🟢 ایمانِ ولایی به ضمیرِ «نا» [۲] ✍️... ما در سوره‌ی طه با مصادیقی از طبقاتِ ضمیرِ «نا» و مراحل فرودِ ضمیرِ «نا» تا موقعیتِ «آیَاتُنا» در دنیا مواجه هستیم؛ سوره طه، #کلاسِ_ایمان به ضمیرِ «نا» و سیرِ فرودِ ضمیرِ «نا» است؛ به عبارتِ دیگر ما در این سوره، با ریشه‌ی کلمات یعنی الله، سپس صفاتِ الله یعنی اولین موقعیتِ ضمیرِ «نا»، سپس با أسماء در سیاقِ اول مثل «الرَّحْمٰن»، سپس در همین سیاق با وجهِ أسمائیِ رسول‌الله (ص) در اعماق با إسمِ «طٰهٰ»، سپس با أسماءُ الحُسنیٰ، بعد از این با «مِنْ آیاتِنَا الکُبْریٰ» در سیاقِ موسی (ع) و در نهایت با «آیَاتُنا» در زمین و #پیرامونِ خودمان که در آیه ۱۲۵ طه مطرح شده؛ مواجه هستیم؛ البته لایه‌های بینابینی زیادی هم در لابه‌لای این طبقات وجود دارند که اکنون موضوعِ بحث ما نیست. ببینید چقدر این بحث در سوره طه ریشه‌دار و مهم است. 📌وقتی از منظر آیه ۱۱۴ طه که می‌فرماید: «فَتَعالَی اللهُ المَلِکُ الحَقُّ» به این #مراحلِ فرودِ ضمیرِ «نا» نگاه می‌کنیم؛ ماجرا خیلی جالب می‌شود؛ چون این آیه، میزانِ بحث ماست، خدا در این آیه از الله و أسماءُ الله صحبت می‌کند که همه، قرار است #تعالی یابد؛ علوّ یافتنِ أسماء إلهی، به فرودشان، بروزشان و سپس ظهور آن‌ها در دنیاست، لکن الآن ما در این شرایطِ فعلی دنیا هستیم؛ خیلی‌ها آتئیست هستند؛ خیلی‌ها کمونیست، سکولاریست، أُمانیست و از این قبیل #انحرافات را به خودشان نسبت می‌دهند؛ و به راحتی خدا را انکار می‌کنند؛ مهدویت را انکار می‌کنند؛ مرگ را انکار می‌کنند، نظامِ خدا را انکار می‌کنند؛ به راحتی مشرک می‌شوند؛ و به سختی توحید را می‌پذیرند!! معارفِ إلهی را نادیده می‌گیرند؛ اما لهو و لعب را ارج می‌نهند!! چرا؟! چون الله و أسماءُ الله در دنیا بروز جدی و #ظهور ندارند؛ لذا باید الله و أسماءُ الله در دنیا عُلوّ داده شود؛ باید تعالی یابد تا دیگر مشرک و کافری در زمین باقی نماند؛ باید در دنیا در معرضِ همگان قرار داده شود تا دیگر بهانه‌ای برای کفر و شرک باقی نماند که طبقِ سوره صفّ، خدا با #تامّ کردن نورالله در پروژه‌ی مهدویت، این کار را انجام می‌دهد؛ اگرچه مشرکان و کافران کراهت داشته باشند. پس «فَتَعالَی اللهُ المَلِکُ الحَقُّ» یعنی خدا می‌خواهد محضری ما به ازای کوه طورِ موسی (ع) یا بهشتِ آدم (ع) را در زمین برپا کند تا همگان با الله و أسماءُ الله از نزدیک و جَهرتاً مواجه باشند تا دیگر کافر و مشرکی در زمین باقی نماند. 🟢در جمله «فَتَعالَی اللهُ المَلِکُ الحَقُّ» که همه کلماتِ آن مثلِ «المُتَعال»، «اللهُ»، «المَلِکُ» «الحَقُّ» اسم‌های خداوندی است؛ ما با ضمیرِ «نا» و سیر فرود آن مواجه هستیم؛ چرا؟ چون در این آیه صحبت از أسماءِ خداست! و مرحله‌ی قبلی أسماءِ خداوندی در ارتفاعاتِ عالم، ضمیرِ «نا» است؛ در حالی که ضمیرِ «نا» با أسماء خیلی #عجین هستند؛ بلکه جریان یافته‌ی ضمیرِ «نا» می‌شود همان أسماءِ خدا، أسمائی که خداوند تا عمقِ عالم پایین آورده؛ همه‌چیز را به واسطه‌ی آن‌ها خلق کرده، صورت داده، رزق داده و اکنون می‌خواهد با وظیفه‌ی الحُسناییِ همین أسماء که خودش برای آن‌ها ایجاد کرده؛ دنیا و انسان‌ها را به سوی مهدویت و سرزمین‌های الحُسنیٰ ببرد. سوره طه، تقریباً توضیح این ماجراهاست؛ لذا خداوند بعد از آیه ۸ که بحثِ أسماءُ الحُسنیٰ را مطرح می‌کند؛ سیاق موسی (ع) و سپس سیاقِ مربوط به #بهشتِ_آدم (ع) را قرار می‌دهد؛ به این معنا که استفاده‌های معجزه‌گونه از أسماءُ الحُسنیٰ را در ماجرای موسی (ع)، به شکل عقوبت‌های بر فرعونیان و نعماتِ بر بنی‌اسرائیل می‌بینیم؛ سپس خدا #شرایطِ سرزمینیِ الحُسنیٰ را با بهشتِ آدم (ع) برای مخاطبِ قرآن به تصویر می‌کشد! ‼️پس خداوند به واسطه‌ی سیرِ فرود ضمیرِ «نا» علاوه بر اینکه #طبقاتِ_عالم را ایجاد کرده و دارد با وجهِ أسمائیِ آن عالم را مدیریت می‌کند؛ با فرود آن به سوی دنیا، ابعاد، شرایطِ و ظرفیت‌های جدیدی مثل #وظیفه‌ی الحُسنایی را برای وجهِ أسمائیِ ضمیرِ «نا» قرار می‌دهد. این جنبه‌ی جدید وظیفه‌اش این است که نشئه‌ی دنیا را به سوی نشئه‌ی بعدی ببرد؛ لذا اساساً با هدفِ برپایی ظهور ایجاد شده؛ از این جهت، اولاً عالم و آدم را دارد برای مهدویتِ خودش رشد می‌دهد؛ ثانیاً با وجوه پایین‌تر خود با عنوانِ کلماتُ الحُسنیٰ دارد اعماق را با جزئیات بیشتری به سوی آینده مهدوی #رفعت می‌دهد؛ و این بحثِ کلماتُ الحُسنیٰ که کلّی هم بحث قرآنی دارد را به‌زودی در یک پستِ مجزّا به آن خواهیم پرداخت. 🧩پس دوستان! ما باید به وجهِ کلماتُ الحُسناییِ اهل‌بیت (ع) ایمان بیاوریم، یک پله بالاترش، #ایمان به أسماءُ الحُسنیٰ؛ یک پله بالاتر، ایمان به أسماء، یک پله بالاتر، ایمان به صفات و نهایتاً به حسبِ شأن نه مکان، در بالاترین ارتفاع باید ایمان به #ذاتِ_الله داشته باشیم. #ادامه_دارد... 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir