شاعر: سیدعلیرضا خلیفه

شاعر: محسن سلطانی

شاعر: میلاد حبیبی

شاعر: سیدعلیرضا خلیفه

شاعر: محسن ناصحی

امام حسین(ع)-مناجات – دلتنگ محرم – ویروس منحوس کرونا وقتی به زیر سایه ی پرچم رسیده ایم ما محضر امام دو عالَم رسیده ایم گریه برای ماتم تو نسخه ی دواست با تو به این شفاکده ی غم رسیده ایم بیمار روضه های تو هستیم ، یا حسین زخمی شدیم و در پی مرهم رسیده ایم دیر آمدیم و زود به ما لطف می کنید اینجا اگر چه ما همه با هم رسیده ایم ویروس نحس آمد و از تو جدا شدیم ما را ببخش خدمتتان کم رسیده ایم باروضه های هفتگی رایةُ الحسین لب تشنه نزد چشمه ی زمزم رسیده ایم آری خدا کند که ببینیم عاقبت ما هم به روضه های محرّم رسیده ایم تنها دلیل زندگی ام گریه بر شماست رویای من مسیر نجف تا به کربلاست

مناجات با خدا-شب جمعه یا بسوزان درمیان شعله خاکستر شوم یا ببخش این بنده را، آدم شوم بهتر شوم بنده ی بد را زدن کاری ندارد، تو نزن جای آن را هم بده در خانه ات نوکر شوم من قیامت پیش رو دارم که گریه میکنم وای اگر آنروز عریان وارد محشر شوم هرعذابی هست باشد من تحمل میکنم نه نمیخواهم که ننگ آل پیغمبر شوم رحمت تو بیشتر از این گناهان من است مرگ‌ بر من گر که یک لحظه جدا زین دَر شوم من از اول خاک بودم خاک نعلین علی پس خدا نگذار تا روزی که هستم زَر شوم ای گنهکاران، گرفتاران، علیکم بالنجف دارم امشب میروم در محضرش قنبر شوم فاطمه امشب میاید کربلا پیش حسین کاش من هم همسفر با حضرت مادر شوم یا بُنیَّ دِشنه دَست اَز حَنجر تو بَر نَداشت حَق بِده اَز داغِ ذِبحت دَم به دَم مُضطر شَوَم

امام حسین(ع)-مناجات اگرچه حقیرم لیاقت ندارم پناهی جزاین در به جانت ندارم شکستم دلت را دلم را شکستند من از کار دنیا شکایت ندارم بدون اجازه به این سو دویدم تو ردم نکن برگ دعوت ندارم ز چشمت بیوفتم به خاری میوفتم نگاهم بکن گرچه قیمت ندارم سرم هرچه آمد گناه خودم بود که گوشی برای نصیحت ندارم اگر تو کنارم نباشی قیامت امیدی برای شفاعت ندارم دلم لک زده کربلا قسمتم کن نیازی بغیر از زیارت ندارم دوچشمم شده وقف غمهای جدت به جز گریه کردن عبادت ندارم ازآن دم که بر نیزه زد تکیه اش را ز تنهایی اش جز خجالت ندارم

امام حسین(ع)-مناجات هرکه عاشق شد، فقط از دلبرش دم می‌زند بر سر و سینه، به حکمِ عشق، محکم می‌زند با همین گریه؛ بساطِ ظلم، ویران می‌شود کاخِ استکبار را، یک آه، برهم می‌زند از کراماتِ حسینی، هرکه، هرجا حرف زد ظاهراً بسیار، اما واقعاً؛ کم می‌زند می‌رسد روزی، کسی، با تیغِ براّن علی پرچمِ اسلام را، بر اوجِ عالَم می‌زند می‌رسد روزی، کسی، با دست‌ِ‌های روشنش، عاقبت، بر زخمِ بازِ هجر، مرهم می‌زند از سرِ احسان نگاهی کن، دلِ بی‌تابِ ما روز و شب، دارد فقط شورِ محرم می‌زند