⁉️⁉️ 📌«انتظار فرج» در آیین یهود از چه جایگاهی برخوردار است و آیا در کتب مقدس آنها مطلبی در این خصوص وجود دارد؟ 👇👇👇 ◀️شور و التهاب انتظار موعود آخرالزمان در تاریخ پرفراز و نشیب یهودیت موج مى زند. در عهد قدیم از کتاب مقدس، سفر مزامیر داوود، مزمور ۳۷ مى خوانیم: «به جهت وجود اشرار و ظالمین مأیوس مشو؛ زیرا نسل ظالمین از روى زمین برچیده خواهد شد و منتظرین عدل الهى وارثان زمین خواهند شد و کسانى که مورد لعن الهى واقع گردند بینشان تفرقه خواهد افتاد و انسان هاى صالح کسانى هستند که وارثان زمین شده و تا پایان تاریخ در روى زمین زندگى خواهند کرد».(۱) 🌷🌷🌷 ◀️تب و تاب انتظار دخالت اعجاز آمیز خداوند، در دوران سیطره والیان رومى بر فلسطین به اوج خود رسید و به همین علت هنگامى که یحیاى تعمید دهنده ندا داد: «توبه کنید؛ زیرا ملکوت آسمان نزدیک است»(۲) 🌷🌷🌷 ◀️ توده هاى مردم پیام او را با جان و دل شنیدند. کلمات هیجان آور او دل هاى شنوندگان را تکان داد و الهام بخش گروه هاى ستمدیده و بینوایى بود که همواره آتش شوق انتظار براى قیام «مسح شده خدا» در قلوبشان زبانه مى کشید. یهودیان در سراسر تاریخ محنت بار خود هر گونه خوارى و شکنجه را به این امید بر خود هموار کرده اند که روزى «مسیحا» بیاید و آنان را از گرداب ذلت و درد و رنج رهانده فرمانرواى جهان گرداند. هم اکنون صهیونیست هاى اشغالگر فلسطین، علاوه بر دعاهاى مسیحایى مرسوم در پایان مراسم سالگرد بنیان گذارى رژیم غاصب اسرائیل که در پنجم ماه ایّار عبرى برگزار می گردد، پس از دمیدن در شیپور عبادت، این گونه دعا مى کنند: «اراده خداوند، خداى ما چنین باد که به لطف او شاهد سپیده دم آزادى باشیم و نفخ صور مسیحا گوش ما را نوازش ‍ دهد».(۳) 🌷🌷🌷 ◀️بسیار طبیعى است که قوم بنى اسرائیل با گذشته تیره و تار خود در انتظار آینده بهترى باشد. به همین علت است که وقتی حضرت موسى(علیه السلام) به عنوان یک منجى میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این آرمان در دوران ابتلا پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد و تنها با انتخاب داوود به پادشاهى بود که آرزوى این قوم براى قیام یک منجى کاملاً برآورده شد. داوود نمونه یک پادشاه یهودى و الگوى جاودانى شخص مسیحا گردید و در واقع برخى از انبیا و حکیمان هم او را مسیحا مى دانستند.(۴) 🌷🌷🌷 ◀️عصر داوود و سلیمان را مى توان دوران شکوفا شدن آرمان مسیحایى در اذهان قوم یهود دانست. امید مسیحایى با دو نیم شدن حکومت بنى اسرائیل پس از حضرت سلیمان(علیه السلام) جدى تر شد. انبیا نه تنها آتش شوق را در دل ها روشن نگه مى داشتند؛ بلکه به توسعه دادن مفهوم مسیحا و دوران مسیحایى مى پرداختند. آنان معتقد بودند که شخص مسیحا که خدا به وسیله او جهان را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر انبیا حاضر بود. اندیشه مسیحایى در پیشگویى هاى «اشعیا» به طور وضوح آمده است. مسیحاى آرامش آفرین و تسلى بخش قوم یهود در یکى از پیشگویى هاى او چنین تصویر شده است؛ «او حکومت آرمانى عادلانه اى را پى مى افکند که در آن زمان، جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد مثل آب هایى که دریا را مى پوشاند و آن، پس از گسترش دین بنى اسرائیل در سراسر گیتى است که همچون پرچم قوم ها برپا خواهد شد و امت ها آن را خواهند طلبید».(۵) 🌷🌷🌷 ◀️و نیز مى خوانیم: «و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند بر قله کوه ها ثابت خواهد شد و فوق تلّ ها برافراشته خواهد گردید و جمیع امت ها به سوى آن روان خواهند شد».(۶) 🌷🌷🌷 ◀️برخى از پیشگویى هاى «صفنیا» حتى از پیشگویى هاى اشعیا جهان شمول ترند. از دید او عصر مسیحایى، زمان اصلاح کلى جهان است؛ زیرا که در آن زمان، زبان پاک به امت ها خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهوَه را بخوانند و به یک دل، او را عبادت کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص مسیحا به قرار زیر است: «یک انسان که نهالى از خاندان سلطنتى داوود است و قداست او تنها به سبب موهبت هاى طبیعى وى خواهد بود. امت هاى مشرک به دست او نابود خواهند گشت و بنى اسرائیل قوت خواهند گرفت».(۷) (۱). کتاب مقدس (ترجمه قدیم)، انتشارات ایلام، انگلستان، ۲۰۰۲ میلادی، چاپ سوم، مزامیر داوود، سفر ۳۷، ص ۶۶۳. (۲). همان، کتاب متّى، باب ۳، قسمت ۲، ص ۱۰۸۷. (۳). آشنایی با ادیان بزرگ، توفیقی، حسین، انتشارات سمت، ۱۳۷۹ شمسی، چاپ: پنجم، ص ۱۰۲. (۴). کتاب مقدس (ترجمه قدیم)، همان، کتاب هوشع، باب ۳، قسمت ۵، ص ۱۰۲۲؛ کتاب ارمیا، باب ۳۰، قسمت ۹، ص ۸۸۹؛ کتاب حزقیال، باب ۳۷، قسمت ۲۴ و ۲۵، ص ۹۸ (۵). همان، کتاب اشعیا، باب ۱۰، قسمت ۳۳، ص ۷۹۲؛ کتاب صفنیا، باب ۳، قسمت ۹، ص ۱۰۶۱. (۶). همان، کتاب صفنیا، باب ۲، قسمت ۲-۴، ص ۱۰۶۰. (۷). انتظار مسیحا در آیین یهود، گرینستون، جولیوس، ترجمه: توفیقی، حسین، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، قم، ۱۳۷۷ شمسی، ص ۶۵. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء

📔#دانلود_کتاب_شیعه دانلود کتاب ارزشمند "درآمدی بر شیعه شناسی" نویسنده: استاد علی ربانی گلپایگانی @andishaneh #آموزه_های_اعتقادی_دین_اسلام

فرارسیدن سالروز شهادت حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (سلام الله علیها ) و ایام فاطمیه ،بر وجود مقدس امام زمان (عج) و تمامی مسلمین جهان تسلیت باد. #مناسبت #مذهبی @moshaverehtolue ❤️❤️❤️

#معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam تلگرام🌷👇 https://telegram.me/ehyakalam

⛔️ متن شبهه ( این سوال یکی از دغدغه برانگیزترین و پرتعدادترین سوالات دینی است) : 👇👇👇 من نمیخواستم به دنیا ییایم و در این امتحان دشوار و کارزار سخت شرکت کنم که ببینم برنده میشم یا بازنده (بهشت یا جهنم) میذاشتن تو همون عدم باشیم..... ❇️ پاسخ به شبهه ❇️👇 ◀️ این که می‌گویند: «من نمی‌خواستم خلق شوم...»، اساساً حرف غلطی است. چرا که «من» اصلاً نبودم که بخواهم خلق شوم یا نخواهم! دوست داشته باشم که خلق شوم یا دوست نداشته باشم! پس، درست نیست اگر بگویم: «من، نمی‌خواستم یا دوست نداشتم که خلق شوم». ◀️سؤال درست این است که از خود بپرسم: «حال که خلق شدم، آیا دوست دارم که خلق شدم یا دوست ندارم؟» این یک سؤال منطقی است که خوب است هر انسان عاقلی بدان بیاندیشد و نتیجه‌ی منطقی و عقلی بگیرد. نه این که فقط به زبان بگوید «دوست ندارم» و بعد با تداوم تکرار این یأس را به خود القا کند. بدون شک و به طور قطع و یقین نه تنها هیچ انسانی نیست که «هستی یافتن»، یا همان خلق شدن را دوست نداشته باشد، بلکه همگان عاشق آن و طبعاً عاشق «هستی بخشي» یعنی خداوند هستند. چرا که خالق کریم عشق به خود و به هستی را در فطرت همه قرار داده است و این خلقت است و تغییری هم در آن ایجاد نمی‌شود. 💐چه کسی علم، قدرت، قوت، سلامت، رأفت، حکمت، جود، سخا، کرم ... و گاهی شدت، انتقام و ... را دوست ندارد؟! اینها همه عشق به هستی است. چون انسان عاشق هستی بخش است. همه این دوست‌داشتنی‌های ما «اسماء» پروردگار عالم است. او حی است، ما نیز عاشق او و حیات هستیم. او علیم است. ما نیز عاشق او و علم که تجلی اوست می‌باشیم. او قادر، قوی، سلیم، رئوف، جواد، حکیم، سخی ... شدید، منتقم و ... است و ما نیز عاشق او تجلیاتش هستیم. خلقت تجلی و ظهور اسمای الهی است و همه‌ی این مظهرات، عاشق مبدأ تجلی خود هستند. این که همه عاشق کمال هستند، ریشه در عشق آنها به کمال مطلق «الله» دارد. همه هستی را دوست دارند. چه کسی دوست ندارد که از خاکی بی‌ارزش، مبدل به خلیفه‌ی خدا بشود؟! «وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَئكَةِ إِنىّ‏ِ خَلِقُ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ * فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ» (الحجر – 28 و 29) ترجمه: و چون پروردگارت به ملائكه گفت: مى‏خواهم بشرى از گلى خشكيده از لايه‏اى سياه خلق كنم * پس چون كار او را به پايان رسانيدم و از روح خود در او دميدم بايد كه برايش بسجده افتيد.. 💐حضرت آیت‌الله جوادی آملی می‌فرمایند: «ما همه خاک بودیم ... اگر کسی به پشت بام خلقت برود و از بالا نگاه کند، در می‌یابد این پنج – شش میلیارد انسانی که اکنون روی زمین زندگی می‌کنند، تقریباً دو قرن پیش در همین بیابان‌ها و مراتع به صورت خاک بودند و دو قرن بعد هم به همان شکل خاک در خواهد آمد. ذات اقدس الهی به یک مشت خاکی که زیر پاها بود، بهترین شرف و کرامت را عرضه کرد و ارا جانشین خود ساخت...» پس همگان هستی را دوست دارند. پس «من مخالف خلقت خودم هستم»، واقعیتی در وجود ما ندارد، بلکه یک شعار القایی می‌باشد. ◀️ اما «چرا خدا ما را خلق کرد تا گناه کرده و به جهنم رویم» نیز از القائات این ابلیس ناامید است. او جهنم را بر خود حتمی کرده و می‌خواهد انسان‌ها نیز جهنم را بر خود حتمی بدانند و از خلقت و خالق خلقت بیزار شوند! چرا که بیزاری از خلقت، همان بیزاری از خالق کریم است. 📌📌📌خداوند متعال ما را خلق نکرده است تا گناه کنیم و به جهنم رویم. خودش که چنین نفرموده، پس ما چرا اجازه می‌دهیم تا از طرف او حرف بزنند. کی خداوند فرمود: تو را خلق کرده‌ام تا گناه کنی و به جهنم روی؟! بلکه فرمود: تو را خلق کرده‌ام تا مظهر کامل من باشی، تجلی نور من باشی، خلیفه‌ی من باشی، عاشق و معشوق من باشی و ... . برای رسیدن به این کمالات، باید راهی را طی کنی و به علم و شناخت برسی. برای این طی این طریق، نقشه راه ، چه باید کرد و چه نباید کرد، هادی، الگو و رهبر می‌خواهی. همه‌ی اینها با من. در ضمن یک سری چیزهایی وجود دارد که می‌توانند موانع،‌ سختی‌ها و سدهای راه تو باشند، آنها را هم تماماً به تو معرفی می‌کنم تا هیچ غصه و نگرانی نداشته باشی. حال اگر در این مسیر دچار اشتباه و غفلت هم شدی، باز مسیر بازگشت و جبران را برای تو باز می کنم که به سعادت خودت برگردی. پ) اگر با این همه ، کسی اصرار بر زشتی و پلشتی و آلوده کردن فطرت خود داشت، دوزخ و آتش آن چیزی نیست جز بازتاب و تجسم اعمال او در دنیا . در واقع ، عذاب چیزی نیست جز باطن همان آلودگی دل و حقیقت عینی همان رفتار و کردار زشت. #معارف_اعتقادی #موسسه_کلامی_احیاء ایتا🌷👇 https://eitaa.com/ehyakalam

✳️ #نگاشته_های_معرفت_دینی #فاطمه_سلام_الله_علیها_و_دفاع_از_ولایت_تا_پای_جان حوادثی که پس از رحلت پیامبراکرم(ص) رخا نمود و شماری خاص از یاران آن حضرت، مسئله #امامت و جانشینی پیامبراکرم به عنوان یک #منصب_الهی را با تخت و تاج شاهی به اشتباه گرفته و خود را برای ربودن امتیاز شاهی محقّ دانستند و مسیر امت اسلامی را نه برای یک دهه و سده، بلکه برای تاریخی پردامنه تا فراخنای قیامت از جاده مستقیم منحرف ساختند، چنان نبود که برای پیامبر(ص) یا صاحبان سرّ ایشان هم‌چون فاطمه، که به هنگام ولادت حسین(ع) از جفای امت بر او و شهادتش مطلع شد، شناخته‌شده نباشد. شاید راز ناآرامی‌ها و گریه‌های شدید فاطمه به هنگام احتضار پیامبر(ع) و سپس شادی پس از اطلاع‌یافتن از مرگ زودهنگام خود، همین نکته بوده است. به هر روی، فاطمه به فاصله چند روزی پس از وفات پیامبراکرم(ص)، نامهربانی‌ها و بلکه عداوت‌ها و #کینه_‌های_پنهان بسیاری را که برای چنین روزهایی ساعت‌شماری می‌کردند، با تمام وجود خود شاهد شد. از سویی در #سقیفۀ_بنی_ساعده خلافت را به ابوبکر سپردند، از سویی دیگر #فدک را مصادره کردند و از دیگر سو چنان حلقه محاصره علیه اهل‌بیت را روز به روز تنگ‌تر کردند که اهل خانه و سایر صحابۀ متحصّن را به آتش‌زدن خانه تهدید کردند و سرانجام با زور سرنیزه از امام‌علی(ع) بیعت گرفتند. آیا #گری_‌های_ممتد_فاطمه پس از رحلت پیامبر(ع)، می‌تواند متأثر از این حوادث نباشد؟! درست به همین خاطر است که امام‌علی پس از #شهادت_فاطمه، بر سر قبر او خطاب به پیامبراکرم(ع) چنین فرمود: ای رسول‌خدا، بزودی دخترت به تو خبر خواهد داد که امتت چگونه برای #نابود_ساختنش دست به دست هم دادند. پس بسیار از او سؤال کن و از حقیقت حال از او بپرس... ای رسول‌خدا، در محضر خداوند دخترت پنهانی دفن می‌شود، حقش نابود می‌‌گردد و از ارثش بازداشته می‌شود و این در حالی است که دوران شما طولانی نشده و نام شما از یادها نرفته است. به استناد منابع روایی و تاریخی صدیقه طاهره(ع) به صورت آشکار دربارۀ دو مسئله با دستگاه خلافت و به ویژه در برابر ابوبکر به مخالفت و اعتراض پرداخت؛ نخست دربارۀ #غصب_خلافت و دوم دربارۀ #غصب_فدک. دربارۀ اعتراض ایشان به غصب خلافت می‌توان به روایتی از امام‌باقر و امام‌صادق(علیهما السلام) اشاره کرد که فرمودند: پس از رخدادهایی که خلفا ایجاد کردند، روزی فاطمه(س) گریبان عمر را گرفت و به سوی خود کشید و آن‌گاه گفت: ای پسر خطاب، بدان به خدا سوگند، اگر نبود که من از رسیدن بلا بر بی‌گناهان بیم داشتم، می‌دانستی که من خدا را سوگند می‌دادم و او را در اجابت دعایم سریع می‌یافتم. چنین برخورد شجاعانۀ آن حضرت در برابر عمر، حکایت از آن دارد که ایشان به خوبی از نقش هدایت‌گری عمر در ماجرای سقیفه خبر داشت. از این روایت نیز می‌توان به جایگاه معنوی فاطمه(س) در نزد خداوند از زبان خود ایشان پی برد. در روایت دیگر از زبان ام‌‌سلمه، اعتراض ایشان نسبت به مسئله خلافت با صراحت بیشتری انعکاس یافته است. روایت این است: نزد فاطمه رفتم و پرسیدم: شب را چگونه سپری کردی ای دختر رسول‌خدا؟ فاطمه در پاسخ گفت: با اندوه روزم را آغاز کردم. پیامبر(ص) از دنیا رفته، به #وصیّ او ظلم شده، به خانواده او بی‌حرمتی شده و پیشوایی امّت به دست کسانی افتاده که نه در قرآن از آنان نامی برده شده و نه در سنّت پیامبر(ص) یادی از آنان به میان آمده است. باری، کینه‌های بَدر و اُحد بر دل‌های منافقان آشکار شده است. از این روایت سه نکتۀ اساسی قابل استفاده است: 1. در این روایت حزن، اندوه و تالّم فاطمه(س) نسبت به شرایط زمانه و به خاطر ستم به وصیّ پیامبر و بی‌حرمتی به خانوادۀ آن حضرت، به صراحت مورد تأکید قرار گرفته است. 2. فاطمه صدیقه(ع) در این روایت تصریحا کرده که پیشوایی امت پس از پیامبر(ص) به‌دست کسانی افتاده که در قرآن و سنت نبوی یادی از آنان نشده است. این سخن به آشکاری تمام، به فقدان شایستگی خلفا برای احراز مقام خلافت دلالت دارد. 3. عبارت: «کینه‌های بَدر و اُحد بر دل‌های منافقان آشکار شده است»، معانی زیادی را در بردارد و پرده از اسرار زیادی از تاریخ اسلام برمی‌دارد. در برخی دیگر از روایات، #تحصن حضرت امیر(ع)، زبیر و گروهی دیگر در خانه فاطمه(س) در اعتراض به غصب خلافت گزارش شده است. اعتراض و احتجاج صديقه طاهره(ع) با خليفه اول بر سر غصب فدک، دومین مورد از موارد اعتراض آن بانو به دستگاه خلافت است که تاریخ برای ما بازگو کرده است. ابوبکر با استناد به #روایت_ساختگی که تنها خود آن را از پيامبر نقل کرد، یعنی روایت: «لا نورث ما تركنا صدقة» فدک را از حضرت زهرا تصاحب کرد و به بيت‌المال ملحق نمود. صدّيقه طاهره با شجاعت بی‌نظیر و با استناد به آياتي از قرآن کریم که از احاطه علمی ایشان به قرآن حکایت دارد، به مناظره با ابوبکر پرداخت. بخشی از گفتار ایشان چنین است: