امروز روز ترویج فرهنگ قرض‌الحسنه است در روایات ما داریم که قرض‌دادن بهتر از بخشش است؛ و در عین حال در بعضی موارد بذل و بخشش و گذشتن از مال برای دیگری جزو صفات یاران منجی موعود برشمرده شده است. به نظرم در جایی که فرموده‌اند قرض‌دادن بهتر از بخشیدن مال است، منظور این است که در جامعه اسلامی نباید گداپروری وجود داشته باشد. در جایی دیگر هم از بخشش از مال صحبت شده تا #مرزهای_مالی بین مومنین از بین برود و اربعین‌ها بر پایه همین فرهنگ تمدنی شکل بگیرد. اما بیشتر می‌خواهم به اهمیت قرض‌الحسنه فکر کنیم، از سه جهت: ۱. بیایید تلاش کنیم بین اقوام، دوستان و همکاران خود یک صندوق #قرض‌الحسنه راه بیندازیم تا بتوانیم نیاز افراد به وام‌های خُرد را برطرف کرده و در حد توان، آدم‌ها را از سیستم بانکی بِکَنیم و نسبت به یکدیگر دغدغه‌مند کنیم. ۲. این شیوه #ضعیف‌پروری بیشتر مدل غربی است که آمریکا و اروپای خود را پر از نهادهای خیریه‌ای کرده‌اند و صاحبانش مثل جورج سوروس و بیل گیتس در کاخ زندگی می‌کنند. مدل کار خیریه‌ای دوای فقر را دوا نمی‌کند. و شاید همین، علت آن احادیثی باشد که قرض‌دادن را بهتر از بخشش مال می‌دانند. آن دسته از نهادهای نظام که با قشر ضعیف جامعه سروکار دارند، به‌جای اینکه مدام پول نقد یا امکانات در اختیار خانواده‌های تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی و... قرار دهند، باید بیشتر به این سمت بروند که به آموزش آن‌ها و به‌خصوص نسل جدید آن‌ها در زمینه مهارت‌ها بپردازند تا نسل بعدی این خانواده دیگر بتواند با مهارتی که به او قرض داده شده، مستقل شود و روند فقر والدین خویش را ادامه ندهد. ۳. برای گرفتن مردم از بانک، صرف اعلان اینکه #بانک ربوی است کافی نیست. باید جایگزین ارائه داد تا حداقل مردم برای مسائل و هزینه‌های خُرد زندگی‌شان بدهکار بانک نباشند؛ راه حلش چاق‌کردن صندوق‌های قرض‌الحسنه است که افراد را نسبت به یکدیگر دغدغه‌مند می‌کند. @majkarimi