🔵استعمار فرانو؛ استعمار قلب و ذهن و زبان 🖊احمدحسين شريفي 🔸«#استعمار» از يک جهت به سه نوع تقسيم مي‌شود: 1.#استعمار_کهن؛ که با ابزار نظامي و ادوات سخت به دنبال تسخير و تصرف زمين‌ها و سرزمين‌ها بود؛ 2.#استعمار_نو، که با ابزار سياسي و اقتصادي و امثال آن به دنبال تسخير حکومت‌ها و گماشتن دست‌نشانده‌ها بر ملت‌ها بود؛ 3.و #استعمار_فرانو، که با ابزارهاي هنري و رسانه‌اي و فضاي مجازي و ديپلماسي عمومي،‌به دنبال تسخير دل‌ها و ذهن‌ها و اراده‌ها و عزم‌هاست؛ دنبال حکومت کردن بر ذهن و زبان و انديشه ملت‌هاست. دنبال شکل‌دهي به اراده‌ها و خواست‌ها و حتي احساسات و عواطف و هيجانات است. 🔸اگر ذهن و زبان و انديشه ملتي به تسخير درآمد، در آن صورت، اقتصاد و سياست و تاريخ و همه داشته‌هاي مادي و معنوي خودش را بدون هيچ مقاومتي، تقديم بيگانگان خواهد کرد. اگر احساسات و عواطف و هيجانات ملتي تحت کنترل درآمدند در آن صورت نوکري بيگانگان و ذلت در برابر آنها را نه تنها بد نمي‌داند که به آن افتخار هم مي‌کند! «از نظر تاريخي جنگ‌هاي سخت، دکترين‌هاي حاکم در دوران استعمار کهنه (که تقريباً از قرن پانزدهم ميلادي آغاز شد) بودند؛ جنگ‌هاي نيمه‌سخت (کودتاها و شورش‌ها و ...) رويه‌هاي حاکم در دوران استعمار نو؛ و جنگ‌هاي نرم وجهة غالب استعمار در دوران استعمار فرانو هستند. در دوران استعمار کهنه، استعمارگران از طريق لشکرکشي‌هاي نظامي و با تکيه بر قدرت نظامي خود به تسخير سرزمين‌هاي ديگر مي‌پرداختند. در استعمار نو، استعمارگران از طريق حکومت‌هاي دست‌نشانده و مزدوران داخلي و قوانين و مقررات بين‌المللي اهداف استعماري خود را دنبال مي‌کردند. در استعمار فرانو از طريق تهاجم فرهنگي، شبيخون فرهنگي، ناتوي فرهنگي و يا به اصطلاح جديدتر و کامل‌تر، از طريق جنگ نرم به فعاليت مي‌پردازند.» (کتاب #جنگ_نرم، احمدحسين شريفي) 🆔 @ejtehadjame