتداد فقط از روی یقین و عناد محقق می شود ✍حضرت آیت الله #سبحانی: 🔹در مورد مرتد نيز قاضى شرع تنها در صورتى مجاز به اجراى حكم مرتد است كه بداند او اسلام را با آگاهى و بينش كامل و از روى درايت و بصيرت پذيرفته، و هيچ‌گونه «شبهه‌ى علمى» باعث رويگردانى او از اسلام نشده است. اگر قاضى شرع در تحقيقات خود به اين نتيجه برسد كه رويگردانى مرتد از اسلام به دليل برخى مشكلات فكرى و مسايل حل نشده براى او بوده است، نمى‌تواند او را «مرتد» شمرده و حكم ارتداد را بر او جارى سازد. 🔸صاحب جواهر از فقهاى برجسته‌ى شيعه مى‌گويد: «... بنابراين نمى‌توان انكار فرد تازه مسلمان و يا دور از محيط اسلامى و مانند آن را، موجب كفر آنان دانست، بلكه انكار هر كس كه بدانيم انكار او به دليل وجود شبهه‌اى بوده است و يا حتى - طبق نظر عده‌اى - احتمال دهيم شبهه‌اى داشته است، موجب كفر نيست». مطابق جمله‌ى اخير صاحب جواهر، حتّى اگر قاضى شرع مطمئن نباشد كه روى گردانى مسلمانى به دليل وجود شبهات علمى و مشكلات فكرى بوده، بلكه تنها «احتمال» اين نكته را بدهد، كافى است كه از مرتد شناختن او و اجراى حد ارتداد بر او دست بكشد. 🔻از دلايلى كه گذشت نتيجه مى‌گيريم كه نه تنها وجود سؤال و ترديد و شبهه علمى - كه اعمالى غير اختيارى هستند - موجب ارتداد نيست، بلكه حتى انكارى كه از روى مشكل فكرى و ناتوانى از پاسخگويى به شبهات و سؤال‌هاى معرفتى و علمى ناشى شده است، موجب مرتد شمرده شدن فرد نمى‌شود. مرتد كسى است كه از روى آگاهى و يقين، به معارف و اصول اسلام پى برده است، و سپس آنها را بدون هيچ‌گونه دليل علمى و منطقى ردّ و انكار مى‌كند. به عبارت ديگر مشكل مرتد، مشكل علمى و فكرى نيست، بلكه مشكل عملى و سربرنتافتن در مقابل برهان و استدلال است كه با عناد و لجبازى در مقابل حقيقت ايستادگى مى‌كند. طبيعى است كه راه برخورد با مشكلات علمى افراد، استفاده از منطق و استدلال، و شيوه‌ى برخورد با افراد لجوج و عنود، استفاده از برخورد عملى است. (1) . «... و من هنا لم يحكم بالكفر بإنكار جديد الإسلام و بعيد الدار و نحوهما، بل وكلّ من علم انّ إنكاره لشبهة بل قيل وكلّ من احتمل وقوع الشبهة في حقّه». جواهر الكلام، حسن نجفى: 46/6. 📚ارتداد و آزادی ، آیت الله جعفر سبحانی ص ۲۱👉 🌐مطالعه برخط کتاب #صاحب_جواهر #فقه_تمدنی #کلام_اسلامی #ارتداد ♻️معارف اعتقادی را با لینک زیر منتشر کنید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3353018433Cb6f9c7903b