eitaa logo
امام زمـــــان
2.3هزار دنبال‌کننده
3.4هزار عکس
2.6هزار ویدیو
3 فایل
اومدنت به کانال اتفاقی نیست... در دنیایی کـه از هر طـرف بــه ارزشهـایــمـان میتـازنـد شـاید بتـوانیم قـطـره ای بـاران باشیم در این شوره زارِ مردمانِ آخرالزمان و آرمـان‌هـاو دانسته‌هایمان را زمزمه کنیم https://eitaa.com/joinchat/3654418702C2694dd9a86
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 *صفات استخراج شده براي سيدخراساني از روايات شريف* 1- سيد خراساني شاب است 2- سيد خراساني از بني هاشم بوده و نسبي حسيني دارد 3- سيد خراساني از خراسان(مشرق زمين و ايران) قيام مي كند 4- سيد خراساني دشمن سرسخت سفياني بوده و با او به شدت درگير مي شود 5- سيد خراساني بر دست راستش نشانه يا خللي دارد 6- سيد خراساني صبيح الوجه بوده و چهره اي زيبا و ماه گونه و جذاب دارد 7- سيد خراساني شعيب بن صالح را به فرماندهي لشگر خود انتخاب مي كند 8- سيد خراساني رهبر اهل مشرق زمين است 9- سيدخراساني مقام بسيار بلندمرتبه اي در نزد اهل بيت(علیهم السلام) دارد. 10 – سيد خراساني اراده بسيار محكم و خلل ناپذير دارد.و مقابل دشمن کوتاه نمی آید 11- سيد خراساني پرچم اسلام را به امام زمان(علیه السلام) تحويل مي دهد 12- سيد خراساني داراي لشگري مجهز و قدرتمند است. 13- مقصد و هدف سيد خراساني بيت المقدس بوده و مسير حركت او از عراق مي گذرد. 14 – سيد خراساني عالمي آشنا به شريعت اسلام است«« و به قول علامه سید خراسانی قطعا دارای مقام مرجعیت است»» 15- سيد خراساني امام زمان(علیه السلام ) را مي شناسد ، براي او زمينه سازي كرده و بيعت مي گيرد https://eitaa.com/joinchat/3654418702C2694dd9a86 ═❁๑🍃๑🌹๑🍃๑ ❁═
روایات مرتبط با مرگ ، آخرین مقتدر پیش از ظهور تعداد روایاتی که ادعا می شود به «عبدالله»، آخرین پادشاه مقتدر مرتبط است، فراوان است. آیت الله در کتاب الظهور، در فصلی با عنوان بحران حکومت در حجاز چنین می گوید: «روایات منابع و بر این نکته اتفاق دارند که طلیعه (عج) در حجاز، پیدایش خلاء سیاسی و بین قبائل بر سر فرمانروائی است. و این حوادث در پی مرگ و یا ای رخ می دهد که با گشایشی در امور به وجود می آید. برخی ، نام او را «عبدالله» و اعلان خبر او را روز تعیین کرده اند. پس از مرگ او پیاپی در رخ می دهد که تا خروج سفیانی و و درخواست اعزام نیرو از به و سرانجام، #مهدی (علیه السلام) ادامه می یابد.» 📚(عصر الظهور، ص 261؛ ترجمه کتاب عصر ظهور، ص 258)