✅من جوانى‌ام را كهنه كردم در اينكه با مستى از تو دور شده‌ام... 🔶استاد #علی_صفایی_حائری: واقعيتش اين است كه من هنوز براى اين دنيا،براى اين هفتاد سالم كارى نكرده‌ام،برنامه ريزى نكرده‌ام حتى موجودى خودم را ارزيابى نكرده‌ام چه رسد به اين كه بخواهم براى دنياهاى ديگر،برنامه كه هيچ، امكاناتى،بودجه‌اى و وسائلى فراهم بكنم.در دعاى شعبانيه هم هست: «فقد افنيت عمرى فى شرة السهو عنك و ابليت شبابى فى سكرة التباعد منك» ؛ خدايا! من تمامى سرمايه‌ام را با سهو،با فراموشى نابود كرده‌ام. يادم رفته تا كجا مى‌خواهم بروم. «افنيت عمرى فى شرة السهو عنك و ابليت شبابى» ؛ واقعاً جوانى‌مان را كهنه كرده‌ايم، كهنه كه هيچ، پير شديم... من گاهى مى‌خواهم بلند شوم بايد از دست‌هايم كمك بگيرم، از ديوار كمك بگيرم ... من به هر دو داستان اشاره كردم؛ جوان مشكلش اين است كه تواناست و باكش نيست، اصلاً فكر نمى‌كند؛ يعنى حساب نمى‌كند كه نيروى اين چشم تمام مى‌شود،باطرى او آخرين لحظه‌هايش را طى مى‌كند.با چشمش به هر چيزى نگاه مى‌كند.با گوشش هر چيزى را مى‌شنود.با دلش هر چيزى را جمع مى‌كند.به هر چيزى اجازه ورود به لحظه‌هايش را مى‌دهد و باكش هم نيست، خيال مى‌كند چون به همان كه مى‌خواهد، مى‌تواند برسد، هميشه هم همينطور خواهد بود. دليل آن هم اين است كه يا توانمندى‌اش او را مغرور كرده و يا جهلش به دورى راه و به حجم مشكلات و اندازه‌هاى عظيم موانع او را مغرور كرده است و ...اين حرفها تازه شروع روضه است! هنوز اول حرف است. خوب دقت كنيد! حضرت مى‌گويد من جوانى‌ام را تمام كرده‌ام،با سهو و با فراموشى و... «و ابليت شبابى فى سكرة التباعد منك» ؛ من جوانى‌ام را كهنه كردم در اينكه با مستى از تو دور شده‌ام و باكم نبود. دورى كه تو هم پاداشم را مى‌دادى؛ تباعد بود.تنها من از تو دور نشدم، تو هم مرا رها و واگذارم كردى. گفتى بروم درها را بزنم،بن‌بست‌ها را ببينم و تجربه كنم. وقتى از تو نپذيرفتم و هدايت تو را نخواستم، آن وقت تو رهايم كردى.من در مستى، خيال مى‌كردم. مست بودم و متوجه نبودم كه در چه درصدى از مشكلات هستم. «سكرة التباعد» ، مستى و دورى دو طرفه است. 📚 #خط_انتقال_معارف ص۱۳۴ 🌿 @einsad

🔸 استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

✅ توجه به مهدى، تجربه بن بست‏ها و احساس تنگناها را مى‏ خواهد. براى كسى كه هنوز دنيا وسعت دارد، در خيمه‏ مهدى‏ جايى نيست. #انتظار 📚 تو مى آيى ؛ ص 21 / استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad

استاد علی صفایی حائری: ✅اگر شنیدید افضل الاعمال انتظار الفرج، اعمال نه حالات .. بسیار شنیدنی👌👌 🔶استاد #علی_صفایی_حائری @einsad

✅ تولد چنين امامى اگر با جشنى همراه باشد، بايد با جشن تولد دوبارۀ ما باشد❗️ 🔶استاد علی صفایی حائری: ما تولد چنين امامى را جشن مى‌گيريم، به اميد آن‌كه خود در اين تولد، به تولدى ديگر برسيم و از شكم عادت‌ها و تقليدها و از شكم قالب‌ها و محدوده‌ها و روابط‍‌ توليد و بازتاب‌ها و غريزه‌ها بيرون بياييم و با تدبر و تفكر و تعقل خويش، به آزادى انسانى برسيم و در اين آزادى، حاكمى را انتخاب كنيم كه نور راه ما و حجت راه رفتن ما و امين استعدادهاى ما و پناه و قلعۀ ما، در اين دزد بازارِ بى در و پنجره باشد. تولد چنين امامى اگر با جشنى همراه باشد، بايد با جشن تولد دوبارۀ ما باشد، كه اين امامت را جز پس از اين تولد نمى‌توانيم تحمل كنيم و اين امام را جز با اين ديد وسيع و مترقى نمى‌توانيم شيعه باشيم و دنبال كنيم، كه گفته‌اند: «انّ‌ أمرنا صعب مستصعب، لا يحتمله الا ملك مقرب او نبى مرسل او عبد مؤمن امتحن اللّه قلبه للايمان ». 📚 #تومي_آيي (ويرايش جديد)‌، ص 83 🌿 @einsad

✅آيا اميد تولدى هست، اى تولدِ بالغِ‌ تاريخ ... 🔶استاد علی صفایی حائری: اى قامت بلند امامت ما در روز تولد تو، به اميد تولد دوبارۀ خويش، جشن مى‌گيريم، تا شايد در اين تولدِ مسرور بتوانيم زنجيرها را بگسليم و آغل‌ها را كه برايمان آذين هم بسته‌اند، فراموش كنيم و تو را حاكم بگيريم. اى سايبان شوق! ما رنج‌هايى در دل داريم و زخم‌هايى بر سينه و زنجيرهايى بر خويش. بگذار با تو بگوييم، كه ما زنجيرىِ‌ خويشتن هستيم، خود را با دست خويش بسته‌ايم. ما هنوز هم رهسپارِ پس كوچه‌هاى گنگ و بن‌بست‌هاى حكومت‌ها هستيم؛ حكومت‌هايى كه آغل‌ها را برايمان آذين بسته‌اند و ما را كه اغنامشان هستيم از سرچشمۀ انسان شدن، تبعيد كرده‌اند. آيا اميد تولدى هست، اى تولدِ بالغِ‌ تاريخ ... 📚 #تومي_آيي (ويرايش جديد)‌، ص 67 🌿 @einsad

🎊تخفیف ۲۰ درصدی 💯 📚آثار استاد صفایی حائری به مناسبت افتتاح 🛒فروشگاه اینترنتی لیله القدر ازطریق سایت: 📡 Zekraa.ir

✅آدم بودن، خيلى سخت‌تر از طبيعى بودن است چون... 🔶استاد #علی_صفایی_حائری: سنجش و حساب‌رسى، مسؤوليت اوّل توست؛ چون خلقت و ساختمان وجود تو،با اين توانايى همراه است و اين توانايى، مبناى مسؤوليت توست. تو به اندازه‌اى كه از غريزه و عادت الهام مى‌گيرى و طبيعى رفتار مى‌كنى، از آدميّت فاصله دارى. و به اندازه‌اى كه نظارت و سنجش و حساب‌رسى داشته باشى و انتخاب در كارها و برخوردها داشته باشى، آدم هستى. و آدم بودن، خيلى سخت‌تر از طبيعى بودن است؛ چون آدم بايد هر لحظه و هر عمل و هر حالت و هر برخوردى را بسنجد و بررسى كند و از عكس‌العمل‌هاى طبيعى و از انعكاس‌ها،به انتخاب‌هاى سنجيده روى بياورد. و اين سخت است؛ ولى با تمرين آسان مى‌شود و با شكر و تسليم زيادتر و گسترده‌تر مى‌شود. و با بلاء و گرفتارى‌ها، تمحيص و تثبيت مى‌شود. 📚 #نامه_های_بلوغ ص۱۶۱ 🌿 @einsad

✅بيا و هستى حافظ‍‌ ز پيش او بردار 🔶استاد #علی_صفایی_حائری: خدا شاهد است اگر بنا باشد پرده‌ها كنار برود و به ما نشان داده شود و آن جايى كه دل اولياى خدا را عرضه مى‌كنند،بيايند و دل‌هاى ما را هم ببينند، آن وقت مى‌فهمند كه شادى‌هاى ما خيلى كودكانه و خيلى احمقانه است؛ به من سلام گفته‌اند، خوشحال شده‌ام!بى‌اعتنايى و محرومم كرده‌اند يا در را به رويم نگشوده‌اند، رنج برده‌ام.بايد اين فتوحات در همت ما، در دعاى ما، در خواسته‌هاى ما، در دل ما بيايد تا ديگران را در دل خود مهمان كنيم. محبت‌هاى ما محدود است، غضب‌هاى ما محدود است. همت ما محدود است. دعاهاى ما محدود است. شادى‌هاى ما محدود است و تا اين حدود را نشكنيم به فضل عظيم حق راهى پيدا نمى‌كنيم. او براى شكستن اين ديوارها با ما كلنجار مى‌رود، مبتلامان مى‌كند، زير و رويمان مى‌كند تا مگر با اين زير و رو شدن‌ها همتى پيدا كنيم، دستى به دعا برداريم، لااقل بخواهيم كه خدايا! تو اين ديوارها را بشكن.بيا و هستى حافظ‍‌ ز پيش او بردار.تو دستى بلند كن كه اگر عاجز شدى او در وجود تو توسعه‌اى بدهد.بيا و هستى حافظ‍‌ ز پيش او بردار. ما خيلى محدوديم. نمى‌خواهم به دروغ،به شعار تحريكتان كنم، نه، واقعش اين است كه ما روزهايى را در پيش داريم، زندگى‌هايى را در پيش داريم، ما عابر و رهگذر از دنياهايى هستيم كه لحظه‌هايش از تمامى هستى‌اى كه در تصورمان مى‌گنجد بيشتر و عظيم‌تر است.براى آن روزها و اگر بتوانيم در اين شب‌ها ديوارها را بشكنيم و در همتمان، در دعايمان، در قلب‌مان، در طرحمان، در عملمان و در كارهايى كه مى‌خواهيم بكنيم، لحظه‌ها، كى مى‌خواهيم كارى بكنيم‌؟! توسعه بدهيم. 📚 #خط_انتقال_معارف ص۱۴۶ 🌿 @einsad

✅ الدنیا مزرعة الآخرة... 🔸 استاد علی صفایی حائری(عین.صاد) ️می گویند دنیا بد است، آن را رها کن. دنیا رنج است، از آن بگذر. دنیا مردار است، از آن فرار کن. در حالیکه دنیا بد نیست، که کم است، باید آن را زیاد کرد. باید با آن تجارت کرد. گندمی است که باید به خاکش سپرد و آبیاریش کرد و خرمنش را برداشت. ️بعضی، گندم را نگه می دارند و فقط به آن عشق می ورزند و به آن افتخار می کنند. بعضی گندم را رها می کنند و از آن می گذرند. اما آنها که وسعت خسیس زمستان را دیده اند، یک گندم را بارور می کنند، آن را به خاک می دهند تا از خاک برخیزند و زمستان را گرسنه نمانند. اینها در واقع از گندم ها و از دنیا نگذشته اند که ان را برداشته اند. آن را بد نمی دانند که کم می شمارند و به زیاد کردنش مشغول می شوند. دنیا می شود کشتزارشان، می شود بازارشان... ️دنیا بد نیست، کم است. دنیا رنج است اگر اسیرش باشی و سود است، اگر امیرش بشوی. 📚 روروش نقد، جلد3، ص 70 🌿 @einsad

✅ تلقی ما از خدا و جزا و مذهب... 🔶 #کلام استاد علی صفایی حائری: ✅ ما در رابطه با خدا، روی رابطه قدرت بیشتر تأمل کردیم، نه رابطه رحمت و محبت و انس و عنایت حق... 🌿 @einsad

🔶استاد علی صفایی حائری 🌿 @einsad