#از_نسل_محتشم نه خانواده من تابحال رفته اسارت نه گوشواره اى از بچه هام رفته به غارت هنوز چادر طفل مرا كسى نكشيده ست كسى به اهل و عيالم نكرده است جسارت كسى حوالى ما -شك ندارم اينكه- ندارد براى قطع سرى از قفا هنوز، مهارت حسين جان چه بگويم كه روسياه ترينم كه من نرفته ام و زينب تو رفته اسارت كه كودكان تو با پاى سنگ خورده ى عريان ز خارهاى بيابان كشيده اند مرارت كه بعد روضه همه زود مى روند به خانه رقيه هم به خرابه، يزيد هم به عمارت نخوانده بودم اگر من، نبود عين خيالم ولى كنون چه كنم آه با همين دو عبارت سرت به نيزه، تنت روى خاك آه بميرم كه كهنه پيرهنت هم نيامده ست به كارت

#روضه‌ۍغربٺ 😔💔 حالا كه باز روضۀ هر شب شروع شد آوارگیِ موكبِ زینب شروع شد می گفت مادرش كه بمیرم برای او تازه بكاء و نالۀ هر شب شروع شد سوزی كه از مقطع الاعضا گرفته بود صوت الحزین شد و چو ، نِی از لب شروع شد بعد از جدا شدن ز تن پاره پاره دید درد و بلا و غصه لبالب شروع شد وقتی زمان قافله سالاری اش رسید زخم زبان و كینه مرتب شروع شد گاهی تنور ، طور تجلای نور بود گاهی ز دِیر نالۀ یا رب شروع شد سرها به نیزه رفت و بدن ها به نیزه خفت یعنی كه اصل صحبت و مطلب شروع شد خورشیدها به نیزه ، همه در تلاوتند هشتاد و چند ضجّۀ كوكب شروع شد زینب نظاره می كند و خطبه می كند یعنی پیام تازۀ مكتب شروع شد تفسیر كرد از نوك نیزه برادرش آن آیه را كه از لب زینب شروع شد از قتلگاه تا دل كوفه و بلكه شام اصلاح دین و مكتب و مذهب شروع شد از اختران پاك و نجیبه مگو مگو! توهین به دختران معذّب شروع شد .

❖✵✼✰◈•◎﷽◎•◈✰✼✵❖ ↯‌ داســــتــان مـعـنـــوی ↯ ┄┅═✼✿‍✵✿‍✵✿‍✼═┅┄ در نزدیکی‌های تهران حوالی دولت آباد و میدان خراسان، یک گاریچی بود بنام قاسم، که کارش فروش جگر بود و به همین دلیل معروف شده بود به قاسم جیگرکی قاسم جیگرکی شرور بود، اهل دعوا و چاقو کشی و گاهی اوقات هم پیک مشروبی می‌زد اما هر سال چند روز قبل از محرم که می‌شد، دست و دهانش رو آب می‌کشید و تو مجلس امام حسین علیه‌السلام خدمت می‌کرد اوایل جمعیت زیادی در این هیئت حضور داشتند، کم کم از تعداد سینه‌زن ها کاسته شد تا اینکه مسئولین هیئت متوجه شدند که مطلبی باید رخ داده باشه که این مقدار کاهش سینه‌زن رخ داده است. پیگیری‌های مسئولین نشان داد که حضور آدم شروری مثل قاسم جیگرکی آن هم بعنوان جلودار و عَلَم کش باعث شده تا مردم میل و رغبتشان را به این هیئت از دست بدهند. بنابراین قرار گذاشتند که به قاسم اعلام کنند که امسال به هیئت نیاید. بزرگ هیئت که پیرمرد با صفایی بود با شش نفر از هیئتی‌ها رفتند منزل قاسم جیگرکی آن پیرمرد شروع به سخن کرد که قاسم، آیا امام حسین علیه‌السلام را دوست داری؟ قاسم زد زیر گریه و گفت بعد یه عمر نوکری، امام حسین علیه‌السلام رو دوست دارم!!؟ خودم و زن و بچه‌هام به فدایش مجدداً سوال کردند که قاسم هر کاری از دستت بر بیاید برای امام حسین علیه‌السلام انجام می‌دهی؟ گفت بله، هر کاری که رو زمین مونده باشه را از شعف دل انجام می‌دهم. از توالت شستن تا پرچم زدن و حتی چون بدن قوی داشت علم مسجد را او بدوش می‌کشید. هر کاری که بتونم انجام می‌دهم و به آن هم افتخار می‌کنم گفتند قاسم دوست داری هیئت اربابت کوچیک باشه یا بزرگ؟ گفت بزرگ... امام حسین علیه‌السلام عظمت دارد، هیئت او هم باید عظمت داشته باشد سؤال کردند که قاسم اگر کسی باعث بشود که هیئت امام حسین علیه‌السلام کوچک بشود وظیفه‌اش چیست؟ قاسم شک کرد و پرسید یعنی چه؟ گفتند یعنی مردم به هیئت نیایند به خاطر یک نفر قاسم گفت خُب آن یک نفر نیاید تا مردم بیایند. گفتند راستش ما آمده‌ایم که بگوئیم امسال شما به حسینیه نیایی! قاسم گفت باشه من نمیام و شما هم سلام من را به مردم برسانید و بگوئید قاسم نمیاد تا شما تشریف بیاورید شب اول محرم همسر و فرزندانش گفتند بابا نمیای هیئت!؟ قاسم گفت چرا شما بروید من هم خواهم آمد اجازه نداد خانواده متوجه بشوند رفت چند تکه پارچه مشکی پیدا کرد و رفت زیرزمین خانه را مشکی زد گفت یا امام حسین من را از حسینیه بیرون کردند، به من گفتند که دیگر نیا، من هم یه حسینیه برای خودم درست کردم اینجا کسی نیست که من را بیرون کنه زنجبرهایش را برداشت، هر چه شعر بلد بود می‌خواند و عزاداری می‌کرد این ادامه یافت تا صبح روز پنجم صبح روز پنجم یکی از اون هفت نفر با چشم گریان به درب خانه دوستش رفت و متوجه شد که او هم گریان است جویا شد دید دقیقاً همان خوابی که او دیده، دوستش هم دیده است درب منزل سوم و چهارم و ... هفتم همه در آن شب یک خواب را دیده بودند! هر هفت نفر را امام حسین علیه‌السلام توبیخ کرده بودند که شما چکاره بودید که به کسی بگوئید بیا و به دیگری بگوئید نیاید؟ من که فقط امام بنده‌های خوب نیستم، امام گنهکاران هم هستم بروید از او عذرخواهی کنید چرا دل قاسم را شکستید؟ چرا در پیشگاه همسر و فرزندانش کوچکش کردید؟ همگی با هم به در خانه قاسم آمدند و دیدند که درب باز است درب زدند، یکی از فرزندان قاسم آمد دیدند در حال گریه است گفتند چرا گریه می‌کنی گفت بیائید پدرم داره خودش را می‌زنه، پدر داره گریه می‌کنه دویدند، دیدند قاسم آنقدر این سر را به دیوار زده که این سر خون آلود شده گفتند چه شده، گفت من هم خواب امام حسین علیه‌السلام را دیدم آقا فرمود بخاطر من ببخش اینها را ولی قاسم تو که ما را دوست داری تو که دو ماه عزاداری می‌کنی چرا شرارت می‌کنی؟ چرا شراب‌خواری می‌کنی؟ چرا آبروی من را می‌بری؟ قاسم می‌گوید به آقا گفتم: من نمی‌دانستم که آبروریز شما هستم ... حالا که اینطور شد میخوام روز عاشورا بمیرم برات ظهر عاشورا نشده بود دیدن بچه‌های قاسم دارن فریاد میزنن آی مردم ما یتیم شدیم مردم اومدن جنازه قاسم رو گلبارون کردن تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن که دوست خود روش بنده پروری داند

. شعر نوحه مشترک و کاربردی کوفه یا شام -(اهل کوفه/مردمِ شام این امام عالمین است) * اهل کوفه/مردمِ شام این امام عالمین است نور سرمد سبط احمد این حسین است وامصیبت ‌وامصیبت وامصیبت... این سَرِ بر روی نیزه شاه دین است نور چشمانِ امیرُالمؤمنین است وامصیبت‌ وامصیبت وامصیبت... لُطفتان بود شامِلَش ای قوم کافر سنگ کینه شد پذیرایی از این سر وامصیبت ‌وامصیبت وامصیبت... نانَجیبانِ همه عالَم شمایید خنده کم بر گریه عترت نمایید وامصیبت ‌وامصیبت وامصیبت... زین مصائب شد روان اشک از دو دیده رقص و آواز پای سرهای بریده وامصیبت ‌وامصیبت وامصیبت... دستِ ما را ای حرامی ها نَبَندید مادرش اینجا بُوَد کمتر بخندید وامصیبت ‌وامصیبت وامصیبت... * شاعر: امیر عباسی سوی میدان خسروِ لب تشنگان رفت

#شعر_آیینی #غزل #امام_زمان_عج_محرم_ بجز نگاه تو بر زخم سينه مرهم نيست اسير عشق تو را كار با دو عالم نيست ببين كه غرقه ی درياى اشك شد دل من به بيقرارى چشمم فرات و زمزم نيست تو اى مسافر صحراى ناکجا برگرد كه قرن‎ها غم و دلواپسى ما كم نيست اگر که حال من خسته را سوال کنی به غیر دوری دیدار روی تو غم نیست عنایتی که تحمل کنیم هجران را مقدمات وصالت اگر فراهم نیست براى منتظران ظهور تو مولا جگر گدازتر از روضه ی محرم نيست کمیل کاشانی

نذرت قبول ما صدقه خور که نیستیم در کوفه سفره دارتر از ما کسی نبود ام حبیبه زینب اسیر حسین شد با عزت و وقارتر از ما کسی نبود ****** من با حسین آمده ام نیزه را ببین تا با سر برادرم ایمان بیاوری کی تا به حال آل علی خارجی شدند معجر اضافه هست برامان بیاوری ****** ام حبیبه جان تو یک صبح تا غروب در کربلا بلای دو صد نوح دیده ام الشِمرُ جالِسُ که رسیدم به قتلگاه من از حسین فاطمه مذبوح دیده ام. .

ایام شهادت ابی عبدالله و شهدای کربلا ، روضه،روضه ی عمه ی سادات حضرت زینب یااباعبدالله؛ وارد کوفه شدن کنیز ام حبیبه اومد گفت خانم یه مشته زن و بچه اومدن،لباسا همه پاره،پای برهنه،خیلی گرسنه اند، ام حبیبه یه زنبیل پر از نان و خرما کرد گفت ببر،کنیزه اومد تو کاروان خرماها رو دادن،بچه ها همه گرسنه" خانم کلثوم اومد نون و خرماها رو از دست بچه ها گرفت انداخت تو زنبیل گفت صدقه بر ما حرامه ...." برگشت، (قدیمیا وقتی کارد به استخوانشون میرسید به دو نفر توسل میکردن بعد از عاشورا،یکی حضرت صغری،یکی هم روضه ام حبیبه)گفت نون و خرماها رو برگردون،ام حبیبه تعجب کرد گفت مکه تو نگفتی اینا گرسنه ان،چند روزه غذا نخوردن؟گفت خانوم،تا نون و خرماها رو دادم دست بچه ها یه خانمی اومد گرفت انداخت تو زنبیل گفت صدقه بر ما حرامه" بلند شد از جا گفت صدقه فقط به یه خانواده حرامه"اونم بنی هاشمیان ...." اومد خود ام حبیبه با گریه زنبیلای نان و خرما رو آوردن از بچه ها سوال کرد بزرگ شما کیه؟همه یه خانم قد خمیده رو نشدن دادن؛همه زینب و نشون دادن ..." اومد ام حبیبه،گفت چرا این نان و خرماها رو نزاشتید بچه ها بخورن؟گفت صدقه بر ما حرامه" گفت خانم جان صدقه نیست نذره ...."گفت ام حبیبه نذرت چیه؟گفت نذر من اینه هر کاروانی اومد تو این شهر نان و خرما نذر می کنم،نذرم اینه یه دفعه دیگه خانمم زینبو ببینم ..." یه موقع زینب صدا زد ام حبیبه" نذرت قبول شد ... من زینبم ...." گفت اگه تو زینبی چرا قدت خمیده؟چرا موهات سپید شده؟باورم نمیشه تو زینبی ،اون زینبی که من میشناسم"هیچ موقع از حسین جدا نمیشد ..." یه موقع عقیله ی بنی هاشم حضرت زینب صدا زد ام حبیبه اون سری که بالا نیزه ست سر حسینه ...." لذا چند روز اهل بیت ابی عبدالله راتو یه خرابه ای نگه داشتن،نه بامی نه در " ده هزار نفر نوشته مرحوم اشتهاردی شهر رو محاصره کرده بودن گفتن الان جیگر بچه های حسین رو میسوزونیم"چی کار کردن؟شروع کردن غذا پختن ...." بچه ها زینب و میگرفتن،عمه ما گرسنمونه ...." زخانه ها بوی طعام می آید ..... اینم برا شهدا،شهدای مدافع حرم زینبی؛ دارن حرکت می کنن،یه موقع زینب دید شمر و زجر ابن قیس و سنان و دیگر نانجیبا دارن به رباب میخندن ...." آخ آخ ..... یه نگاهی کرد حضرت زینب دید رباب دستاشو داره تکون میده ،اما خوابه ...."گفت خانم جان،رباب،همسر برادر بیدار شو ببین این نانجیبا دارن بهت میخندن ....." گفت خانم جان خوابم برد ؛ خواب علی اصغر و دیدم..... خواب دیدم علی اصغر تو بغلمه،دارم براش لالایی می گم ..... دستمو تکون میدادم ........." غم عشقت بیابون پرورم کرد                                هوای وصل بی بال و پرم کرد به ماگفتی صبوری کن صبوری                            صبوری، طرفه خاکی بر سرم کرد

درباره ورود وارثان و شاهدان بزرگوار کربلا به کوفه و داستان " ام حبیبه" موارد ذیل تبیین می گردد: ۱. این قضیه در هیچ یک از منابع کهن و معتبر مثبوت نیست . ۲.برخی داستان سازی کرده اند که ام حبیبه گفته است : حضرت زینب سلام الله هیچگاه بدون امام حسین علیه السلام سفر نمی کرد!!! این مطلب نیز مجعول است و هیچ گونه سندیت ندارد . این که برخی می گویند : حضرت زینب سلام الله با جناب عبدلله بن جعفر طیار ؛ شرط ضمن عقد نمود :  به هر کجا امام حسین علیه السلام سفر کردند ؛  ایشان هم باید همراه امام باشند؛ این یک ماجرای ساختگی است و نه تنها در متون معتبر و متقدم ثبت نشده ، حتی در منابع قرن سیزدهم و متون ضعیف هم  هیچ سند و شاهدی ندارد. فقط صاحب ریاحین الشریعه؛ این ادعا را دارد و البته چند صفحه بعد با بیان اذن سفر از عبدالله بن جعفر ؛ ادعای قبل را نقض می نماید . 👈ضمن این که از جهت فقهی بسیاری از فقهاء عظام این گونه شروط را جایز نمی دانند و از موارد شرط فاسد است  ؛ زیرا شرط نباید در تعارض با مقتضای عقود و ... باشد فتامل !!! ۳. مرحوم مجلسی و ...  در نقل بلا سند خود ؛  مساله تقسیم نان ، خرما و گردو را به یکی از زنان کوفه و اعلام حرمت صدقه بر سادات را به حضرت ام کلثوم سلام الله منسوب می دانند ؛ صرف نظر از تعارض و عدم وجود مرجح در "اذا تعارضا " باید عرض شود : مرحوم مجلسی رضوان الله تعالی سندی برای این نقل بیان نمی فرماید و در هیچ یک از متون متقدم و معتبر چنین مطلبی مثبوت نیست .  ۴. مورخین متقدم و ... از تقسیم پارچه در بین وارثان کربلا سخن گفته اند و هیچ سخنی از تقسیم نان و خرما و گردو نیست . ۵. اين كلام "ان الصدقه علينا حرام " جمله ای است كه در منابع معتبر وكهن  نيامده و از نظر فقهی دریافت این گونه صدقات مستحبی برای سادات مانعی ندارد. مرحوم شیخ انصاری در کتاب الزکاة و دیگر فقهاء به تفصیل این موضوع را بحث و اثبات نموده اند . ۶. پخش نمودن نان و خرما و گردو ؛ هیچ نشانه ای از صدقه بودن نداشته است تا ضرورت چنین فتوایی لازم آید. ۷. همه همراهان کاروان کربلا از بنی هاشم نبودند ؛ تا اعلام شود صدقه بر ما حرام است . ۸. در نقل است که نان و ... را از دهان اطفال بیرون کشیدند و بر زمین انداختند که واضح است قطعا آن حضرت چنین حرکتی با نان و ... نمی کنند " صارت تأخذ ذلک من أیدی الاطفال و أفواههم و ترمی به الی الارض ..."  بنابراین لازم است ؛ از بیان این گونه مطالب بلا سند که با روح و اصول و اساس مکتب در تعارض است، خودداری و مطالب معتبری که مثبوت در کتب قابل اعتماد است ؛ بیان شود . والله المستعان سید حسین خادمیان ۱۳۹۶/۰۷/۱۶

#امام_حسین_علیه‌السلام #شعر_آیینی #غزل #امام_حسین_ع_ زمزمه ی عاشقانه نام حسین است مستی اهل ولا ز جام حسین است مکتب او معرفت ، شهادت و ایثار غیرت و آزادگی مرام حسین است در رگ اسلام ، خون او جریان یافت دین خدا زنده با قیام حسین است دولت توحیدی اش زوال ندارد سکه ی فضل و شرف به نام حسین است تا به قیامت در اهتزاز بماند پرچم تکبیر ، روی بام حسین است عزت دنیا و آخرت همه از اوست هر که به رسم ادب غلام حسین است شیفته ی خود کند زمین و زمان را شور و شعوری که در کلام حسین است توبه ی أدم که شد قبول خداوند از قِبَل فیض و لطف عام حسین است رحمت گسترده ی خداست و این هم گوشه ای از جلوه ی مقام حسین است ✍ کمیل کاشانی .

#تذکار #کلام_نور #در_عزای_حسین_ع از فرزند امام سجاد(ع) نقل شده است که وقتی جدّم امام حسین (ع) شهید شد زنان بنی‌هاشم در عزای آن حضرت لباس سیاه پوشیدند و این لباس را در گرما و سرما تغییر نمی‌دادند.[1] لازم به ذکر است که بعضی از فقهای بزرگ مقید بودند در ایام سوگواری امام حسین(ع) جامۀ سیاه بپوشیدند و به وسیلۀ آن تبرک جسته و با جدیت از آن نگهداری و مراقبت می کردند و وصیت می نمودند بعد از رحلتشان به عنوان تبرک با آنها دفن شود. بنابر این پوشیدن لباس سیاه در ایام سوگواری ائمه(ع) خصوصا در دو ماه محرم و صفر نه تنها کراهت ندارد بلکه از آن جهت که اظهار همدردی با آن ذوات مقدس و احیای امر ایشان است، دارای فضیلتی بس بزرگ است.   📚 [1] البحرانی، الحدائق الناظرة فی احکام العترة الطاهرة، ج 7، ص. 118

. #امام_حسین_علیه_السلام #اول_مجلسی #غزل چقدر خیر دیده‌ایم از محبت حسین به روی شانه‌های ماست دست رحمت حسین زیانزد تمام عالم است مهربانی‌اش دل مرا که برده است؟ این عطوفت حسین! روایت است این که هر سحر فرشته می‌برد سلام صبح‌گاهی مرا به خدمت حسین شفیع روز محشر است آجر حسینیه به این بهانه که درآن شده‌ست صحبت حسین چه بهتر است با وضو میان روضه گریه کرد عبادت است گریه‌های بر مصیبت حسین رفیق! روضه‌خانه سنگر ولایت علی‌ست هزینه داده است شیعه پای هیئت حسین رضایت حسین باطناً رضایت خداست رضایت خداست باطناً رضایت حسین به یک نظر دل خراب را درست می‌کند خدا کند شویم شامل عنایت حسین نترس! ظرفیت برای حر شدن هنوز هست رسول ترک حر شده‌ست با هدایت حسین گناهکار دوتا قطره اشک بین روضه ریخت خدا هم از گناه او گذشت بابت حسین حسین بانیِ قبولِ توبه‌های آدم است همین هزار و چند ساله نیست قدمت حسین به گرد و خاک معجر سه ساله دخترش قسم برای دردهای ما دواست تربت حسین به حشر هم قدم که مینهد هنوز بی سر است قیامتی‌ست لحظه‌ی ورود حضرت حسین #علی_محمدی .

مــائیــم و عــنــایــت ابــاعــبــدالــلــه در ظــل حــمــایــت ابــاعــبــدالــلــه در روز جــزاڪــاش نــگــردم مــحــرومــ از فــیــض شــفــاعــت ابــاعــبــدالــلــه مــن جــای دگــر خــانــه نــگــیــرم هرگــز جــز ســایــه ی رایــت ابــاعــبــدالــلــه یــک لــحــظــه نــیــفــتــد از ســر مــا تــا حــشــر ایــن شــور حــڪــایــت ابــاعــبــدالــلــه چــشــمــان بــه خــون نــشــســتــه ی مــا زخــم اســتــ از ســوز روایــت ابــاعــبــدالــلــه بــگــذر ز گــنــه تــا ڪــه فــراهم گــردد اســبــاب رضــایــت ابــا عــبــدالــلــه مــا تــذڪــره ی صــحــن نــجــف مــی گــیــریــمــ بــا دســت ڪــفــایــت ابــاعــبــدالــلــه .