شکر عملی نعمت انسانیت، زمانه و جمهوری اسلامی وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۱۸ / نحل گاهی اوقات فکر می‌کنم بعضی نعمت‌ها را که در زندگی داریم و بابتش خدا را شکر نمی‌کنیم، شاید از این بابت است که مشرکیم و خود یا دیگری را دخیل در به دست آوردن آن نعمت‌ها می‌دانیم. اما بعضی نعمت‌ها هستند که هیچ‌جوره نمی‌شود آن را دست‌آورد خود دانست. ۱. مثلا اینکه من #انسان آفریده شده‌ام، جز لطف بود؟ ممکن بود سنگ یا خوک آفریده شوم یا اصلا آفریده نشوم، ولی در دسته اشرف مخلوقات قرار گرفتم. ۲. در مرحله بعد، ممکن بود در زمانه فرعون‌ها به دنیا بیایم، اما در دورانی به دنیا آمده‌ام که دین دوباره پس از هزارسال به عرصه برگشته و دیده می‌شود؛ در زمانه‌ای که نسل‌کشی فلسطینیان سبب اعتراضات جهانی می‌شود و دیگر قدرت‌ها نمی‌توانند همان‌طور که آفریقایی‌ها و سرخ‌پوست‌ها و تاسمانی‌ها را نسل‌کشی کردند، با فلسطینیان هم این کار را بکنند؛ چون زمانه من هوشیار است. آیا تولد در این زمانه که طواغیت در آن تحت فشار هستند، تصمیم من بود؟ ۳. جدای از این‌که انسان خلق شده و در زمان خوبی هم به دنیا آمدم، در مکان خوبی هم متولد شدم؛ بین این‌همه کشور در جهان، در کشوری به دنیا آمدم که شیعه‌خانه بقیة الله است. آیا تولد در ایران که تنها کشور جهان است که حکومت دینی دارد و آرزوی انبیاء را محقق ساخته، دست من بود؟ واقعا اگر هیچ نعمت دیگری وجود نداشته باشد، همین سه نعمت کافی‌ست که انسان تا پایان عمر شکر خدا را به‌جا بیاورد. ادامه دارد... @majkarimi

جلیلی از نقش مهم زنان خانه‌دار گفت. خیلی مهمه. متاسفانه همیشه وقتی صحبت از زنان برتر میشه، همه یاد زن استاد دانشگاه و مهندس و... میفتن. درحالیکه زن خانه‌دار داره کار مهم‌تری انجام میده؛ داره یک #انسان پرورش میده؛ و وقت بیشتری برای این انسان می‌ذاره.