‍ دوازدهم محرم روز دفن شهداى كربلا دوازدهم ماه محرم عده‌ای از #بنی_اسد به اصرار همسرانشان با ترس و خوف از دشمن #شبانه برای #دفن بدن مطهر #امام_حسین (علیه‌السلام) و #بنی_هاشم (علیهم السلام) و #اصحاب آن حضرت آمدند، اما چون #بدن‌های_بی‌سر را دیدند #متحیر ماندند، #امام_سجاد (علیه‌السلام) نیز به #قدرت امامت از میان #غل و #زنجیر بیرون آمده و برای #دفن ابدان به #کربلا آمدند و با #دستور امام سجاد (علیه‌السلام) #بدن‌ها در #مکان‌های معلوم #دفن گردیدند، از شام عاشورا #شیری به دستور #حضرت_فضه (سلام‌الله‌علیها) خادمه در #کنار بدن امام حسین (علیه‌السلام) و ابدان دیگر شهداء از بدن‌ها #مراقبت می‌کرد، چون #قصد دشمن این بود که #روز بعد عاشورا هم برای #چندمین بار بر بدن‌ها #جسارت کنند، اما #شیر تا موقع #دفن از ابدان #مراقبت کرد و نگذاشت کسی نزدیک به آنان شود، دوازدهم ماه محرم ابن زیاد ولدالزنا #فرمان داد كه احدى حق ندارد با #اسلحه از خانه بيرون آيد، و ده هزار سوار و پياده بر تمام كوچه‌ها و بازارها #موكل گردانيد، كه #احدى از #شيعيان اميرالمؤمنين (علیه‌السلام) #حركتى نكنند، سپس #فرمان داد #سرها را پيش روى اهل بيت (علیهم السلام) #حركت دهند و بعد وارد #شهر كرده، در كوى و #بازار بگردانند، مردم با #ديدن حالت زار ذريه پيامبر (علیهم السلام) و #سرهاى بر #نيزه و مخدرات در هودج‌هاى بدون پوشش، صدا به #گريه بلند نمودند، #حضرت_زينب_كبرى (سلام‌الله‌علیها)،‌ #حضرت_ام_كلثوم (سلام‌الله‌علیها)، #حضرت_فاطمه_بنت_الحسين (سلام‌الله‌علیها) و #امام_سجاد (علیه‌السلام) به ترتيب با جگرهاى سوزان و قلوب دردناک #خطبه‌ها ایراد فرمودند، كه عده‌اى از لشكر با ديدن اين اوضاع وقتی که بسیار دیر شده بود از كرده خود پشيمان شدند، هنگام #خطبه خوانی #حضرت_زینب (سلام‌الله‌علیها) عمرسعد ملعون ترسید و #دستور داد #سر برادرش را جلوی #محمل حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) #ببرند تا شاید از ادامه #خطبه منصرف گردد، بعد از دو روز #جدایی، همینکه #چشم به #سر امام حسین (علیه‌السلام) افتاد و #برادر را #غرق در خاک و خون و خاکستر #دیدند، "فنطحت جبینها بمقدم المحمل" پس #پیشانی خود را به #چوبه_محمل کوبیدند و #سر حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) #شکست و #خون جاری شد، سپس #خطاب به #برادر اشعاری را خواندند و #سر را به #هلال اول ماه تشبیه فرمودند، "ياهلالًا لمّااستتمَّ کمالا غالهُ خسفُهُ فأبْدا غُروبا ماتوهَّمتُ ياشقيقَ فؤادی کان هذامُقَدَّراً مکتوبا". منابع: کافی ج ۱ ص ۴۶۵ ، بحارالانوار ج ۴۵ ص ۱۱۴ ، توضيح المقاصد ص ۳ ، اعلام الورى ج ۱ ص ۴۷۰ ، الوقايع ص ۶۱ ، وقايع الايام ص ۱۳۲ ، العوالم ج ۱۷ ص ۴۷۷ ، الدمعة الساکبة ج ۴ ص ۳۷۷ ، معالی السبطین ج ۲ص ۵۶