📝 #گزارش_متنی | شاعر بودن و شاعر خوب بودن نه با فقاهت مناقات دارد و نه با فیلسوف بودن...! 🌱 جلسۀ اوّل دورۀ « قندِ پارسی » با موضوع « حوزه و شعر » و « چیستی شعر » آغاز شد. در این جلسه استاد مقدّم ابتدا به تبیین جایگاه شعر و تاریخ شعر در حوزه های علمیّه پرداختند و با استشهاد به کتاب « ریاض العلماء » فرمودند: در طول تاریخ عالمان شاعر فراوانی وجود داشته است. و سپس به بخشی از بیانات مقام معظّم رهبری مدّظله‌العالی نسبت به شعر استناد کردند: 🔍 در میان بزرگان فقهای ما، کسانی بوده اند که شعر می سروده اند. نویسندگان خوبی بوده اند؛ نویسندگان چیره دست و شعرای خوب. خیال نشود که علما و فقها، شعرای درجه دو و دریجه سه اند؛ نخیر. در بین علما و فقهای بزرگ ما، شعرایی هستند که اینها را می شود در شمار درجه یک ها به حساب آورد.(۱۳۷۲/۶/۲۱) و سپس ایشان از برخی از علماء برجسته و مشهورِ شاعر اسم آوردند. مرحوم سید رضی و مرتضی، علامه بحرالعلوم، شیخ بهایی، علامه طباطبایی و مرحوم بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیة الله خمینی رحمة الله علیه؛ از جملۀ آن افراد بودند. ✨ ایشان سپس عنوان کردند؛ طلبه اگر بخواهد از بسیاری از تراث معرفتی ما استفاده کند مجبور است با شعر آشنا باشد و از چند منظومه معروف حکمی و عرفانی مانند قصیده عینیه ابن سینا ، چکامۀ معروف مرحوم حکیم میرفندرسکی، گلشن راز مرحوم شبستری و مثنوی مرحوم مولوی اسم آوردند. 💡سپس در تبیین جایگاه شعر در تبلیغ دین فرمودند: شعر به عنوان یکی از تأثیرگذارترین ابزار برای فضای تبلیغی است که به واسطه انتقال حسّی که انجام می‌دهد؛ تمایلات، علائق و گرایشات جامعه بشری را اصلاح می‌کند و این مسئله بسیار مهّم است چرا که گرایشات انسانی زمینه‌ای برا عملکرد آن هاست. ✅پس از تبیین جایگاه شعر در حوزه؛ ایشان به چیستی شعر پرداختند و در مقدمه به چهار نکته مهم اشاره کردند: ۱- تعریف مطلق برای شعر نیست ۲- نگاه ما به تعریف شعر توصیفی است نه تجویزی ۳- برخی گفته اند شعر تعریف ندارد ۴- بعضی از تعاریف شعر هم ذوقی است. پس از آن به بررسی برخی از تعاریف شعر و جامعیت و مانعیت آن ها پرداختند. و در آخر تعریف دو تعریف از دکتر شفیعی کدکنی را به عنوان بهترین و جامع ترین تعاریف شعر دانستند و البتّه تعریف دوّم را بهتر از تعریف اوّل چرا که تعریف جامع تری هست و تمامی انواع شعر را شامل می‌شود. دکتر شفیعی کدکنی می‌گوید: 📌 شعر حادثه ای است که در زبان روی می دهد و در حقیقت، گوینده شعر، با شعر خود، عملی در زبان انجام می دهد که خواننده، میان زبان شعری او و زبان روز مرّه و عادی تمایزی احساس می کند. 🌱 در انتهای ایشان با دو بیت از مرحوم خواجه حافظ شیرازی مطالب خود را جمع بندی نموده و مقدّمه‌ای برای مباحث پیش رو را بیان کردند: بیا که قصر أمل سخت سست بنیاد است بیار باده که بنیاد عمر بر باد است غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است... 📢 کانال معاونت علمی مدرسه نورالرضا علیه‌السلام در پیام‌رسان ایتا: 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2230256128Cebc83f5f5d 📝 📝📝 📝📝📝