#یادداشت_پایانی ❇️ در مسیر قانون امام و تعیین مسیر برای انتخاب رهبری آینده 🔰 گفتار و رفتار آقای منتظری در تابستان و زمستان سال ۶۷ همه امیدها به بازگشت ایشان را از بین برد. از جمله در ماجرای اعدام منافقین که به مخالفت با حکم امام برخواست. 🔰 همزمان با سالگرد پیروزی انقلاب در بهمن ۶۷، آقای منتظری طی سخنانی زبان به بدگویی از نظام و امام گشوده و رژیم بعث عراق را پیروز جنگ خواند! (۱) امام که تا آن زمان همه تلاش خود را به کار بسته بودند تا مشفقانه آقای منتظری را از مسیر غلطی که می‌پیماید بازدارند، تصمیم گرفتند به صورت علنی پاسخ ایشان را بدهند. 🔰 سوم اسفند ۶۷ در پیامی که به اسم «منشور روحانیت» معروف است پاسخ‌های صریحی به مواضع آقای منتظری دادند و رسماً از خانواده شهدا و جانبازان عذرخواهی کردند. (۲) 🔰 مواضع آقای منتظری علیه امام و انقلاب حجت را بر تمام دلسوزان انقلاب تمام کرده بود که چگونه شخصی که با تکیه بر منافقین و لیبرال‌ها سعی در تخریب انقلاب دارد، می‌تواند سکان رهبری این نظام را به دست بگیرد؟ 🔰 آقای منتظری می‌گوید با شنیدن این نامه مطمئن شدم به‌زودی تصمیماتی درباره من گرفته خواهد شد. (۳) حدس ایشان درست بود؛ امام در نامه‌ای آقای منتظری را خطاب قرار داده و صراحتاً بیان می‌کنند که ایشان را شایسته رهبری آینده نمی‌دانند. 🔰 «از آنجا که روشن شده است شما این کشور و این انقلاب عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرال‌ها و از کانال آن‌ها به منافقین می‌سپارید صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده‌اید...‌» (۴) 🔰 باتوجه به صراحت نامه عده‌ای از مسئولین بنا به مصلحت تصمیم می‌گیرند در جلسه‌ای امام را از انتشار عمومی آن منصرف کنند و در نهایت به خاطر تبعات احتمالی آن دستور می‌دهند این نامه منتشر نشده و مستقیم به دست آقای منتظری برسد. (۵) 🔰 آقای عبدالله نوری نامه را مستقیم به قم و نزد آقای منتظری می‌برد و ایشان در نامه‌ای به امام از سِمَت خود استعفا می‌دهد و امام نیز می‌پذیرند. پایان ۱. روزنامه کیهان، ۱۳۶۷/۱۱/۲۳ ۲. صحیفه امام خمینی، ج۲۱، ص۲۷۳ ۳. حسینعلی منتظری، خاطرات، صص۶۷۲-۶۷۱ ۴. صحیفه امام خمینی، ج۲۱، ص۳۳۱ ۵. سیدیاسر جبرائیلی، روایت رهبری، ص۲۴۷ ✅ @EMAM_COM