ای لحظاتِ خوش که هنوز از راه نرسیده‌اید، آیا نمی‌شود راه کوتاه‌تَری در پیش بگیرید؟ قبل از اینکه دل‌هایمان فرتوت شوند.

درباره ی من قضاوت نکنید

من خودم درباره خودم قضاوت کرده‌ام و الات مدت‌ها است که خودم را محکوم کرده‌ام، مدت‌هاست.

بدم میاد از وقتایی که حسودی میکنم

در حالی که نباید همچین حسیو داشته باشم

نبودن، تو را می‌کشد؟

مرا حضوری که شبیه نبودن است می‌کشد.

دلم می‌خواهد همه‌ چیز را بگذارم و بروم طوری که کسی نداند من که هستم. مرا ببخش عزیزم، احساس وحشتناکی دارم. سوار قطار خواهم شد و تمامی وجودم را گریه خواهم کرد. -ا‌ولگا کنیپر ٫ نامه به آنتوان چخوف

شب که میشه

انگار پنج شیش تا پرونده قتل دارم