سلام عزیزان امام زمانی این هفته هم در کنار شما هستیم با موضوع:امام حسن علیه السلام وشخصیت ایشان

حسن بن علی نخستین فرزند امام علی(ع) وفاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبر(ص) است. بنابر گزارش‌های تاریخی، نام «حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست داشت. او هفت سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.

فضایل امام حسن(ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند. آیه اطعام، آیه مودت، و آیه مباهله نیز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است. او دو بار تمام دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد. گفته‌اند به سبب همین بخشندگی‌ها، او را «کریم اهل بیت» خوانده‌اند. او ۲۰ یا ۲۵ بار پیاده به حج رفت.

حجت الاسلام ناصر رفیعی با موضوع خصوصیات اخلاقی امام حسن مجتبی (ع)، از خصوصیات امام حسن مجتبی (ع) این بود که چهره اش مانند چهره ی انبیاء بود، عظمت و ابهتش مانند پادشاهان بود. پیامبر اکرم (ص) به اشکال مختلف به حسنین احترام می کردند و با این کار سعی بر این داشتند که به دیگران بفهمانند که حسنین دارای حرمت و احترام هستند.

یکی از ویژگی های اخلاقی امام حسن مجتبی (ع)، مردمداری ایشان بوده است. عبادت فقط در رعایت مسائل و احکام فردی نیست بلکه شامل همه کارهایی است که باعث شود مردم در جامعه از وجود انسان استفاده کنند. و ثواب زیادی هم در روایات برای آن ذکر شده است. به عنوان مثال ثواب صلح دادن بین دو نفر، از یک سال نماز و روزه بیشتر است و یا تبسم زدن بر چهره دیگران صدقه است.

امام حسن مجتبی (ع) می فرمایند: هر کسی سه کار انجام بدهد، روز قیامت با انبیاء و شهدا محشور می شود. کسی که به درد مردم برسد، با پولش، با آبرویش و با حرفش. امام دو جور داریم. امام حق و امام باطل. اگر خلق و خوی ائمه در جامعه جاری و ساری می شد، بسیاری از درگیری های خانوادگی و زن و شوهری از بین می رفت. حلم و بردباری 5 جا خودش را نشان می دهد. 1. انسان عزیزی که خوار بشود. 2. انسان راستگویی که حرف حقش را قبول نمی کنند. 3. انسانی که مردم را به حق دعوت می کند اما مردم آن را خوار می شمارند. 4. انسانی که بدون جرم و گناهی اذیتش کنند. 5. انسانی که حقش را بخواهد اما منکرش بشوند. یکی از صفاتی که باعث آقایی و باعث رشد انسان در زندگی می شود حلم و بردباری است.

امام حسن مجتبی (ع) نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه بسیار دلسوز بودند و با خرابه ‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آن‌ها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدنظر نداشتند. هیچ فقیر و مسکینی از در خانه حضرت ناامید برنگشت و حتی خود ایشان به سراغ فقرا می‌ رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می ‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند.

امام حسن مجتبی (ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می ‌بخشید. مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌ نظیری ثبت کرده‌ اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.

روایت شده که روزی امام حسن (ع) بر جمعی از مساکین گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشته ‌اند و می ‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند:« خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی مساکین خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباس­های مناسب هدیه دادند.

وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید برنمی‌گردانید؟ فرمودند:«من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم». به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن مجتبی (ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند.و با توجه به کرامت ‌ها و بخشش‌ های کم‌ نظیر و گاهی بی‌ نظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است.