•°|🕊|°• دلم می‌خواستم امشب کجا باشم؟ فکر می‌کنم. کجا؟ در این فکر و خیال، جسم جا‌ می‌ماند و روح #پرواز می‌کند. گیره‌ی روسری را سفت می‌کنم. چادرم را مرتب روی سرم می‌گذارم. آرام آرام قدم برمی‌دارم. لحظه‌ای می‌ایستم. در امتداد جایی که نوری از گنبد، تاریکی #آسمان را می‌شکافد. (أأدخل یا‌رسول‌الله..) را محزون می‌خوانم تا دلم آماده شود. چشمم آهسته آهسته کلمات را در هاله‌ای از اشک پیدا می‌کند و زیر لب زمزمه می‌کنم: (فأذن لی یا مولای) دست‌های یخ‌زده‌ام را به گرمای #دود‌اسفند دربانان می‌سپارم. زل می‌زنم به پرچم سبز بالای #گنبد، به پرواز #کبوترها، به سفیدی #سنگفرش‌های‌حرم. خودمانی دست روی سینه می‌گذارم و سلام می‌دهم. از راه دور آماده‌ام. تشنه‌ام. تشنه‌ی استکانی #چای. در هیاهوی شعرخواندن خادمان چای می‌نوشم. عطر زعفران و گلاب، در دهلیزهای قلبم دم می‌گیرد: "ای صفای قلب زارم، هر چه دارم از تو دارم.. " ساعت حرم دوازده بار می‌نوازد و من #یک‌دقیقه بیشتر دلم را به #امام‌مهربانی‌ها می‌سپارم. پلک می‌زنم. اشک شور را با این خیال شیرین، پاک می‌کنم. یلدای من در این #چهارشنبه_امام_رضایی، عطر حرم دارد. ⚜ @beheshtesamen