♨️ گفت‌وگوی دو استاد حوزوی درباره #همایش_تصوف ✍ رسول جعفریان: ➖ برگزاری همایش تصوف، زیبنده دفتر تبلیغات نیست ▫️ حجت الاسلام والمسلمین رسول #جعفریان طی یادداشتی به همایش تصوف که قرار است از سوی دفتر تبلیغات اسلامی برگزار شود اشاره کرد و نوشت: 🔹 اینکه پژوهشی درباره تصوف صورت گیرد، مطلبی جدای از این است که یک نهاد تبلیغی که کارش نهادینه کردن اخلاق دینی در جامعه است، به موضوعی بپردازد که بوی #تفرقه و تشتت می‌دهد. 🔹 این را بدانیم که ادبیات عرفانی و تصوف دست کم در زبان فارسی و در عمق جان ایرانی فراگیر بوده و هست، و وقتی شما به جان آن می افتید و با یک نهاد تبلیغی علم مخالفت با آن بر افراشته و علیه آن مقاومت می کنید، شمار زیادی را از خود می رانید. 🔹 این توجیه از مدیر نخبه و فهمیده دفتر تبلیغات پسندیده نیست که تحت تأثیر برخی از جریانها تفرقه افکن، به اسم کار علمی، بر دامنه این #اختلافات بیفزاید. 🔹 تجربه نشان داده است که اگر آدم چیزی را باطل هم می داند، باید کم یادش کند تا از بین برود، نه آن که با طرح آن، دیگران را هم #تحریک به مقابله کند. ✅ متن کامل: http://hawzahnews.com/detail/News/463463 ✍ واکنش محمدتقی #سبحانی به رسول جعفریان: ➖ از وضعیت صوفیه در ایران امروز، آگاهی چندانی ندارید ▫️ حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی رئیس این همایش نیز به یادداشت مزبور واکنش نشان داد و نوشت: 🔹 تعجب می‌کنم که شما چگونه میان یک کار علمی انتقادی با جنگ و ستیز‌های زبانی و فیزیکی تفاوت نمی گذارید و هر گونه #نقد را بر تفرقه حمل می کنید؟ 🔹 راستی اگر چنین است، جنابعالی با نوشته‌های سراسر انتقادی و غالبا اهانت آمیز خود که سالهاست به خُرد و کلان از فقیهان و فیلسوفان تا عالمان و‌مداحان به یکسان روا می دارید، خود یکی از اسباب تفرقه افکنی در جامعه ایران هستید! 🔹 حاضرم در یک جلسه علنی به گفت و گو با شما بنشینم تا معلوم شود که از وضعیت فرقه های صوفیه در ایران امروز، #آگاهی چندانی ندارید و با قیاس‌های تاریخی، در مورد شرایط کنونی داوری می کنید. 🔹 وقتی که صوفیان سالهاست که با برگزاری همایش‌های پر‌خرج از جیب بیت‌المال، یک طرفه به قاضی می روند و بر محور قطب‌بازی و کرامت‌سازی، #دکان_دغلکاری راه انداخته اند، چگونه است که اگر یک نهاد حوزوی با حمایت مستقیم همه مراجع عظام به مسئولیت اصلی اش که دفاع از حریم تشیع و روشن‌گری نسبت به خطوط انحرافی است، اقدام ‌کند، به «جریان‌های تفرقه انگیز» متهم می شود؟! ✅ متن کامل: http://hawzahnews.com/detail/News/463464 🔷🔷 آخرین رویدادهای دینی و فرهنگی را در خبرگزاری رسمی حوزه دنبال کنید: eitaa.com/joinchat/415432704C8ae17cca99

⚡️بني‌اميه جلوی معرفی #شرک را گرفتند تا بتوانند شرک را به اسم #توحيد به مردم تحمیل کنند. ⚡️ اگر انسان، دستگاه #جُور را نشناسد، نمی‌تواند #عدل را به پا کند؛ چون ممکن است جور را با عدل اشتباه بگیرد. ⚡️ #شفافيت و #نقد _ اگر در ذیل اندیشه اسلامی انجام شود، نه ذیل ادبیات مارکسیستی و غربی _ به تحقق عدالت کمک می‌کند. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «ما که مي‌خواهيم عدالت به پا کنيم، بايد بفهميم جور و ظلم چيست؟ اگر ظلم و جور را نشناسيم، نمي‌توانيم دنبال عدالت باشيم. امام صادق(ع) در روایتی فرمودند بني‌اميه مانع معرفي توحيد نشدند، بلکه جلوی معرفي شرک را گرفتند تا مردم شرک را نشاسند. نظامي که بنی‌امیه به پا مي‌کند، مشرکانه است و خودش محور شرک است؛ این نظام را به اسم توحيد، به مردم قالب می‌کنند. اگر انسان، جور را نشناسد، نمی‌تواند عدل را به پا کند. اگر کسي خيال کرد عدالت سوسياليستي، عدالت است، ديگر چه ظلمي بدتر از اين مي‌تواند انجام بدهد؟ یا اگر کسي خيال کند می‌تواند ذيل نظريۀ اجتماعي غرب و ذیل نظریۀ بازار، عدالت ایجاد کند و بعد بخواهد با ایجاد شفافيت ذیل این نظریات، عدالت درست کند، مبتلا به ظلم می‌شود. مقصود این نیست که شفافيت را دنبال نکنيم؛ شفافيت به عدالت کمک مي‌کند؛ اما شفافيتی که در دستگاه نبي‌اکرم (ص) واقع می‌شود، اقتضائات و مناسک و شريعت خودش را دارد. برخی خيال مي‌کنند صرف نقد به عدالت منتهی می‌شود؛ البته در ادبيات مارکسيستي این‌گونه است، کسی که نقد می‌کند، آنتي‌تزي است که جبراً به يک سنتز مي‌رسد، یعنی نقد، به تحقق سنتز کمک مي‌کند. ولي در دستگاه نبي‌اکرم (ص) که این‌چنین نیست؛ اگر جهت‌گيري انسان در نقد، جهت‌گيري حقی نباشد، يعني اگر انسان در جهت پرستش خدای متعال نقد نکند، خودش به عامل ضد عدالت تبدیل می‌شود. الگوهاي توسعۀ مدرن، محور جور در عالم هستند و عالم را از جور پر کرده‌اند ـ «كَمَا مُلِئَتْ‏ ظُلْماً وَ جَوْراً» ـ به‌خصوص که این الگوها در شکل اخير، توسعۀ پايدار را در مقياس جهاني دنبال می‌کنند و باز به‌خصوص که نظام سلطه در حال تبدیل توسعه به حکمراني مجازي است. لذا اين توسعه، ضد عدالت است. ساختارهايي که ذيل این توسعه برای تحقق عدالت شکل گرفته‌اند، اصل در جور هستند و جور را محقق می‌‌کنند، چون ساختارهای تکامل نفسانيت هستند؛ يعني ترازوها، جائرانه هستند. در این نظام، آن نفس‌هايي که غليظ‌ترند، بقيه را تحت سلطۀ خودشان درمي‌آورند؛ کمااينکه این اتفاق افتاده است و مردم را این‌گونه فریب داده‌اند که نظام سلطه، نظام طولي بود، اما نظام بازار، نظام عرضي است؛ در حالی که در نظام بازار، تسلط نفوس خبيثه از نظام سلطۀ قديم بیشتر است؛ يعني برده‌داري مدرن پيچيده‌تر از برده‌داري قديم است. امروزه تسلط نظام سلطه و نفوس خبیثه ـ از ثروتمندان و قدرتمندان بزرگ روي صحنه تا ثروتمندان و امپراطوري‌هاي بزرگ پشت صحنه ـ سلطه‌شان بر جهان بيشتر از برده‌دارهاي قديم است و بيش از گذشته مردم را مي‌دوشند! اينها دارايي‌هاي انسان را به فعلیت رسانده و آن را تبدیل به ثروت کرده و مصادره مي‌کنند؛ حتی عواطف انسان یا جاذبه‌هاي وجودی بانوان را به فعليت رسانده، و به اسم کرامت، عدالت و آزادي، مصادره می‌کنند. بنابراین ما برای برپایی عدالت، بايد جور را بشناسيم، به‌خصوص جورِ تاريخي و اجتماعي. جور، يک نظام تاريخي دارد که بر محور اولياء طاغوت و مستکبرين است. اين فراعنه، يک نظام تاريخيِ استکبار برپا کرده‌اند. ما باید این نظام جائرانۀ تاريخي را بشناسيم. همچنین باید نظام اجتماعي جور و اضلاع مختلفش را در مقياس جهاني بشناسيم. اين نظام جائرانۀ جهانی، هم بُعد فرهنگي دارد، هم بُعد اقتصادي و هم بُعد سياسي. همۀ این ابعاد، جائرانه است. محور این ظلم، استکبار بر خداي متعال است؛ هروقت استکبار بر خداي متعال شکل گرفت، ظلم به مخلوقات هم شکل مي‌گيرد. نمی‌توان بر خدا استکبار کرد و در عین حال به مخلوق او، محبت کرد؛ کسي که زير بار خدا نمي‌رود، زير بار مخلوقات هم نمي‌رود؛ کسي که حاضر نيست ذيل خدای متعال که واجد همۀ اسماء حسناست، قرار بگيرد، ذيل مخلوق هم قرار نمی‌گیرد؛ این یک توهم است که گمان کنیم انسانی که بر خدا استکبار می‌کند، به دیگران فکر می‌کند. ما باید اين جورِ گسترده را که يک دستگاه جهانی است و شکل جديد آن، شامل کل تمدن جديد غرب می‌شود، بشناسیم. جور يعني عدل و ظلمِ به هم آميخته؛ و همين آمیختگی، کار را سخت مي‌کند؛ «فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ‏ الْحَقِ‏ لَمْ يَخْفَ عَلَى الْمُرْتَادِينَ‏»؛ اگر باطل از آميختگي با حق جدا شود و شفاف عرضه شود، کساني که دنبال حق هستند ترديد نمي‌کنند. وقتي حق و باطل آمیخته مي‌شود، کار، دشوار مي‌شود. اين نظام جائرانۀ جهانی، اصلي‌ترين حجاب عدالت است؛ بنابراین بايد آن را کنار بزنيم.» 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3239 ☑️ @mirbaqeri_ir

مطالبه بدون مطالعه #نقد بدون مطالعه #کار_فرهنگی بدون مطالعه #کار جهادی بدون مطالعه #کار_سیاسی بدون مطالعه محکوم به نابودی است مطالعه را در سبد فعالیتهای روزانه قرار دهیم #سير_مطالعاتی #جدی بگیریم #مطالعه #کتاب_بخوانیم 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir

⁉️« چگونگی انتقاد سازنده » 🔴انتقاد و گله‌مندیِ مطابق با مبادی اسلامی یکی از اصول برجسته و حیاتی در تعاملات اجتماعی‌ِحقیقی و مجازی است. ♦️بایسته‌ها و ضروریات انتقاد نسبت بیکدیگر در جریان خودی وانقلابی به چه صورت است؟ ۱. نیت خالصانه و اصلاح‌گرانه: انتقاد باید با نیت صواب و اصلاح و سازندگی انجام شود. غایت از آن باید بهبود وضعیت و رفع مشکلات باشد، نه تخریب و تضعیف شخصیت‌ها و نهادها. و ما أُمِروا إلا لِيَعبدوا الله مُخلِصينَ له الدِّينَ... ۲. احترام به کرامت انسانی: انتقاد دیپلماتیک، باید به کرامت و شخصیت افراد، احترام و کرنش ببخشد. بهره‌جویی از الفاظ توهین‌آمیز و تحقیرآمیز نه تنها کج‌خلقی و رذل است، بلکه می‌تواند باعث ایجاد تنش و توفیر شود. افسوس بر مجاهدی که مجاهد دیگر را ریش‌دراز و عمامه‌صورتی و هزاران القاب خفت‌بار دیگر می‌نامد... عسى أن يَكُنَّ خَيراً مِنهُنّ وَلَا تَلمِزوا أَنفُسَكم وَلَا تَنابَزوا بالألقاب بِئسَ الإسمُ لِإسمُ الفُسُوقُ بَعدَ الإِيمان... ۳. استناد به منابع موثق: انتقاد باید منوط بر یقینیات و منابع معتبر و مستند باشد. بهره‌جویی از شایعات، ظنّیات و گمان‌های شاذ می‌تواند به بی‌اعتمادی و تفرقه دامن زند. يا أيها الذين آمنوا اجتنبوا كثيرا من الظن إن بعض الظن إثم... ۴. اهمیت به دیدگاه مخالف: این منش و این کردار، احترام به تنوع دیدگاه‌ها و تقویت فرهنگ گفت‌وگو را مصور میکند. وَ شاوَرهم فی الامر... ۵. ارائه راهکار راشد و سازنده: انتقاد باید حاوی راهکاری هوشیارانه، طریقی چهارچوب‌دار و منوالی راشد برای معالجه و جبران مافات باشد. ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن ... ۶. پاس‌داشتن عدالت و انصاف: نمی‌توان به سبب کشمش‌های شخصی یا حزب سیاسی، انتقاد غیرمنصفانه و جانبدارانه انجام داد. وَلَا يَجرِمَنَّكم شَنَانُ قَوم على ألا تَعدِلُوا اعدِلُوا هو أَقرَبُ لِلتَقوَى... ۷.تعیین زمان و مکان مساعد و توجه به تأثیرات اجتماعی: انتقاد در جامعه اسلامی باید با توجه به تأثیرات اجتماعی آن انجام شود و نباید مخرب باشد، نباید همبستگی و وفاق را عفونی کند. انتقادی که باعث ایجاد تفرقه و کشمش در جامعه ولایی شود، نمی‌تواند سازنده و مفید باشد بلکه یک عفونت است. إِنّمَا المؤمِنُونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحُوا بَينَ أَخَوَيک... #نقد #نقد_سازنده #اخلاق #انصاف 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir

🔰 #گزارش | مختصاتِ «نقد انقلابی» چیست؟ 📝 رهبر انقلاب: «ما نمی‌گوییم اعتراض را نگویند. چرا، منتها اولاً‌ لحنی که برای بیان اعتراض انتخاب میشود لحن قابل قبولی باشد، ثانیاً بعد از #تحقیق باشد.» ۱۴۰۴/۰۴/۲۵ ❇️ همه در قبال اتحاد جامعه اسلامی مسئولند ▪️در دفاع مقدس دوازده روزه در مقابل تجاوز ناجوانمردانه رژیم صهیونی و اربابش آمریکای جنایتکار؛ «افراد، همه با #جهت‌گیری‌های_سیاسی گوناگون، با جهت‌گیری‌های سیاسیِ گاهی متقابل، با وزن مذهبی کاملاً متفاوت، در کنار هم ایستادند.» ۱۴۰۴/۰۴/۲۵ ▪️رهبر معظم انقلاب حفظ این #اتحاد را وظیفه همگانی دانستند: «این [اتحاد] را حفظ کنید؛ همه این را نگه دارند؛ روزنامه‌نگار یک جور، قاضی یک جور، مسئول دولتی یک جور، روحانی یک جور، امام جمعه یک جور. هر کسی یک وظیفه‌ای دارد در قبال این حالت؛ این را نگه دارند.» ۱۴۰۴/۰۴/۲۵ ▪️با توجه به آنکه اختلاف‌نظرها، جزء طبیعی و اجتناب‌ناپذیر هر جامعه‌ی زنده و بالنده‌ای است، آیا در جامعه‌ی اسلامی مجالی برای نقد در حوزه‌های حساس همچون مسائل نظامی، دیپلماسی و سیاسی و... یا عملکرد مسئولان ارشد وجود دارد؟ و اگر چنین مجالی هست، حدود و چارچوب‌های مشروع و مقبول این انتقادها براساس #اصول و مبانی ارزشی انقلاب اسلامی چگونه تعریف می‌شود؟ 🔸 الف) نقد منصفانه، در چارچوب دیانت و اخلاق و انصاف ➕ «نقد اشکال ندارد... خب چه طوری، چه جوری نقد کنیم؟ مثلاً در وضع جنگی، در وضعیّت معارضه‌ی دشمنان چه جوری #نقد کنیم که به اینها برنخورد؟ نقد اشکال ندارد منتها نقد کردن با تهمت زدن فرق میکند؛ مراقب باشید وقتی نقد میکنید، کسی را متّهم نکنید. #سؤال مطرح بشود؛ اشکال ندارد، سؤال مطرح بشود، ابهام مطرح بشود، و فرصت جواب دادن به وجود بیاید. گاهی هست که طرف [مقابل] بعضی از سؤالات را هم نمیتواند جواب بدهد؛ یعنی فرصت جواب ندارد یا امکان جواب دادن نسبت به این قضیّه نیست؛ در این‌طور موارد حتّی ابهام را هم مطرح نکنید. با یک چنین شیوه‌هایی، فرضیّات احتمالی را مسلّم ندانید.» ۱۴۰۳/۱۲/۲۲ 🔹 ب) انتقاد عاقلانه، دلسوزانه منهایِ تضعیف و تخریب ➕ «بیان انتقادی با #تخریب فرق میکند؛ بیان انتقادی با کامل کردن پازل دشمن فرق میکند؛ با بدبین کردن مردم یا گستردن بدبینی در فضای عمومی کشور فرق میکند؛ باید واقعاً دلسوزانه باشد.» ۱۳۹۰/۰۶/۰۲ 🔸 پ) انتقاد بدون هتک حرمت، فحاشی و اهانت ➕ «انتقاد غیر از هتک حرمت است؛ هتک حرمت جایز نیست، نسبت به هر مسئولی. حالا بین آحاد مردم هم هتک حرمت حرام است و جایز نیست، [لکن] نسبت به مسئولین، بیشتر؛ بخصوص نسبت به مسئولین بالای کشور. ممکن است شما انتقاد داشته باشید، انتقادتان هم وارد باشد، این کاملاً ممکن است، حق هم دارید انتقاد کنید، امّا انتقاد کردن یک حرف است، #اهانت کردن یک حرف است، هتک حرمت کردن یک حرف است.» ۱۳۹۹/۰۸/۰۳ 🔹 ت) انتقاد با لحن ناصحانه، نه لحن خصمانه ➕ «لحن باید ناصحانه و چاره‌جویانه باشد. در انتقاد، #لحن خصمانه و یأس‌آلود و هرج‌ومرج‌طلبانه، فایده‌ی آن را تبدیل به زیان میکند.»۱۳۹۶/۱۰/۲۲ ⬅️ بنابراین: «ممکن است کسی در یک قضیه‌ی مربوط به نظامی یا دیپلماسی یا غیره به یک مسئولی اعتراض داشته باشد، ما نمی‌گوییم اعتراض را نگویند. چرا، منتها اولاً‌ لحنی که برای بیان #اعتراض انتخاب میشود لحن قابل قبولی باشد، ثانیاً بعد از تحقیق باشد. گاهی اوقات یک اعتراض‌هایی میکنند، ناشی از #بی‌اطلاعی است. اطلاع درست به دست بیاورند و با لحن مناسب نظراتشان را ابراز کنند. آن مسئولین هم با قوت تمام، با روحیه‌ی کامل ان‌شاء‌اللّه به کارهای خودشان ادامه بدهند.» ۱۴۰۴/۰۴/۲۵ 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir