بسم الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_علی‌ابن‌موسی‌الرضا_علیه‌السلام ماهمه هیچیم و دنیا هیچ ، اما او که هست ماهمه لائیم اما مدِّ الاهو که هست نیستیم اما چه غم "یا ضامن آهو "که هست اهل هو اهل خدا اهل رضا وقتی شدیم عین و شین و قاف عشقیم عین خوشبختی شدیم رفت ابراهیم در آتش نه تنها ، با علی رفت موسی سمتِ دریا زد به دریا با علی رفت تا معراج حق تا قُرب اما با علی گفت رفتم آمدم در یک نَفَس با مرتضی لافتی الاعلی لا عشق الا مرتضی می‌تپد قلبم اگر ، تقصیر راهِ مشهد است می‌رسد وقتی صدا : این ایستگاه مشهد است مثل اینکه جانِ من در بارگاه مشهد است آهن آیا می‌شود عاشق بله بَد می‌شود هرقطاری که قطار راهِ مشهد می‌شود مثل آن معلول که امروز با پا آمده مثل آن مادر که با آن طفلِ زیبا آمده خوشبحالم مادرم امسال با ما آمده مادرم بر رویِ ویلچر آمد اینجا گریه کرد باید اینجا سجده کرد و باید اینجا گریه کرد مثل لالی که زبانش با تو آخر باز شد مثل آن کوری که چشمش رو به این در باز شد مثل آن  لاتی که در اینجا کبوترباز شد آمدم با صد گِره رویِ گِره ....بازَم کنی مثل قفلم بسته بر این پنجره بازم کنی عارفی میگفت اینجا اهلِ باطن می‌شود هرکه یک شب  دورِ سقاخانه ساکن می‌شود کارِ ناممکن فقط پیشِ تو ممکن می‌شود در حرم گوشه به گوشه نور می‌نوشم فقط مستم و پایِ ضریح انگور مینوشم فقط "آمدم ای شاه"را خواندم پناهم می‌دهی پشت این باب الجوادم باز راهم می‌دهی سیر می‌خواهم بگِیرم تکیه گاهم می‌دهی تکیه دادم بر درو گفتم که ای جانِ نجف من از ایوانِ شما رفتم به ایوانِ نجف یک طرف یک کربلایی گفت "یا عطشان حسین یک طرف یک آذری..جانیم سنَ قربان حسین مادرت میگفت بینِ این دو  ای عریان حسین از ضریحت بوسه‌ای چیدم نفهمیدم چه شد در حرم یک کربلا دیدم نفهمیدم چه شد (حسن لطفی ۲۲/۴/۹۸ ) مصادف با #دهه_کرامت و ولادت #امام_رضا #صلوات .

. #میلاد_امام_رضا #ولادت_حضرت_علی‌ابن‌موسی‌الرضا_علیه‌السلام هرچه ما داریم داریم از رضا جانِ نجف ای به قربان خراسان ای به قربانِ نجف ما نمک‌گیرِ ضیافت خانه‌ی زهرا شدیم از تنورِ فاطمه خوردیم تا نان نجف خاکِ ما خاکِ عزیز بچه‌های فاطمه است ما از ایرانِ رضائیم و از ایران نجف وای بر کاهی که بر  مشهد نگاهی بد کند دودمانش می‌رود با تیغِ سلطان نجف بارها نادِعلی خواندیم در ایوان طلا بارها رفتیم از این ایوان به ایوان نجف ایلِ زهرائیم یعنی غیرت ما یا رضاست آی دنیا گوش کن حیثیت ما یا رضاست لحظه لحظه از حریمِ تو خبرها می‌رسد هر‌چه می‌خواهیم بی اما  اگرها می‌رسد از ملائک دسته دسته می‌رسند و می‌بَرند لطف پایِ زائران تو به پرها می‌رسد کربلا با اکبر است و مشهدت هم با جواد زود الطاف پدرها با پسرها می‌رسد کار وقتی که گره خورده است نیمه شب بیا دیدن آقای ما با مادر سحرها می‌رسد گریه‌های ما براتِ کربلای ما نوشت از سخن‌ها زودتر آهِ جگرها می‌رسد هرکه خوشبخت است تنها مرغ بختش مشهد است کشورِ ما تا قیامت  پایتختش مشهد است ما به این صحن و در و دیوار عادت کرده‌ایم بر شفای اینهمه بیمار عادت کرده‌ایم بر همین آئینه‌کاری‌ها به کاشی‌ها به حوض و طاق‌ها یا به این فیروزه‌ها انگار عادت کرده‌ایم حق بده وقتی که می‌بینم بقیع را دِق کنم ما به این جمعیتِ زوار عادت کرده‌ایم کاش تنها ما تو را از تو بخواهیم و نه هیچ... ما به این حاجاتِ بی مقدار عادت کرده‌ایم دور یا نزدیک آقاجان چه فرقی می‌کند ما به این دیدار  این دیدار عادت کرده‌ایم هر زمانی که در این دنیا مردد می‌شویم با قطاری باز هم راهیِ مشهد می‌شویم دور تا دورِ ضریحت دیدم اقیانوس را ای خدا از ما نگیر این قبله‌ی مأنوس را چند بیمار التماسم کرده‌اند از راه دور می‌برم از کفشداریَت غبارِ طوس را عرش هم قدری ندارد پیش این پایینِ پا جبرئیل اینجا چشیده لذتِ پابوس را هرچه می‌گردد نمی‌بیند  نگاهِ جبرئیل ناامیدی ، بی پناهی ، زائری مایوس را بیشتر از جمع بیماران طبیبان آمدند دیده‌ام در پنجره‌فولاد جالینوس را هیچ چیزی که ندارم یک نگاه آورده‌ام - بر امام مهربان خود پناه آورده‌ام- ( #حسن_لطفی ۱۴۰۱/۰۳/۲۰) .