#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۳* 🔅 *«وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ.»* 🔅 *«و راه سلوک خیرات را به‌سوی خود، و پیشی‌گرفتن به آنها را بدان صورت که دستور داده‌ای، و رقابت در آنها را به نحوی که خواسته‌ای، برایم هموار کن.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۴۷ 🔶 وقتی انسان زیبابین می‌شود، دیگر خود را نمی‌بیند؛ ظرف خودش را نمی‌بیند، بلکه چشمش به دادۀ خداست. اگر من خودم را ببینم، ناقص و محدود است؛ اما اگر او را ببینم، بی‌نهایت را می‌بینم؛ بی‌نهایت لطف، بی‌نهایت حکمت، بی‌نهایت رحمت. ◻️ از همین روست که جرأت می‌کنیم درخواست‌هایی بزرگ‌تر از ظرفیت خودمان بکنیم. چرا؟ چون در نگاه زیبابین، ما او را می‌بینیم؛ اویی که همه چیز را به ما می‌دهد. 🔶 یکی از آن درخواست‌ها همین است: «خدایا، مسیر رسیدن به بهترین‌ها را برایم آسان کن.» مسیر خوبی‌ها، مسیر کمال، مسیر بهترین علم، بهترین عمل، بهترین درجه‌ها. ◻️ کدام ما جرأت داریم چنین درخواست بزرگی بکنیم؟ معمولاً با خودمان می‌گوییم: «نمی‌شود! بهترین‌ها برای من نیست! من که آنقدر شایسته نیستم!» ✅ اما زیبابین که شدی، می‌خواهی در جادۀ بهترین‌ها سلوک کنی؛ نه در حد متوسط، نه در حد معمول. و این خواسته نه فقط رسیدن است، بلکه «سهل شدن» راه است؛ یعنی بی‌دردسر، بی‌زحمت، با تسهیلات و آسانی. آری، این آسانی را خدا به هر کسی نمی‌دهد، بلکه هر کسی باید به درجه‌ای برسد. 🔶 «سَهّلْ لٍی» یعنی مرا به آسانی برسان، موانع را بردار، مسیر را هموار کن. نگاه کن به اصحاب اباعبدالله، آن‌ها که امروز بهترین‌های عالم‌اند؛ یکی‌شان از دورترین آفریقا آمده بود، اما شدند بهترین. ◻️ زیبابینی است که کار خدا را ممکن می‌کند. پس بگو: «خدایا، راه رسیدن به بهترین‌ها را برایم آسان کن، موانع را بردار، خستگی را از من بگیر.» 🔶 مهم این است که باور داشته باشیم این راه باز است. حتی اگر دیر آمدی، می‌توانی از صدر مجلس بهترین‌ها را بگیری. اگر خودت را نگاه کنی، شاید نشود؛ اما اگر او را نگاه کنی، می‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۴* ◻️ در زیبابینی، نگاه از «ظرفیت خود» برمی‌داریم و غرق در بی‌نهایت فیض حق می‌شویم. وقتی چشم به آن بی‌نهایت دوخته شود، سطح خواسته‌ها دگرگون می‌شود؛ خواسته‌هایی شگفت و متفاوت از آنچه در تنگنای خودبینی می‌گنجید. 🍃 برای فهم این منطق، به صحیفه می‌نگریم. در دعای چهل‌وهفتم، می‌گوییم: 🔅 *«وَ أَتْحِفْنِي بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِك‏»* 🔅 *«پروردگارا، هدیه‌ای ویژه از خزانۀ عطای خود به من ارزانی دار.»* 🔷 تنوینِ «تحفة» در این‌جا از جنس تفخیم است؛ یعنی هدیه‌ای عظیم، شگفت، متفاوت. ◻️ روز عرفه، آن لحظۀ خاصی است که جرأت می‌کنی به خدا بگویی: «تحفه‌ای بده که خاص من باشد.» نه از سر جسارت، که از یقین به وسعت او. 🔷 خدای سبحان اگر بخواهد تحفه‌ای خاص دهد، ظرفیت دریافتش را نیز عطا می‌کند. پس وقتی زیبابین می‌شوی، می‌گویی: «هدیه‌ای می‌خواهم که جدای از همۀ بخشش‌ها، نگاه و عنایتی ویژه باشد؛ عنایتی عظیم، شدید و بی‌مانند.» 🔅 *«وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ،»* 🔅 * «خدایا، همان‌گونه که برای صالحین هستی، برای من هم باش.»* 🔷 صالحین، همان‌ها که زندگیشان سرشار از لذت‌های شگفت معنوی است و من، با جرأتِ ایمان، از خدا می‌خواهم همان‌طور که با آنان رفتار می‌کند، با من نیز رفتار کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۵* 🔅 *«مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ: مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْه‏»* 🔅 *«خداوندا‌! هر چه میان بندگان مؤمنت قسمت کرده‌ای از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق طاعت، یا خیری که بر اهل ایمان انعام می‌کنی، و به سبب آن به سوی خود هدایتشان می‌نمایی، یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند می‌کنی، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرت به آنان می‌بخشی، از تو می‌خواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنی.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۴۷ ❇️ خدایا! امروز هر چه خیر بر خوان بندگانت می‌نهی؛ هر عافیتی که چون نسیم بر جانشان می‌وزانی؛ هر برکتی که در زندگی‌شان می‌رویانی؛ هر نوری که در دلشان می‌تابانی، سهم مرا از همۀ آن‌ها افزون‌تر کن. ⁉️ می‌پرسید: «چرا افزون‌تر؟» زیرا هر که زیبانگر شود، دیوار محدودیت را فرو می‌ریزد. هرچه زیبانگرتر می‌شوم، خود را تهیدست‌تر می‌یابم. نمی‌گویم: «ذره‌ای علم بس است، جرعه‌ای هدایت کافی است!» می‌دانم ابدیتی در پیش دارم که هر چه اندوخته‌ام، در آن چون قطره‌ای ا‌ست در برابر دریا. ⁉️ وقتی ظرف عالم فراخ است و میزبان، گشاده‌دست، چرا درخواست‌هایم محدود باشد؟! ✨ *در گشاده است و صلا در داده، خوان انداخته* ✅ زیبانگر که باشی، به اندک قانع نمی‌شوی؛ حظ کامل می‌خواهی. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۶* 🔅 *«وَ لَا تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَيْرَ فِيهِ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ»* 🔅 *«و مرا از دست لطف و رحمتت رها مکن؛ هم چون رها کردن کسی که خیری در او نیست، و نیازی به او نداری، و راه بازگشتی برایش وجود ندارد.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۴۷ ❇️ خدایا! من که می‌دانم تو بی‌نیاز مطلقی، صمد محضی، هیچ احتیاجی به من نداری؛ اما کاری کن که گویی از من هم کاری برمی‌آید؛ کاری که بهانه‌ای شود برای نگه‌داشتنم در آغوشت. ◻️ مرا چنان رها نکن که آدم بی‌خیر را رها می‌کنند، کسی را که بی‌نیاز از اویند و امیدی به بازگشتش نیست. خدایا، چنان کن که در جایی، در لحظه‌ای، به کار آیم و مایۀ خدمتی شوم. ❇️ آن‌گاه که چشمم از زیبابینی تهی است، خود را سزاوار زباله‌دان می‌پندارم؛ اما چون دیده‌ام به زیبایی گشوده می‌شود، درمی‌یابم که می‌توانم جایی، به گونه‌ای، مفید باشم. ◻️ تو غنی مطلقی، بی‌نیازی‌ات بی‌کران و بی‌انتهاست. اما مگر نه این است که غنا، شکوفاتر می‌نماید آنگاه که گدایی، بی‌وقفه بر درگاهت کوبد؟ و مگر نه اینکه دانایی، درخشان‌تر جلوه می‌کند وقتی جاهلی، پیوسته از چشمۀ علمت جرعه‌جرعه بنوشد؟ ❇️ پس، پروردگارا، مرا همان نیازمندی قرار ده که وجودش، نشانه‌ای است بر بی‌نیازی و کرامتت. چنان کن که بودنم، حجتی باشد برای ماندنم؛ بنده‌ای که به کار آید… نه از سر احتیاجت، که به اقتضای حکمتت. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 «مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۷ 🔅 *«فَيَا مَنْ لَمْ يُعَاجِلِ الْمُسِيئِينَ، وَ لَا يَنْدَهُ الْمُتْرَفِينَ، وَ يَا مَنْ يَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِينَ، وَ يَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِين‏»* 🔅 *«ای که در کیفر بدکاران شتاب نکردی و نعمت نازپروردگانِ غرق در عیش‌و‌نوش را منع ننمودی! ای که به گذشت از لغزش بر لغزش‌داران منّت می‌نهی، و به مهلت دادن به خطاکاران، تفضّل می‌ورزی!»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۴۷ 🍃 همه این فرازها، نغمه‌ای واحد را می‌سرایند: ای خدایی که در کیفر بدکاران شتاب نمی‌کنی و همواره مجال توبه و بازگشت می‌دهی. امروز که رشتۀ عمرم را نگسسته‌ای، گویی می‌گویی: «آن کارِ ناتمام چه شد؟ آن مأموریت بر زمین‌مانده‌ات کجاست؟ اگر تنها یک روز دیگر به تو مهلت دهند، چه خواهی کرد؟ اکنون همان را به انجام رسان.» ❇️ آرام آرام به بندگانت می‌فهمانی که این نعمت و قدرت را برای آبادانی عطا کرده‌ای، نه برای ویرانی؛ برای خدمت، نه برای نمایش و اتلاف عمر. این همه را رایگان و بی‌حساب نداده‌ای تا به غرور و غفلت بگذرند. 🍃 و اگر من نیز در صف مترفان غافل باشم، عذابم ناگهانی نخواهد آمد؛ زنگ خطرها آرام آغاز می‌شوند، هشدارها ابتدا آهسته‌اند و سپس بلند می‌شوند. یک روز نعمتی می‌رود، روزی دیگر تکیه‌گاهی. تا بیدار شوم و فریب مهلت را نخورم. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 💠 *«مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۸* 🔅 *«وَ اجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيَّاكَ عَلَى مَا خَوَّلْتَنِي‏»* 🔅 *«خدایا! و شكر مرا بر آنچه از من دور و دريغ داشته‌اى بيش از شكرم بر آنچه به من مرحمت فرموده‌اى قرار ده.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۳۵ 🔷 «زَوَیتَ عنّی» نگاه زیبابین است؛ نگاه نه به خلأ‌ و کمبود، بلکه به حکمت و رحمت خدای سبحان. ❇️ خدایا! داده‌هایت جایی خالی نگذاشته‌اند؛ جایشان را خودت پر کرده‌ای با لطف و مرحمتت. 🔷 نداده‌های خدا نه از سر بخل، که نهایت مِهر و دانایی اوست. آنچه نصیبم کرده است، به سود من بوده، و آنچه نداده، نگه‌دار جان و ایمانم شده است. ❇️ پس اگر باور کنم که جای هر نداشته‌ام، رحمت تو نشسته، دیگر چیزی به اسم «نداری» باقی نمی‌ماند. 🔷 مشکل ما این است که حال بد خود را پای نداشتن‌هایمان می‌گذاریم؛ غافل از این‌که اگر پرده کنار برود، خواهیم دید هر نداشتنی، انبانی از لطف او بوده است. آن‌گاه شکرِ نداده‌هایم باید از شکرِ داده‌هایم بیشتر باشد، چون در هر «نه» گفتن او، هزار «آری» به خیر و صلاح من نهفته است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۴۹* 🔅 *«وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ»* 🔅 *«و (قرآن را برای ما) نردبانى (قرار ده) که بدان به جایگاه امن و سلامت‏عروج کنیم،و سببى که بدان رهایى در عرصه رستاخیز را پاداش یابیم ودست افزارى که بدان از نعیم دار المقام بهشت تمتع جوییم.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۴۲ ❇️ قرآنی که همواره در دسترس ماست، کتابی که شاید بیش از هر متن مقدس دیگری فرصتِ انس با آن را داشته باشیم، بطور شگفت‌آوری مهجور است؛ گاه کمتر از مفاتیح به سراغش می‌رویم. اگر هم بخوانیم، یا به همان چند سورۀ مألوف اکتفا می‌کنیم، یا آیه‌ای را بی‌دقت و نادرست می‌خوانیم، بی‌آنکه در مسیرهای پنهان آن گردش کنیم. 🔷 حال آنکه قرآن، صرف تلاوت و زمزمه نیست؛ نردبانی است آسمانی که بر شانۀ زمین نهاده‌اند تا اهلش از عالم خاکی به افق‌های نور صعود کنند. نگاهِ زیبابین، قرآن را پلی می‌بیند که از باتلاق رذائل اخلاقی به قلۀ طهارت می‌رساند. ❇️ روانشناسِ خبره، هرچند ماهر و دلسوز، شاید پس از ده‌ها نشست هم نتواند جانِ بیمار را از دامِ زخم‌های کهنه برهاند؛ اما *قرآن، طبیبی است که مطبش بر زمین نیست. او دستت را می‌گیرد، تو را به ملکوت می‌برد؛ جایی که اساساً بیماری، مجال حضور ندارد.* 🔷 این است نگاه زیبابین: دیدن قرآن به‌مثابۀ نسخه‌ای برای صعود، راهی برای سیر تکاملی که هر روز باید یک پله‌اش را بالا رفت؛ درمان‌گرِ پنهانِ همۀ بیماری‌های اعتقادی، اخلاقی و عملی که اگر دل به آن بسپاری، هر آیه‌اش معبری است به سلامتی و هر سوره‌اش پلّه‌ای به‌سوی مقام امن. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«مارَأیتُ الّا جَمیلاً»۵۰* 🔅 *«اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تُلْهِمُنِي مِنْهُ، وَ وَفِّقْنِي لِلنُّفُوذِ فِيمَا تُبَصِّرُنِي مِنْ عِلْمِهِ حَتَّى لَا يَفُوتَنِي اسْتِعْمَالُ شَيْ‏ءٍ عَلَّمْتَنِيهِ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْكَانِي عَنِ الْحَفُوفِ فِيمَا أَلْهَمْتَنِيه‏»* 🔅 *«مرا به آنچه در این زمینه الهام کرده‌ای به کار گیر و برای انجام آنچه به دانستنش بینایم می‌کنی توفیق ده، تا به کار بستن چیزی که به من آموخته‌ای از دستم نرود و اندامم از خدمت کردن بر اساس حقوقی که به من الهام فرموده‌ای، سنگین نشود.»* 📘 صحیفه سجادیه، دعای ۲۴ ✅ زیبابینی اینجاست؛ جایی که از خدا می‌خواهی همه چیز را به تو بیاموزد، بی‌هیچ حد و مرز. در خودت این وسعت را می‌بینی که بتوانی تمام دانستنی‌های یک موضوع را فرا بگیری، و در کنارش این ظرفیت را هم حس می‌کنی که خدا تو را به کار بگیرد تا همۀ آن دانسته‌ها را در عمل پیاده کنی. ◻️ و از این هم فراتر، وُسع دیگری را در خود می‌بینی: این‌که پس از اجرای همۀ آن‌ها، هیچ‌کدام را سنگین و بزرگ در نظر نگیری. ✅ زیبابینی، یعنی ترسیم وسعتی شگفت برای خود؛ وسعتی که در آن، یادگیری بی‌پایان، عمل بی‌فوت و خدمت بی‌منّت، همگی در کنار هم جمع می‌شوند. ◻️ این نگاه، آدمی را به جایی می‌رساند که حتی بزرگ‌ترین کارهایش، در چشمش کوچک و عادی جلوه می‌کند. همین فروتنی است که زیبایی را کامل می‌کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۵۱* ❇️ انبیاء، در همۀ عصرها و سرزمین‌ها، آمده‌اند تا آینه‌ای مقابل ما بگیرند؛ آینه‌ای که تصویر اصلی و نخستین ما را نشان می‌دهد. تصویری که زیباست، جمیل است؛ اما در غبار زندگی روزمره و لغزش‌های مکرر کدر شده است. 🍃 *هر پیامبری، به اذن خدای سبحان، رسالتش همین بوده: بازگرداندن ما به آن زیبایی ازلی.* 🔷🔹 اگر بخواهیم ساده‌تر بگوییم، دو مأموریت اصلی در کارنامۀ همۀ انبیاء تکرار می‌شود: 🔹 نخست، آن‌ها چشم توحیدی به ما می‌دهند؛ دیده‌ای که در پشت همۀ پدیده‌ها فقط یک حقیقت را ببیند: خدا. این نگاه، تکثّر عالم را در یک وحدت بزرگ خلاصه می‌کند. 🔹 دوم، آن‌ها با زندگی و شریعت خود نشان می‌دهند که انسان قابلیت تحولات ژرف دارد؛ می‌تواند از وضعی به وضع دیگر برود؛ از نقص به کمال، از زشتی به زیبایی. ⬅️ از این منظر، شریعت چیزی جز مجموعه قوانینی نیست که به زیبا ماندن ما کمک می‌کند. نه زیبایی سطحی، که جمالی عمیق و ریشه‌دار در فطرت. ✅ حقیقت این است که همۀ ما در آغاز، زیبا آفریده شده‌ایم، با ایمانِ اصیل و اعتقادات درست؛ اما در گذر زمان، لکه‌های زشتی و نازیبایی بر چهره‌مان نشسته است. 🍃 آمده‌اند تا این چهره را صیقلی کنند؛ تا پرده‌ها را کنار بزنند و آن جمال دیرینه را دوباره به ما برگردانند. ⬅️ پس اگر به مأموریت مشترک همۀ انبیاء نگاه کنیم، می‌بینیم که هیچ‌کدام نیامده‌اند صرفاً برای ارائۀ یک سلسله احکام خشک یا توصیه‌های جزئی. همۀ آن‌ها، از آدم تا خاتم، حامل یک پیام بوده‌اند: «زیبا شوید». و این زیبایی، جز با بازگشت به فطرت توحیدی و پذیرش قانون الهی به دست نمی‌آید. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۳» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۵۲* 🔆 *«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏»* 🔆 *«و ذوالنون (يونس را به ياد آور) آن هنگام كه خشمگين رفت و گمان كرد كه ما بر او تنگ نخواهيم گرفت، پس در آن تاريكي‌ها ندا داد كه جز تو معبودى نيست، تو پاك و منزهى همانا من از ستمكاران بودم.»* 📗 سوره انبیا، آیه ۸۷ 🔶 یونس پیامبری است که در سه ظلمت فرو می‌رود: ظلمت شب، ظلمت دریا، و ظلمت شکم ماهی؛ سه لایه حبس، سه فشار درهم تنیده! 🔸 در این شرایط، اگر قرار بود کسی خودش را ببیند، تنها چیزی که می‌دید ظلمت بود و تنگنا؛ اما قرآن می‌گوید او در همانجا نگاهش را از خودش برداشت و متوجه دیگری شد: «لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ». چشمش به خدایی افتاد که فراتر از هر محدودیت و تنگناست. 🔶 «سُبْحانَكَ» یعنی حتی در دل این سه حجاب، باز هم تویی که باید دیده شوی؛ نه خود من و نه این تاریکی‌ها. وقتی انسان به چنین نقطه‌ای برسد، دیدش زیبا می‌شود. حتی در اوج فشار، همه‌چیز را در پرتو جمال و جلال او می‌بیند. سختی هست؛ اما نگاه موحّد سختی را به «جایگاه دیدن خدا» بدل می‌کند. ⬅️ در زندگی ما هم، ماجرا همین است. وقتی گرفتار مصیبت و بن‌بست می‌شویم، انتخاب با ماست: نگاه‌مان به مشکل باشد یا به خدا؟ اگر به مشکل بچسبیم، راه خروج مسدود می‌شود؛ اما اگر نگاه‌مان را از خود و رنج خود برداریم و به او بدوزیم، راه گشوده می‌شود. چون خدایی که «کل الجمال» و «کل الکمال» است، بنده‌اش را در فشار پایدار نمی‌گذارد. ✅ *یونس در آن لحظه به حقیقتی ساده اعتراف کرد: «إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏».* من خودم خطا کردم، تعادل را به‌هم زدم؛ اما همین که حالا تو را می‌بینم، کافی است؛ چون دیدن تو، آغاز نجات است. ⬅️ پس اگر چشم ما هم «زیبابین» شد، در گرفتاری‌ها پیش از اینکه مشکل را ببینیم، صاحب جمال و جلال را می‌بینیم. و آن‌وقت است که ربوبیت خدا کار خودش را می‌کند؛ بن‌بست‌ها گشوده می‌شوند و آدمی از دل هر عسروحرج رها می‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: [سایت](http://emamraoof.com) | [بله](https://ble.ir/Emamraoof_com) | [ایتا](https://eitaa.com/emamraoof_com) | [تلگرام](https://t.me/emamraoofcom)

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۵۳* 🔷🔹 آیۀ ۱۲ سورۀ مؤمنون از همان ابتدا یک حقیقت ساده و در عین حال عمیق را پیش چشم ما می‌گذارد: 🔅 *«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ»* 🔅 *«و به تحقیق ما انسان را از عصاره‌ای از گِل آفریدیم.»* 🔹 انسان از گل آغاز می‌شود. مسئله این‌جاست که شیطان همین «آغاز» را دید و در آن متوقف شد!. به ظاهر نگاه کرد، و گِل برایش ارزش سجده نداشت. مشکل شیطان از همین‌جا شروع شد، او زیبابین نبود. 🔹 اگر لایه‌های پنهان را می‌دید، اگر می‌فهمید این گِل قرار است نطفه شود، علقه شود، مضغه شود و سرانجام به «ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ» برسد، بی‌تردید سر تسلیم فرود می‌آورد. 💢 *اما او در «ظاهر» متوقف شد* و «سِیر» را ندید. خداوند در پایان این مسیر می‌گوید: «فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِين». احسن‌الخالقین بودن، در خلق احسن‌المخلوقین معنا پیدا می‌کند. 🍃 قرآن تنها یک‌بار از «جمال» سخن گفته؛ در سورۀ نحل، آن‌جا که گوسفندان صبحگاه به چراگاه می‌روند و شامگاه برمی‌گردند: 🔆 *«لَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ»* 📗 سوره نحل، آیه ۶ ✅ زیبایی، در همان رفت‌وآمد ساده است. چرا؟ چون علف بیابان در شکم حیوان دگرگون می‌شود؛ به شیر و گوشت و استخوان بدل می‌شود. این «انقلاب درونی» است که نامش جمال است. ✅ *درسی که این آیه به ما می‌دهد* روشن است: *زیبایی در حرکت رو به جلوست،* نه در عقب‌گرد. هیچ‌کس از «بازگشت به عقب» به وجد نمی‌آید، اما همه در برابر «سیر کمالی» سر تعظیم فرود می‌آورند. ✅ پس چشم زیبابین، همان چشم آخر‌بین است؛ چشمی که هر موجودی را نه در ایستگاه فعلی‌اش، که در مقصد و امکان نهایی‌اش می‌بیند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام

#محرم_و_صفر 🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاَ»۵۴* 🔷 آیه بیست‌ودوم سورۀ نور، تلنگری است به صاحبان «فضل و وسعت»؛ همان‌ها که دستشان به جیب می‌رسد و امکان یاری دارند. خداوند می‌فرماید: 🔅 *«وَلا يَأْتَلِ أُولُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُوْلِي الْقُرْبَى وَالمَسَاكِينَ وَالمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ…»* 🔅 *«مبادا در دل خود سوگند بخورید که دیگر به خویشاوندان نیازمند و مهاجران راه خدا کمکی نکنید. حتی اگر قدر ندانستند، حتی اگر ناسپاسی دیدید.»* 🔷 اینجا نقطۀ آغاز نگاه زیبابین است؛ جایی که ما از سطح «مردم» عبور می‌کنیم و به «خدا» می‌رسیم. در این نگاه، پرداخت ما پیش از آن‌که به دست نیازمندی برسد، به دست خدا می‌رسد. آن‌وقت ما دست خود را که می‌بخشد، می‌بوسیم؛ چون واسطه‌ای است که خدای سبحان آن را پذیرفته است. ‼️ در نگاه ظاهربین، خیلی زود خسته می‌شویم: چرا فلانی قدر نمی‌داند؟ چرا هیچ‌کس تشکر نمی‌کند؟ پس چرا ادامه بدهیم؟ اما در نگاه زیبابین، این پرسش‌ها رنگ می‌بازند. ما معامله‌ای زمینی نمی‌کنیم؛ قراردادی آسمانی بسته‌ایم. طرف حساب ما خدایی است که «نه فراموش می‌کند» و نه در پاداش دادن کم می‌گذارد. ⁉️ در زندگی اجتماعی، این تغییر زاویۀ دید همه‌چیز را عوض می‌کند. دیگر اگر کسی قدردان نبود، دلخور نمی‌شویم. بخشیدن ما به او بهانه‌ای بود برای آن‌که خدا ما را ببخشد. «أَلا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ؟»؛ آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد؟ پس چرا کار خیر را معطلِ واکنش مردم کنیم؟ 🔷 گاهی در قیامت انسان با انبوهی از کارهای خیر روبرو می‌شود؛ اما قرآن می‌گوید: «هباءً منثوراً»، چون نیتش مردم بوده‌اند. بادی می‌وزد و همه‌چیز بر باد می‌رود؛ اما وقتی کار خیر به حساب خدا نوشته شد، همان «اندک»ی که شاید در چشم ما ناچیز است، در چشم او «بزرگ» می‌شود. 🔷 اینجاست که خیرات نه باری روی دوش، که شیرینی در جان می‌شود. هر لطفی که می‌کنیم، حتی اگر بی‌پاسخ بماند، ما را سبکتر می‌کند، نه سنگین‌تر. چون نگاه زیبابین، ما را از اسارت تشکر و قدرشناسی آدم‌ها آزاد می‌کند و به آغوش قدردانی خدایی می‌سپارد که شکرش با هیچ شکری سنجیدنی نیست. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام