🔰 #علائـم_آخرالزمان🔰
#باران_بی_موقع
⬅️بر اثر گسترش فساد و تباهی ها و از بین رفتن عاطفه پیش از ظهور، جهان در وضعیت بدی به سر خواهد برد، به طوری که آسمان نیز بر آنان رحم نمی کند و نزول باران که #رحمت الهی است نیز برای آنان به #غضب تبدیل شده و ویرانگر می شود.
🔹 پیامبر گرامی (ع) می فرمایند: زمانی بر مردم فرا می رسد که خداوند باران را در فصل و موسمش #حرام می گرداند و باران نازل نمی شود و آن را در غیر موسمش فرو می فرستد. [5]
🔹امام صادق (ع) نیز می فرمایند:پیش از ظهور حضرت قائم (ع) سالی خواهد بود که باران های بسیاری می بارد و میوها را از بین می برد و خرماها را بر نخل ها فاسد می کند، پس در آن دوران دچار شک و شبهه نشوید. [6]
#باران_های_فراوان :(کشاورزی در عصر ظهور)
⬅️در سال ظهور، باران های پیاپی زمین را آباد و سرسبز می کند و وضع مردم بهتر می شود. امامان (ع) در تبیین نشانه های ظهور و خبر دادن از رخدادهای آن روزگار، از این واقعه نیز یاد کرده اند.
🔹 امام صادق (ع) می فرماید: «در آستانه قیام مهدی (ع)، سالی پرباران خواهد بود که در اثر آن، خرما بر روی نخل می پوسد. پس در این تردیدی به خود راه ندهید.»[7]
🔹و نیز می فرماید: «و چون هنگام ظهور مهدی (ع) نزدیک شود، در تمام ماه جمادی الاخر و ده روز نخست ماه رجب، بارانی بر مردم ببارد که تا آنهنگام، مانند آن را ندیده باشند...»[8]
🔹این نشانه را بزرگانی مانند شیخ مفید، شیخ طوسی و طبرسی در ردیف نشانه های ظهور آورده اند، ولی باید توجه داشت که روایت طبرسی و مفید مرسله است و روایت شیخ طوسی نیز ضعیف است. [9]
🔹و اما درباره عصر ظهور حضرت مهدی (ع) آورده اند که: خداوند، برای مهدی (ع)، برکت را از آسمان فرو میفرستد.[10]آسمان، بارانی می بارد که زمین، محصول خود را آشکار می سازد و مردم در حکومت آن حضرت از نعمتی برخوردار می شوند که هرگز مانند آن را ندیده اند.[11]در دولت او، آب ها فراوان می شود و رودخانه ها بالا می آید،[12]چشمه ها می جوشد، و زمین چند برابر محصول می دهد.[13]
📚منابع
5.جامع الاخبار، ص 150؛ مستدرک، ج 11، ص 375
6.ارشاد مفید، ص 361؛ بحارالانوار، ج 52، ص 214
7.غیبه طوسی، ص 449
8.اعلام الوری، ص 290 و 432؛ بحارالانوار، ج 52، ص 337
9.برترین های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص 250
10.ملاحم ابن طاووس، ص 71 و 141؛ عقدالدرر، ص 169
11.بحارالانوار، ج 52، ص 345؛ اثبات الهداه، ج 3، ص 524؛ احقاق الحق، ج 19، ص 655
12.عقدالدرر، ص 84
13.بحارالانوار، ج 52، ص 304؛ اختصاص مفید، ص 208