یکی از دعاهای همیشگیم دم ضریح امام رضا علیه السلام اینه: دستمو رها نکن امروز سحر وقتی اینو گفتم یاد مجیدرضا رهنورد قاتل دو شهید مشهدی افتادم که گفته بود ۸ساله زیارت امام رضا نرفتم اگه از امام معصوم بخوای دستتو رها نکنه، التماسش کنی به‌حال خودت وانگذاره، اون رهات نمیکنه، مگر اینکه خودت نخوای. خودت اصرار داشته باشی دستت تو دستش نباشه بنظرم باید تو اینجور وقتا یکم بترسیم و نگران بشیم: وقتایی که خیلی از مشهد و هیأت و... رفتنمون میگذره و برامون اهمیتی نداره، دلمون تنگ نمیشه و بدتر اینکه دوست نداریم بریم یا مثلا میگیم بریم شمالی، کیشی، جای دیگه. مشهد چخبره؟ اینجاها باید نگران شد. یک نگرانی برای اینکه چی شد دیگه دلمون برای حرم و هیأت پر نمیکشه مثل قبل؟ و یه نگرانی از اینکه چه‌چیزهایی رو با نرفتن از دست میدیم. درسته ارتباط با امام معصوم فقط در حرم نیست ولی خب یه چیزایی فقط تو حرم به زائر داده میشه، به‌قول یکی از تجربه‌گران زندگی پس از زندگی میگفت یه انرژی‌هایی هست که فقط تو حرم پیدا میشه، هیچ جای دیگه نیست. خیلیاهم دلشون پرمیکشه برای حرم و سالها میسوزن و می‌سازن ولی شرایطش رو ندارن، مثل خانومایی که همسرشون اهل سفر و زیارت نیست. اینا مخاطب قسمت اول پیام من نیستن. اونا چه بسا مصداق اویس قرنی باشن که عاشق دیدن پیامبر(ص) بود ولی تو سفرش به مدینه آخرش نتونست حضرت رو ببینه ولی پیامبر وقتی برگشت مدینه فرمود: بوی دوست و حبیبم از یمن به مشامم میرسه. گر در یمنی چو بامنی پیش منی گر پیش منی چو بی‌منی، در یمنی ولی اگه آدم زرنگ باشه یه راهی پیدا میکنه بره زیارت. یا با سیاست همسرش رو راضی میکنه یا یه‌جوری تنهایی مجردی، یا با بچه‌هاش بلند میشه میره... طلب امام معصوم اکثر مواقع هستش، اراده ما نیست که زیارت محقق نمیشه وگرنه شما اراده کن بلیط بگیر برو مشهد ببین میشه یانه؟ اون‌موقع همش نرفتنت رو گردن امام نمیندازی که آقا نطلبید. من خیلی از مشهد رفتنام بدون برنامه‌ریزی بوده، فقط بلیط رفت رو گرفتم و رفتم، اونجا میرم دنبال جا، و سریع جور میشد و روزهای آخر بلیط برگشت رو میگیرم. خلاصه باید رفت..... #حسین‌دارابی 👈 عضوشوید @hosein_darabi