🗓 13 محرم اُسرای اهل بیت (علیهم السلام) در مجلس ابن زیاد ۱ پس از آنکه اُسرا و #سرهای مقدس #شهدا را در کوفه #گردانیدند، ابن زیاد در کاخ خود نشست و #دستور داد #سر مطهر #امام_حسین (علیه‌السلام) را در برابرش گذاشتند، آنگاه #زنان و #کودکان آن حضرت را به همراه #امام_سجاد (علیه‌السلام) در حالی که به طناب #بسته بودند وارد مجلس نموده، در #برابر تخت ابن زیاد ملعون ایستاده نگاه داشتند، در این حال درباریان ابن زیاد ملعون به #تماشا ایستاده بودند. ۲ منابع: ۱. امالی صدوق ص ۲۲۹ ۲. الوقایع الحوادث ج ۴ ص ۶۲ و ۶۳ ، وقایع الأیّام تتمه ی محرم ص ۲۵۶

#ادامه... هنده با تعجب پرسید: #قافله‌سالار این ڪاروان ڪیسٺ؟ #عمہ‌ساداٺ فرمودند: حرفٺ را بزن... هنده سوال ڪرد اهل ڪجایید؟! بۍبۍ پاسخ دادند: مدینہ.... هنده پرسید: ڪدام مدینہ.... بۍبۍ فرمودند: #مدینة‌النبۍ تا هنده شنید مدینةالنبۍ را ، ازمرڪب پیاده شد دوزانو جلوۍ #عمہ‌ساداٺ نشسٺ و سوال‌ڪرد در مدینہ‌ #ڪوچہ‌بنۍ‌هاشم را مۍشناسید؟! حضرٺ فرمودند: بلہ ڪه مۍشناسم... درڪوچہ بنۍ هاشم #خانہ‌ۍعلۍ را مۍشناسید؟! بلہ ڪہ میشناسم...) خانم این‌ها صدقہ نیسٺ نذر اسٺ من ڪودڪ بودم مریض بودم پدرم مراخانہ #علۍ برد بہ #دعاۍحسین من #شفا گرفتم و سالیانۍ #کنیزۍ خانہ #علۍ را ڪردم... خانم ... من هم بازۍایۍ بہ اسم #زینب داشتم شما زینب را مۍشناسید؟! بغض بۍبۍ ترڪید💔 حق دارۍ #زینب را نشناسۍ هنده من #زینبم هنده گریہ‌ڪنان میگفت: زینبۍ ‌ڪہ من میشناسم یڪ نشانہ داشٺ... #اگرتوزینبۍپس‌ڪوحسینٺ؟! اون زینبۍ ڪہ مۍشناسم لحظہ‌اۍ از #حسینش #جدا نمیشد... بۍبۍ اشاره ڪرد بہ #سر روبَر #روۍنیزه سرۍ‌بہ‌نیزه‌بلند‌اسٺ‌در‌برابر #زینب خداڪندڪہ‌نباشد‌سر #برادرزینب عبداللہ مۍفرماید: لحظہ‌هاۍ آخر بۍبۍ فرمودند: عبداللہ بسترم رو جلوۍ #آفتاب بذار دیدم چیزۍ رو در آغوش دارد مۍبوسد گریہ مۍڪند... . #یڪ‌سال‌و‌نیم‌پیرهنٺ‌اشڪ‌من‌گرفٺ . #لحظہ‌ۍوصال چشمانش را گشود و براۍ آخرین بار بہ دورترین نقطه خیره شد. در این مدٺ حتۍ یڪ لحظہ چهره #برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاق بیش از پیش شعلہ ڪشید و یاد برادر تمام وجودش را پُرڪرده بود. #لحظہ‌ۍوصال نزدیڪ بود. دوباره #خیمہ‌هاۍ‌آتش زده و #سرهاۍبر‌نیزه، چشمانش را بہ دریایۍ از غم مبدل ساخٺ. #عمہ‌جان‌زینب‌س پلڪ‌ها را روۍ هم گذاشٺ و زیر لب گفٺ: « #السلام‌علیڪ‌یا‌اباعبداللہ » و بہ #بــرادر پیوسٺ. ــــــــــــــــــــــ [در‌سينہ‌ام‌جز‌مِهـــرِ #زينــب جا نخواهد شد...] .

. #دیر_راهب نقل است که سوی #شام روانه شدند، در راه به دیری رسیدند، فرود آمدند تا بخوابند، نوشته‌ای بر دیوار دیر بدیدند: اترجوا امة البیت... راهب را پرسیدند از آن خط و نویسنده آن؛ گفت: این خط پانصد سال پیش از آن که پیغمبر شما مبعوث شود اینجا نوشته بود. سبط ابن جوزی مسندا روایت کرد از ابی محمد عبدالملک بن هشام نحوی بصری در ضمن حدیثی که چون آن مردم در منزلی فرود آمدند سر را از صندوقی که برای آن ساخته بودند بیرون آوردندی و بر نیزه نصب کردندی و همه شب پاس او را داشتندی تا وقت رحیل باز آن را در صندوق می نهادند. پس در منزلی فرود آمدند دیر راهبی بود سر را به عادت بیرون آوردند و بر نیزه نصب کردند و پاسبانان پاس می دادند و نیزه را به دیر تکیه دادند نیمه شب #راهب نوری دید از آن جا که تا به آسمان کشیده و بر آن قوم مشرف گشت و گفت: شما کیستید؟ گفتند: اصحاب ابن زیاد. پرسید: این سر کیست؟ گفتند: سر حسین بن علی بن ابی طالب و فاطمه دختر رسول خدا... پرسید: پیغمبر خودتان؟! گفتند: آری... گفت: چه بد مردمی هستید، اگر #مسیح را فرزندی بود ما او را در چشم خویش جای میدادیم... آنگاه گفت: شما می‌توانید کاری کنید؟! گفتند: چه کار؟ گفت: من ده هزار دینار دارم، آن را بستانید و سر را به من دهید، تاامشب نزد من باشد و چون خواستید روانه شوید آن را بگیرید... پذیرفتند، #سر را را به او دادند و پول ها را بگرفتند راهب #سر را برداشت و بشست و خوشبوی کرد و روی زانو گذاشت و همه شب بگریست تا سپیده صبح بدمید. گفت: ای سر من غیر خویشتن چیزی ندارم و شهادت می دهم به یگانگی خدا و این که جد تو پیغمبر او بود و شهادت می دهم که من خود بنده توأم، آن گاه از #دیر بیرون آمد و اهل بیت را خدمت می کرد. ابن هشام در سیره گفت: #سر را برداشتند و روانه شدند چون نزدیک #دمشق رسیدند با یکدیگر گفتند: آن مال را زودتر میان خویش قسمت کنیم مبادا یزید بر آن واقف شود و از ما بستاند، پس کیسه ها را آوردند و گشودند و آن زرها سفال شده بود و بر یک سوی آن نگاشته: ( و لا تحسبن الله غافلا عما یفعل الظالمون ) و بر روی دیگر ( و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون ) پس آن ها را در بردی ریختند. شیخ راوندی در خرائج این خبر را به تفصیل آورده است و در آن کتاب گوید: #راهب چون سر شریف را به آن ها بازگردانید، از دیر فرود آمد و در کوهی تنها به عبادت پروردگار پرداخت و هم در آن کتاب گوید: که رئیس آن جماعت عمر سعد بود و او آن مال را از راهب بگرفت و چون دید سفال شده است غلامان خود را فرمود در نهر ریختند. 📕 دمع‌السجوم، فصل یازده 📕 نفس‌المهموم 🏷 #المصیبة_الراتبة .