♨️ بنی‌صدر، رئیس جمهوری که اعتماد ملت را برای بیگانگان به مزایده گذاشت (۴) 🔻 #بنی‌_صدر و تظاهر به اعتقاد به راه، مرام و منش امام خمینی 🔸بنی‌صدر نه قبل از انقلاب اسلامی و نه بعد از این تظاهر به راه و منش امام خمینی، معتقد به این راه نبود؛ او مزورانه فقط می‌خواست از این راه اعتماد ملت ایران را به خود جلب کند و رئیس جمهور ایران شود. 🔸به رغم این که مردم ایران شناختی از بنی‌صدر نداشتند ولی او به برکت چسباندن خود به بعضی از نزدیکان امام خمینی به عنوان اولین رئیس جمهور ایران انتخاب شد؛ در حالی که اعتقادی به توانایی مذهب و روحانیت و در رأس آن امام خمینی در رهبری جنبش‌های اجتماعی نداشت . 🔸 همانطوری که خود گفته بود، مانند همتای دیگر خود علی شریعتی، مأموریت داشت که تیشه‌های پی‌درپی به بنیادهای روحانیت وارد آورد تا به زعم خود نیروهای جوان، نیروهای قالب شکن آزاد شوند. 🔸 براساس همین مأموریت بود که از ابتدای ریاست جمهوری و در انتخاب و معرفی اولین نخست‌وزیر نظام جمهوری اسلامی ماهیت خودش را بر ملا کرد و خیلی زود خصلت فریبکاری و کاذب خود را نشان داد. خصلتی که ناشی از عدم درک دقیق و عمیق از تفکر اسلامی در صورت‌بندی‌های ناب دگرگونی‌های اجتماعی و سیاسی است. 📚فصلنامه 15 خرداد، دوره سوم، سال نوزدهم، شماره 69 و 70، ص208. #بنی_صدر 🆔 https://eitaa.com/emamsadegh_ir

💢بنی صدر، رئیس جمهوری که اعتماد ملت را برای بیگانگان به مزایده گذاشت ( ۵ ) 📜استاد شهید مرتضی مطهری و نقدی بر مقاله« در روش» ابوالحسن #بنی‌_صدر 🔸قبل از انقلاب اسلامی ابوالحسن بنی‌صدر در پاریس مقاله‌ای به نام« در روش» درباره نقش روحانیت در جنبش‌های اجتماعی معاصر نوشت و در این مقاله ادعا کرد که روحانیت سنتی نمی‌تواند رهبری قیام را بر عهده داشته باشد، بلکه این روشنفکران هستند که باید مردم را در رسیدن به پیروزی رهبری نمایند. 🔹 این مقاله پس از انقلاب در شماره اول و دوم روزنامه انقلاب اسلامی در تاریخ سه شنبه و چهارشنبه 29 و 30 خرداد 1358ش. به چاپ رسید. شهید مطهری نقد جانانه‌ای به این مقاله می‌زند و در این نقد از رهبری روحانیت و در رأس آن امام خمینی دفاع عقلانی، تاریخی و حماسی می‌کند. 🔸اگر چه بیش از پنجاه سال از نگارش مقاله بنی‌صدر و پاسخ شهید مطهری گذشته است اما یک واقعیت تاریخی که هم در مقاله بنی‌صدر و هم در پاسخ استاد مطهری وجود دارد را نباید از حافظه تاریخی ملت ایران پاک کرد و آن واقعیت این است که جریان جوشنفکری به اعتبار همین توهمات شبه تاریخی، که بنی‌صدر از آن دم می‌زند، هیچ‌گاه نتوانست حقیقت رهبری و پیشتازی روحانیت در جنبش‌های اجتماعی را قبول کند و همین لجاجت در انکار این رهبری، یکی از علت‌های اصلی شکست جنبش‌هایی چون مشروطه و ملی شدن صنعت نفت است . 🔹از طرفی خود این جریان، دانش، بینش، توانایی و مقبولیت در رهبری جنبش‌ها را در میان ملت ایران ندارد. 📚فصلنامه 15 خرداد، دوره سوم، سال نوزدهم، شماره 69 و 70، ص 210 – 211. #بنی_صدر 🆔 https://eitaa.com/emamsadegh_ir

♨️ #بنی_صدر ، رئیس جمهوری که اعتماد ملت را برای بیگانگان به مزایده گذاشت ( ۶ ) 📍 بنی‌صدر و مسئله رفراندوم 🔸 مجادله بنی‌صدر در انتخاب نخست‌وزیر و هیئت دولت از درون دیوانسالاری به یک مجادله ملی و فراگیر تبدیل شد. منطق این مجادله چیزی جز مقابله با شکل‌گیری یک استبداد جدید در پوشش جمهوری نبود. 🔹 همان مأموریتی که جریان جوشنفکری ابتدا در شعار جمهوری رضاخانی تعریف کرد و صحنه سیاسی ایران را آنچنان به هم ریخت که بسیاری در آن دوران نتوانستند تشخیص دهند که در منطق جمهوری، رئیس جمهور از پیش تعیین شده با اختیارات مادام‌العمر و خارج از قوانین مورد تأیید مردم، آن هم بدون برگزاری هیچ انتخاباتی، منطق ابلهان است. 🔸 بنی‌صدر آمده بود که با لفاظی و بازی با کلمات و هیاهو و جنجال، فراتر از قوانین مصوب، مجددا منطق جمهوری رضاخانی را زنده کند. 🔹 کلید واژه اصلی این عوام‌فریبی هم رفراندم یا مراجعه به آرای عمومی بود. یعنی کلید واژه‌ای که اغلب شخصیت‌های به ظاهر ملی برای تثبیت دیکتاتوری و به کرسی نشاندن تمایلات استبدادی خود در تاریخ معاصر از آن استفاده کردند و مسیر جنبش‌های اجتماعی را به انحراف و استحاله کشاندند. 🔸 بنی‌صدر هم به پیروی از رهبر خود دکتر مصدق، برای گریز از قانون و دور زدن مجلس شورای اسلامی و سایر نهادهای قانونی، در انتخاب نخست‌وزیر و سایر اختلافاتی که با دادستانی، قوه قضاییه و قوه مجریه داشت، داستان رفراندوم و رجوع به مردم را پیش کشید. 🔹 در حالی که مسئله رجوع به رفراندوم در مسائلی که قانون اساسی صراحت دارد از جنبه حقوق اساسی در هیچ نظام مردم سالاری وجه قانونی، حقوقی و عقلی ندارد. این بازی خطرناک می‌تواند در هر شرایطی که قانون باب طبع اصحاب قدرت نیست، گریزگاهی برای دور زدن قانون و برپایی دیکتاتوری به دفعات مختلف باشد. 🔸 برای همین است که اغلب نظام‌های مردم سالار در دنیا جز در موارد نادری که عموما به بازنگری قانون اساسی مربوط است جایی برای رفراندم در حقوق اساسی خود پیش‌بینی نکرده‌اند. بنابراین نمایش رفراندوم که قبل از انقلاب اسلامی در رژیم پهلوی توسط شاه و حتی دولت مصدق مبنایی برای دست‌درازی به قانون اساسی شد، با بنی‌صدر به دوره جمهوری اسلامی نیز راه یافت. 📚فصلنامه 15 خرداد، دوره سوم، سال نوزدهم، شماره 69 و 70، ص 221-222. #بنی‌_صدر 🆔 https://eitaa.com/emamsadegh_ir