🔰ضرورت درک اضطرار درك اضطرار، در معرفت دين و تأثير يقين بر عمل و تصميم، حلقه‌ى واسطه و نقش‌آفرين است. اين‌كه مى‌گوييم باور مهم است، اعتقاد و يقين مؤثر است با اين نكته كه همراه يقين انسان عمل نمى‌كند و حتى با شهود و حضورمبتلاء به معصيت و رجم مى‌شود، ناسازگار است. ارتباط يقين با احساس و حب شديدتر و ارتباط اين محبت با تمرين و تدريج و ارتباط اين همه با عجز و بلاء و با اعتصام و توسل، ارتباطى طبيعى و آشكار است و ارتباط منطقى لازم نيست و دليل اين همه تجربه‌اى است كه هر كدام از ما در هر عملى كه انجام مى‌دهد شاهد آن است و سرّ اين‌كه انسان به عجز و توسل مى‌رسد همين درك و اضطرار است و گرنه يأس و نااميدى در انسان خانه مى‌گرفت. انسان مى‌داند كه راهى هست ولى او ناتوان است. اللهم صل على محمد وآل محمد واوقفنى على مراكز اضطرارى . وارثان عاشورا، صفحه 25 استاد علی صفایی(عین صاد)

💠 تقوى؛ يعنى اطاعت و روى مرز راه رفتن و همين تقوى به تو نيرو مى‏دهد و تو را از بن‏بست‏ها بيرون مى‏آورد:«مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجَاً». 💠 بارها گفته‏ام: آن هنگام كه تو هماهنگ با نظام نيستى، دو ميليارد همراه هم كه داشته باشى، وحشت داشته باش و آن هنگام كه در مسيرى و هماهنگ با نظام، يك نفر و تنها هم كه هستى، مطمئن باش. 💠 وقتى فرياد رسول اللَّه صلّی الله علیه و آله و سلّم در كنار كعبه بلند شد و صداى ضعيف او پرده‏هاى كعبه را لرزاند، هر كس آن جمع را مى‏ديد، باور نمى‏كرد كه ادامه پيدا كنند. 💠 و وقتى هم كه فرياد قدرت‏ها در تخت جمشيد بلند شد، كسى كه آن صدا را مى‏شنيد، باور نمى‏كرد كه اين جشن دو هزار و پانصد ساله، به نابودى و انهدام بينجامد. 💠 اين طبيعى است كه يك خروار گندم، وقتى بيرون از نظام و بر روى زمين مانده است، خوراك كلاغ‏ها و سوسك‏هاست و زياد نمى‏شود، ولى يك دانه گندم كه هماهنگ با نظام در خاك افتاده و در مسير شكل گرفته، سنبله و صدها دانه مى‏شود. 💠 كسانى كه روى مرز حركت مى‏كنند و هماهنگ با نظام‏ها و سنت‏ها هستند، اگر چه هم كم باشند، زياد مى‏شوند و آنها كه بيرون از مرزند زيادشان هم به نابودى مى‏انجامد. 📚 حرکت، ص ۱۷۵ استاد علی صفایی(عین صاد)

🔰زمينه‌هاى رويش 🌺قسمت اول👇👇👇 اكنون به اين دو نكته مى‌پردازيم كه اين ورع و اجتهاد و عفت و سداد چگونه دست يافتنى مى‌شوند و در چه زمينه‌اى مى‌رويند و ديگر اين‌كه اعينونى و كمك به ولى چه صورت‌ها و جلوه‌هايى دارد. ورع با توجه به حرمت و حضور حق و با توجه به ايمان و محبت خدا و با توجه به نظام‌ها و سنت‌هايى كه پرنده‌ها را به ما باز مى‌گردانند شكل مى‌گيرد. «كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ اَلْقِيامَةِ كِتاباً». 1 - پس از عرفات، شعور به حرمات است و مشعر الحرام است. منى كه بر سر هر رهگذر توپ مى‌كوبيدم وقتى متوجه شدم كه فلانى معلم من است و يا پاسبان است، حالتم تغيير مى‌كند و حريم‌ها فرا مى‌رسند و نگاه چشم و حركت دست مرا در حريم نگه مى‌دارند. كسى كه مى‌داند با هر حركت او بهشت و يا جهنم آفريده مى‌شود. كسى كه اين دو را پيشاپيش خود مى‌بيند، بى‌خيال نيست كه مشغول است و بر حذر است و متورع است، كه؛ «شغل من الجنة و النار امامه». وارثان عاشورا، صفحه 56 استاد علی صفایی(عین صاد)

✅👈 تطهیرگاه قلب 🎤👈 حاج آقا پورسید آقایی 🔶 با استاد صفایی رحمة الله علیه از حرم امام رضا علیه السلام بیرون می‌آمدیم، گفتند: حقیقتاً آدمی در حرم أهل بیت علیهم السلام زیر بارش بی امان فضل الهی پاک می‌شود. 🔶 همانطور که جسم ما کثیف می‌شود و نیاز به شستشو و حمام دارد، دل و روح ما هم کثیف می‌شود. «حرم تطهیرگاه قلب و روح انسان است». 📚 حکایت‌ها و هدایت‌ها، ص ۲۲ استاد علی صفایی(عین صاد)

✅ بخش زيبايى از حيات طيبه استاد صفایی رحمة الله علیه به سفرهاى مشهد تعلق دارد. چرا كه پايان ماه و اول ماه بعد خود را به مشهد مى‌رساند. ✅ مى‌گفت: اگر جسم با دو روز حمام نرفتن بو مى‌گيرد، روح با يك نيت بد سياه و كدر مى‌شود. به همين خاطر به امام رضا علیه السلام پناه مى‌برد. مى‌گفت: زيارت امام رضا علیه السلام مثل حمام است. و با اين نياز به درگاه امام مى‌شتافت. ✅ روزى يكى از مريدان مشهدى گفته بود: بياييد منزل ما خالى است. ايشان از آدرس خانه آن جوان پرسيد و پاسخ شنيد كه مثلاً نخ ريسى! ✅ گفتند: دور است. من جايى دور و بر حرم مى‌خواهم. پرسيدند: چرا اين‌قدر نزديك؟ فرمود:«آخر آلوده‌ها لب حوض مى‌نشينند»! ✅ آن قدر يقين به رأفت و دست گشايش‌گر آقا داشت كه وقتى گدايى در نزديكى حرم امام رضا علیه السلام از او چيزى خواست، با آن همه دست و دل‌بازى محل نگذاشت و اعتنايى به او نكرد. وقتى اصرار فقير را ديدند، گفتند: بى‌سليقه‌اى! آدم در كنار دريا از يك پيت حلبى آب نمى‌خواهد. 📚 مشهور آسمان، ص ۱۰۲ استاد علی صفایی(عین صاد)

🔰زمینه های رويش 🌺قسمت دوم 2 - عشق و علاقه‌ى به خدا، اين حذر و دقت را شكل مى‌دهد. اى كه از كوچه‌ى محبوبه‌ى ما مى‌گذرى، بر حذر باش كه سر مى‌شكند ديوارش. آدم عاشق به همان نسبت دلواپس و مضطرب است كه نكند محبوب از او دلگير شده باشد و يا فلان حركتش را نپسنديده باشد و يا او مطابق الگوى مطلوب و خصوصيات محبوب نگرديده باشد. 3 - دنيا، به تمامى راه نيست. از هر طرف نمى‌توان رفت. و اين طور نيست كه هر چه را بتوان خورد كه نقرس و اوره و مرض قند و هزار گرفتارى در راه است و همين طور قانونمندى‌ها و نظام‌هايى وجود دارد كه نمى‌توان از آن‌ها چشم پوشيد و صرف‌نظر كرد. چون آن‌چه در گذشته‌ى دور اتفاق افتاده در امروز من بر چشم من و زانوان من اثر دارد و مرا در خود گرفتاره كرده است و آدمى مى‌بيند كه پرونده‌ها و كارهاى گذشته‌ى او گردنگير او شده‌اند؛ «الزمناه طائره فى عنقه». و مجموعه و منسجم چون كتابى بر او عرضه شده‌اند كه در اين مجموعه اثر عمل و شعاع عملش گسترده شده و به ديدار آن نايل گشته است. «كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً». وارثان عاشورا، صفحه 57 استاد علی صفایی(عین صاد)

🔰زمینه های رويش 🌺قسمت سوم اجتهاد و تلاش و كوشش آن‌جا شكل مى‌گيرد كه فرصت‌ها محدود باشند و تو ميان كارى كه انجام داده‌اى و كارى كه مى‌توانستى انجام بدهى و بايستى انجام مى‌دادى محاسبه برقرار ساخته‌اى. فرصت محدود و جايگاه مناسب و نسبت توان و عمل از زمينه‌هاى اجتهاد و تلاش هستند. 1 - تو براى يك ميليونى كه بايد تا ده سال ديگر بپردازى آن قدر نمى‌كوشى كه براى ده هزار تومان فردا صبح مى‌كوشى و فكر مى‌كنى. انسان با فرصت‌هاى محدود و مهلت‌هاى مشخص كوشاتر است مگر اين‌كه از اين اعتبار و وهم رهيده باشد و «كل ما هو آت قريب»١ را فهميده باشد. 2 - در طول تاريخ كسان زيادى به يارى حسين عليه السلام برخاستند و توابين را رقم زدند. اگر خون اين‌ها در زمان مناسب و جاى مناسب مى‌جوشيد چه بسا نصف همين جمعيت براى تحول كافى بود. قطره‌هاى بنزين در جايگاه خود كار ساز هستند و خروارها در فضاى آزاد بى حاصل. 3 - آدمى گرفتار حجم عمل مى‌شود و به قناعت و غرور مى‌رسد، اما اگر عمل را با توان خويش، عمل را با عاملان ديگر و عمل خود را با عمل‌هاى عاشقانه و مطلوب خود بسنجد، از توهم مى‌رهد و به تلاش و كوشش بيشتر مى‌رسد و از استكثار خير و استقلال شر، مى‌رهد. وارثان عاشورا، صفحه 58 استاد علی صفایی(عین صاد)

💠 آن روز كه رسول از كنار كعبه بانگ برداشت، هيچ كس باور نمى‏كرد كه اين فرياد از حلقومش فراتر رود و در گوش‏ها بنشيند و در دل‏ها راه يابد و از مرز قرن‏ها بگذرد و در نسل‏ها جاى بگيرد و از قامت فرياد تا اقتدار سكوت را پشت سر بگذارد. 💠 و آن روز كه در بيابان‏هاى تخت جمشيد، همراه آن شكوه و فرياد نوشانوش، آن غرور سايه انداخت، كسى باور نمى‏كرد كه قرن‏ها را رها كند و نسل‏ها را آزاد بگذارد. 💠 ولى اين درس قرآن است كه عظمت‏ها تو را فريب ندهد و حقارت‏ها تو را نرماند، كه يك گندم هنگامى كه هماهنگ با نظام در جاى خود مى‏نشيند، سنبله مى‏شود و هفتصد برابر دانه مى‏آورد و يك انبار گندم هنگامى كه در كنارى ماند و بر سطح لغزيد، فقط خوراك سوسك‏هاست و چيزى نمى‏گذرد كه فضله‏هايش را هم نمى‏بينى. 📚 صراط، ص ۳۲ 🆔👈استاد علی صفایی(عین صاد)

🔰زمینه های رويش 🌺قسمت چهارم عفت. آلودگى‌ها گاهى از شبهات است و گاهى از شهوات. شبهات را با بينات و قدر و استمرار و ارتباطهاى عظيم انسان كنترل مى‌كنند. و اما شهوات را بايد با عشقى بزرگ‌تر و يا تأمين مناسب و يا اشتغال كامل و يا فراموشى و بركنارى از صحنه‌هاى تحريك كننده و يا ذكر و يادآورى از كسانى كه مؤثر و محترم و دلنشين هستند، كنترل نمود و چه بسا كه در كوران شهوات بايد از تمامى اين مجموعه بهره گرفت و سيلاب بنيان‌كن را مهار كرد. سداد. آن‌جا كه كوشش بسيار و حاصل كم را مى‌بينى به فكر مى‌افتى كه نكند كيسه سوراخ است و مشك پاره است. كسانى كه محاسبه‌ى مستمر و جمع‌بندى مداوم را دارند، كسانى‌كه به مجموعه‌ى نيازها و كارها نگاه مى‌كنند و از دم دست برنمى‌دارند و مى‌خواهند كارى مؤثر انجام داده باشند و نمى‌خواهند كه وقت را پر كرده باشند، اهل سداد مى‌شوند. در واقع اين مرحله تمامى مراحل ورع و اجتهاد و عفت را مى‌خواهد، كه اهل سداد بايد خود مسدد باشد و كسرى‌هايش را پر كرده باشد و آن‌گاه با احاطه و بصيرت بر تمامى طرحى كه دارد و كارهايى كه مانده، به اقدام بپردازد. و عِدّه و عُدّه را فراهم كند و ياران خود را جاسازى و جايگزين سازد و احتمالات و نامحتمل‌ها را از نظر دور ندارد. كسى كه مى‌خواهد خود فروشى كند روپوشى مى‌نمايد ولى كسى كه مى‌خواهد خودسازى كند و از طبيب ماهر بهره بگيرد به ضعف‌ها و كسرى‌هاى خود روى مى‌آورد و آن را بزرگ مى‌شمارد، مثل كسى كه مى‌خواهد در كويرى سوزان حركت كند، تا مى‌تواند عيب‌هاى ماشين را بزرگ مى‌كند و سيم‌هاى سست و خطرآفرين را محكم مى‌كشد كه اگر بناى پاره شدن هست، در شهر سامان بگيرد و در كوير نماند. اما اگر بخواهد ماشين را بفروشد، عيب‌هايش را پنهان مى‌كند و سرسرى مى‌گيرد تا سود بيشترى ببرد. وارثان عاشورا، صفحه 59 استاد علی صفایی(عین صاد)

🔷 آنچه كه تسلط و موضع برتر را به انسان مى‏دهد همين جمع‏بندى از احتمالات است. و اينكه براى هر احتمال برنامه‏ريزى مى‏كنى و حساب باز نمايى، در اين صورت گرچه نمى‏دانى كه چه مى‏شود، ولى مى‏دانى كه در برابر هر پيشامد چه بايد كرد. 🔷 اگر كسى بخواهد بر روى امكانات و نعمت‏ها حساب بكند و آرامش را در اين منطقه به چنگ بياورد، به آرامشى نخواهد رسيد كه بر روى موج نمى‏توان آرام بود. 🔷 كسانى كه اطمينان و رضايت را در نعمت‏ها جست و جو مى‏كنند هميشه ملتهب هستند و بايد به آتش و سوزش‏ها پناه بياورند، اما آنها كه اطمينان به اندازه‏ى خدا و تقدير او دارند و رضايت به تقسيم او دارند رنجى نخواهند داشت، كه در دعاى امين الله مى‏خوانى، «اللَّهُمَّ فَاجْعَل نَفْسى‏ مُطْمَئِنَةَ بِقدرك راضيةً بِقَضائك»؛ خداوندا! وجود مرا و جان مرا نه با نعمت‏ها كه با اندازه گرفتن‏هاى خودت آرام كن. 🔷 اگر من بدانم كه در برابر آنچه بمن مى‏دهند و در برابر هر قدر، قضايى هست و حكمى هست و دستورى هست، ديگر از كم و زياد اندازه‏ها خوشحال و رنجور نمى‏شوم كه استاد مى‏فرمود، هيچ تحويلدارى از مقدار زياد و كم تقسيم، خوشحال و ناراحت نمى‏شود، كه مى‏داند در برابر هر مقدارى مسئوليتى هست. 🔷 و بالاتر پس از تحويل پول، در باجه را نمى‏بندد، كه منتظر قضاء و حكم و حواله است. و به اين حواله‏ها راضى هست كه زودتر كارش تمام مى‏شود و به فراغت مى‏رسد. 🔷 پس آرامش و اطمينان و خشنودى و شادى ما نمى‏تواند از ناحيه‏ى نعمت‏هاى دنيا و امكانات آن تأمين شود، كه دنيا مدام درآمد و رفت و كم و زياد است و مدام بت‏ها را مى‏شكنند و تكيه‏گاه‏ها را مى‏گيرند. 🔷 و چه جاى امن، چون هر دم جرس فرياد مى‏دارد كه بر بنديد محمل‏ها ... دنيا و امكانات آن چهار فصل و متغير است و چگونه مى‏توان بر روى متغيرها ثابت ماند و اطمينان گرفت. 🔷 كسانى به دنيا دل مى‏بندند و به آن آرام مى‏شوند، كه بيش‏تر از دنيا را نمى‏بينند و در انتظار روز ديگرى نيستند و اينها كه اميد ديدار حق را ندارند و به همين زندگى دنيا، دلخوش و راضى هستند و به آن تكيه داده‏اند و بر آن اطمينان كرده‏اند و از آيه‏هاى تحوّل و نشانه‏هاى حركت حق، چشم پوشيده‏اند و غافل مانده‏اند، اينها با كارهايى كه مى‏كنند به آتش روى مى‏آورند كه در اين آيه آمده است: «انَّ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقائنا وَ رَضُوا بِالْحَيوةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَ نُّوا بِها وَالَّذينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلونَ، اولئِكَ مَأْويهُم النَّارَ بِما كانوُا يَكْسِبُون». 🔷 آدمى كه به نعمت‏ها تكيه ندارد و آن را ملاك ارزش و افتخار نمى‏شناسد ديگر در گرو آمد و رفت نعمت‏ها نيست كه مى‏خواهد:«ثَبِّتْنى عَلى دينِك وَاسْتَعْمِلنى‏ بِطاعَتِك». تو كارى كن كه من در هر كلاس همراه تو باشم و گوش بفرمان تو باشم، ديگر مهم نيست كه در كجا هستم، آنجا كه رضاى تو هست به گفته‏ى على اكبر «اذاً لا نُبالى» ديگر باكى نيست. 🔷 اگر ما روى مرز هستيم و در كلاس اطاعت او هستيم ديگر چه باك، كه سود و ضرر و برد و باخت و عزت و ذلت، عزت است و دستاورد است. 📚قیام ، ص ۲۲۷ استاد علی صفایی(عین صاد)

🎤👈 حاج آقا پورسید آقایی 💠 روزی در منزل سید مجید پورطباطبایی به دیدار استاد صفایی رحمةالله علیه رفتم. 💠 کتاب «بشنو از نی» مروری بر دعای ابوحمزه ثمالی را که نوشته خودشان بود، می‌خواندند. 💠 گفتم: کتاب خودتان را می خوانید؟! گفتند: رمانهای مارکز و شهر نون پارسی‌پور را می‌خواندم؛ خیلی دل را سیاه می‌کند. خواستم اثر آن سیاهی‌ها را پاک کنم. 💠 این نوشته‌ها در عین قدرتهایی که دارند؛ دل را سیاه می‌کنند و باید آن را با قرآن و دعا و روایات اهل بیت شستشو داد. چه چیزی بهتر از دعای ابوحمزه. 📚 حکایت‌ها و هدایت‌ها، ص ۲۱ استاد علی صفایی(عین صاد)

🔶 براى سازندگى و تربيت بايد از اعماق شروع كرد. هنگامى كه مى‏خواهيم رفتار و گفتار كسى را عوض كنيم، هنگامى كه مى خواهيم‏ لباس كسى را دگرگون كنيم، بايد پيش از اين مرحله، عشق‏ها و علاقه‏هايش را عوض كنيم 🔶 و ناچار شناخت‏هايش را و ناچار فكرهايش را، كه ادامه ‏ى تفكّر، شناخت است و ادامه ‏ى شناخت، عشق و ادامه ‏ى عشق، عمل. 🔶 ما عاشق آفريده شده ‏ايم فقط معشوق‏ها را انتخاب مى ‏كنيم و براى اين انتخاب است كه بايد آن‏ها را بسنجيم كه چه مى‏دهند و چه مى‏گيرند. با اين روش نتيجه ‏هاى سريع‏ترى بدست مى‏آيد. 🔶 اگر فقط لباس كسى را عوض كرديم و چادر بر سرش انداختيم و نمازخوانش نموديم و با شعارها و تلقين‏ها و يا تشويق‏ها و تهديدها، داغش كرديم. 🔶 بدون اينكه از درون روشنش كرده باشيم و عشقى در نهادش گذاشته باشيم، ناچار در محيطى ديگر سرد مى‏شود و يخ مى زند؛ همان‏طور كه آهن تفتيده در محيط ديگر، سرد و سخت مى‏شود. 🔶 اين برگ‏هايى كه ما به افراد مى‏چسبانيم، در برابر نسيمى دوام نخواهند آورد، چه رسد به طوفان‏هاى كوه افكن اين قرن. 🔶 ريزش برگ‏هاى پاييزى به من درسى داد كه در هنگام خوابِ ريشه‏ ها، برگ‏ها مى ريزند حتى با نسيمى؛ اما در بهارهاى سبز و همراه بيدارى ريشه ها، از چوب خشك مرده، از چوب سخت و متراكم، جوانه‏ ها و شكوفه ها مى‏جوشند و بارور مى شوند. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص ۴۳ استاد علی صفایی(عین صاد)