🔵 دعايی مناسب با زمان غيبت
🟡 سيّد جليل القدر علی بن طاووس رحمه الله می فرمايد : در عالم خواب كسی را ديدم كه دعايی به من می آموخت كه مناسب است در دوران غيبت خوانده شود و الفاظ آن چنین است :
💠 يا مَنْ فَضَّلَ آلَ إِبْراهيمَ وَآلَ إِسْرائيلَ عَلَي الْعالَمينَ بِاخْتِيارِهِ، وَأَظْهَرَ في مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ عِزَّةَ اقْتِدارِهِ، وَأَوْدَعَ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَأَهْلَ بَيْتِهِ غَرائِبَ أَسْرارِهِ، [صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ]، وَاجْعَلْني مِنْ أَعْوانِ حُجَّتِكَ عَلي عِبادِكَ وَأَنْصارِهِ.
📚 منابع:
بحار الأنوار ج ۹۵ ص۳۳۶
النجم الثاقب ج۲ ص ۴۸۲
صحیفه مهدیه بخش ۶ دعای ۹ص ۳۶۶
#امام_زمان
« اَللّهُمَّ اکشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ
عَنْ هذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ،
وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ،
اِنَّهُمْ يرَوْنَهُ بَعيداً وَنَريهُ قَريباً
بِرَحْمَتِک يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.»
آقاےماغمےازدلمان‌بردار
8.09M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎬 کلیپ «یه آدم امام زمانی»
🎙 استاد رائفی پور
3730667105.mp3
1.98M
#صوت_مهدوی
🎙حجت الاسلام رفیعی
🔹توسل به #امام_زمان عجل‌الله در مشکلات
🟢چگونه دعا کنیم؟
خیلی خودمانی به خدا بگو:
خدایا غمگینم، شادم کن!
خدا این را خیلی بهتر می‌پسندد.
انبیاء اینطور بودند. مثلاً گرسنه‌ای بود، می‌گفت: خدایا گرسنه‌ام. همینطوری به همین سادگی مثل این آیه:
🔅 «رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ
خدایا! بی تردید من به خیری که تو بر من فرو می فرستی نیازمندم».
👌با خدا باید مثل یک بچه که با مادرش حرف می‌زند، حرف بزنیم.
در روایت داریم که وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله دستش را بالا می‌برد، مثل بچه‌ای بود که به پدر و مادرش التماس می‌کند؛ اینطور دعا می کرد. ما عادت نکرده ایم با خدا اینطوری حرف بزنیم.
❌ متأسفانه هم خودشیفته هستیم و هم متکبر. بلد نیستیم خوب دعا کنیم.
❤ خدا این حالت خودمانی بودن را خیلی دوست دارد. چون در واقع، حقیقت خودت که عین فقر مطلق است را به خدا نشان می‌دهی.
👈علت این که دعا اجابت نمی‌شود، این است که چیزی را پیش خدا می‌بریم. مثلا دیپلم داشتن، دکترا داشتن، مهندس بودن، مقامات، دارایی و تواناییها را با خود می بریم، بعد هم به خدا می‌گوییم: حالا یک کمکی به من کن!!!
پیامبران و ائمه اصلا اینطور نبودند. وقتی می‌رفتند نزد خدا، هیچ چیزی نمی‌بردند و کاملاً با دست خالی دعا می کردند. فقر مطلق خود را اظهار می کردند.
در تعقیب نماز عصر داریم:
«لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِی نَفْعًا وَلَا ضار»
خدایا من هیچ چیزی ندارم، نه عرضه دارم نفعی به خودم برسانم، نه عرضه دارم ضرری را دفع کنم، نه می‌توانم جلوی مرگم را بگیرم، نه اختیار زندگی‌ام را دارم، هیچ چیزی دست خودم نیست.
👌وقتی آدم اینطوری به درگاه خدا می‌رود، اینجاست که در به رویش باز می‌شود و غیب به کمک انسان می‌آید.
✍استاد شجاعی