May 11
4_5843458432484508751.MP3
546.3K
✅مادام كه ما خود را با اصحاب حسين مقايسه نكنيم و...
🔶استاد علی صفایی حائری:
حرف من امشب اين است كه ما چه مى‌خواهيم و براى اين خواسته تا چه قدر غرامت مى‌دهيم و بار برمى‌داريم.
حرف من اين است كه اگر ما به ضرورت دين رسيده‌ايم و از مذهب حداقل گذشته‌ايم و دين را تنها راه مى‌دانيم و حكومت را جز براى خدا نمى‌شناسيم كه «إِنِ الْحُكْمُ إِلاّ لِلّهِ»، ١ اگر ما به حكومت محمد و على و حكومت اسلام معتقديم آيا اين اعتقاد، صف و قتال با شرق و غرب و اژدهاى زرد را به دنبال نمى‌آورد؟ و آيا اين درگيرى تهيه مقدمات و تحمل تبعاتش را نمى‌خواهد؟ مى‌خواهند كه مرا راه بدهند و مى‌خواهند كه مرا بپذيرند. من از چه كسى دستور گرفته‌ام و با چه اعتقادى گره خورده‌ام؟ آيا مى‌توانم به خاطر دروغ،به خاطر ضعف،به خاطر انحراف و گرفتارى‌هاى مسؤولان و غيرمسؤولان از راه چشم بپوشم و آيا مى‌توانم به خاطر شكست اين‌ها،به زمين بچسبم و از مكر آمريكا و قدرت او از ولى بمانم و حتى در برابر او صف بكشم.
مادام كه ما نگاه تطبيقى برخويش نداشته باشيم، حقايقى تاريخى هرچند كه احساس ما را سرشار كند و يا ما را مشغول كند و سرگرم نمايد،براى ما عبرت و آموزگار نخواهد بود. مادام كه ما خود را با اصحاب حسين مقايسه نكنيم و رنج‌هاى حقير و ترس‌هاى حقير و آرزوهاى حقير و عذرهاى بدتر از گناه و توجيه‌هاى حقير خود را با آنها نقادى نكرده باشيم و از آن حجت‌ها درس نگرفته باشيم، نه آنها و عظمت شان را مى‌شناسيم و نه خود و حقارت‌مان را.
📚 وارثان عاشورا، صفحه 140
🌿 @einsad
روضه زينب(عین.صاد).mp3
1.2M
☑️ روضه زینب سلام الله علیها
🔸استاد علی صفایی حائری
🌿 @einsad
✅مادام كه تلقى مردم از خود و از دنيا دگرگون نشود تحمل حكومت الهى و علوى را نخواهند داشت...
🔶استاد علی صفایی حائری:
مادام كه تلقى مردم از خود و از دنيا دگرگون نشود تحمل حكومت الهى و علوى را نخواهند داشت كه در بحث‌هاى قبل اشاره كرديم كه مردم حتى با شهادت اباعبدالله عليه السلام به على ابن الحسين عليه السلام روى نياورند و با كنار زدن يزيد به حكومت علوى نپيوستند، كه نان و رفاهى كه آنها مى‌خواستند به اين ولايت سنگين نياز نداشت. «ان امرنا صعب مستصعب لا يحتمله الا ملك مقرب او نبى مرسل او مؤمن امتحن الله قلبه للايمان.» ١
تحمل امر و حكومت معصوم،به شهود تمام و يا دل عاشق و مبتلا و ساخته شده نياز دارد.
حكومتى كه هدف هدايت و رحمت و بينات و ميزان و فرقان را دارد و تمامى نسل‌ها را در نظر مى‌گيرد و تمامى عوالم را ملاحظه مى‌كند، پايه‌هاى محكم و دل‌هاى استوار را مى‌طلبد. دل‌هايى كه با درك ضرورت و با احساس اضطرار،به تسليم و اطاعت و به همراهى و معيّت رسيده‌اند و از تقدم و تأخر نجات يافته‌اند و از نكث و مروق و قسط پاك شده‌اند، كه ناكث مارق قاسط، يا جلوتر مى‌رود و يا عقب مى‌ماند كه؛
«المتقدم عليكم مارق و المتأخر عنكم زاهق»، «فمعكم معكم».
📚 وارثان عاشورا، صفحه 36
🌿 @einsad
✅«لَيْسَ لِلاِنْسانَ الاّ ما سَعى»
🔶استاد علی صفایی حائری:
در اين راه بلند، نمى‌توان نشست و آرام بود و نمى‌توان به كهولت رفت و مضطرب بود و نمى‌توان با شتاب از مسير بيرون زد.بايد سعى، سرعت و اعتدال را با هم داشت.
🎯آنچه از تو مى‌خواهند، عمل نيست، كه سعى است و اين سعى بايد در لحظه‌ى مناسب، تحقّق بيابد و از حدود خارج نشود. اين، قرآن است كه مى‌گويد: «لَيْسَ لِلاِنْسانَ الاّ ما سَعى». ١
سعى، تنها دارايى ماست و سعى،با عمل تفاوت دارد. سعى، نسبتِ عمل با قدرت و توانايى انسان را با خود دارد.كسى كه از سرمايه‌اش بخشيده،با كسى كه از نانش كم كرده و بخشيده است،برابر نيستند. گرچه عمل‌ها و حجم عمل آن ثروتمند زيادتر است، ولى سعى او اندك است. و آنچه براى انسان مى‌ماند، سعى است، نه عمل؛ كه عمل بدون توجّه به توانايى، عامل غرور مى‌شود.آنچه تو را از غرور مى‌رهاند، اين مقايسه‌ى مستمر ميان عمل با توانايى ، ميان عمل تو و عمل‌هاى ديگرانى است، كه براى دنيا مى‌كوشند؛ ميان عمل تو براى خدا و عمل تو براى خودت است. اين مقايسه‌ها، تو را از غرور مى‌رهاند؛ كه مى‌فهمى براى او سعى نداشته‌اى و حتّى مى‌فهمى كه سعى تو، سرعت نداشته و در جايگاه مناسب خود ننشسته است.
📚 نامه های بلوغ، صفحه 57
🌿 @einsad
✅رمز انتخاب شهداء
🔶استاد علی صفایی حائری:
در هر راهى رنج و گرفتارى هست و براى تمامى مردم تحول و گردش هست.
و با همين رنج و تحول مؤمن عاشق مشخص مى‌شود و غفلت زده‌ى موقعيت‌ها و غايب و گرفتار در نعمت‌ها كه بر خود ستم كرده‌اند و حركت خود را در گرو شرايط و امكانات گذاشته‌اند كنار مى‌روند و شهدا كه حضور مستمر داشته‌اند انتخاب مى‌شوند و گواهان اتخاذ مى‌شوند، مؤمن غربال مى‌شود و كافر به هلاك مى‌رسد.بهشت بدون جهاد و صبر به دست نمى‌آيد و با همين جهاد و شهادت است كه تمناى كسانى كه آرزوى مرگ را داشتند، ولى با ديدار آن،به آن خيره شدند و ايستادند، محك مى‌خورد. و همين‌طور صبر و استقامت آن‌هايى كه همراه محمد و پس از محمد صلى الله عليه و آله از راه او باز نمى‌گردند و پشت نمى‌كنند، مشخص مى‌شود، كه خدا صابر را مشخص مى‌كند و به شاكرها پاداش مى‌دهد.
📚 وارثان عاشورا، صفحه 64
🌿 @einsad
🌿 اسارت ها، ما را از #حسین جدا می کند...
استاد علی صفایی حائری
اسارتها را بايد شناخت. وقتى كه من به تجارت، به صنعت، به علم و طبابت و يا فقه و اصول خودم مشغول باشم و در كنار اين شغلها به تربيت مردم و تلقى جديد توده‌ها فكر نكنم و در كنار شغلها به تربيت مهره‌هاى كارساز و به جايگزينى آنها فكر نكنم، فقط و فقط خودم را بخواهم و پفك، شيرينى و لباس رنگارنگ و هوسهاى بچه‌هايم را، خوب معلوم است كه ولىّ محصور مى‌شود و تنها مى‌ماند و معلوم است كه وتر موتور مى‌گردد.
مشكل در همين اسارتهاست كه ما را از حسين عليه السلام جدا مى كند. معيّت حسين عليه السلام و همراهى او در دنيا و آخرت، رزق معرفت و رزق برائت مى‌خواهد.
📚 وارثان عاشورا، ص 271
🌿 @einsad
✅ عشق به امام
🔶استاد علی صفایی حائری
#انتظار
آنچه ما با نام عشق امام، با آن مأنوس شدهايم و به آن دل بستهايم، عشق نيست و اين نيازِ ادامه يافتن و حركت كردن نيست، كه نياز به سرگرم شدن و تنوع داشتن است.
آنچه ما در برابر امام داريم هنوز تا اين عشق فاصله دارد. ما از امام نه خودش و نه خودمان، كه خانه و زندگى را مى‌خواهيم و از او به جاى مغازه و بيل و كلنگ استفاده مىكنيم. ما بيشترها را فداى كمترها كردهايم. و اين است كه عشق نيست، بازى است. مثل بازى بچههايى است كه متكاها را زير پايشان مىگذارند، تا به عروسكهايشان برسند و همين كه رسيدند، فرار مىكنند.
سوداگرى است، مثل سوداگرىِ آن رند كه مىگفت حيف است كه انسان از غير امام چيزى بخواهد؛ در حالى كه 👈 حيف است از امام، غير از امام، چيزى بخواهيم.
ما از امام، امامت را مى‌خواهيم و اين عشق ماست و از او وسيله راه يافتن و جهت گرفتن مىسازيم و اين توسل ماست. جز اين عشق و توسل، ظلم است، جفاست.
امام وسيله است، براى چه؟ براى نان و آب و زن و فرزند؟! اين‌ها كه وسيلههايى ديگر دارند.
او وسيله رسيدن است، جهت يافتن است، حركت كردن است. پس توسل به او، به كار گرفتن او در جايى است كه جايگاه اوست و در خور اوست. از او بايد حركت، جهت و هدايت گرفت. او را براى اين كارها گذاشته‌اند.
📚 تو مى آيى، ص 86
🌿 @einsad
🔶استاد علی صفایی حائری:
از جاهاى كوچك زندگى خودمان مى‌توانيم دردهاى بزرگ خودمان را شناسايى كنيم. و بعد از آنكه آفت‌ها را در خودمان شناسايى كرديم به دنبال راه حل باشيم و درمانش كنيم و بدانيم اگر كسى بخواهد با بدى در يك نقطه برخورد كند موفق نمى‌شود. با يك آفت در وسعت گسترده‌اى كه از آنجا برخاسته بايد درگير شد.
📚 روزگار ستمگر، صفحه 45
🌿 @einsad