📜 اسیرِ پوچی‌ها ✍🏻 عین‌صاد ❞ انسان براى مسأله‌اى بالاتر از شكل گرفتن و تكامل يافتن بايد بكوشد، چون تنها اين كافى نيست كه شكل بگيريم و در ابعاد وسيع ماده و معنا تكامل پيدا كنيم، زيرا با اين تكامل يافتن، مسأله‌ى بن‌بست و عبث و پوچى زودتر پيش مى‌آيد و عميق‌تر، مطرح مى‌گردد. كسى كه بهترين ماشين را و شكل گرفته‌ترين وسيله‌ها را و تكامل يافته‌ترين مركب‌ها را با خود دارد مسأله‌ى بن‌بست و ترافيك و محدوديت‌ها را بيشتر احساس مى‌كند و عميق‌تر مى‌فهمد. انسانى كه در دو بُعد ماده و اخلاق شكل گرفته و به تكامل رسيده، اما جهت ندارد و راه ندارد، به بن‌بست و عبث و پوچى عميق‌ترى گرفتار خواهد شد و اين بن‌بست و عبث و پوچى را ديگر نمى‌توان با عرفان شرق هم درمان كرد و با هيپى‌گرى مداوا نمود، چون اين عرفان، خود يك نوع تكامل براى استعدادهاى عظيم‌تر انسان است كه پس از شكل گرفتن و تكامل يافتن، بايد به دنبال راهى بزرگ‌تر براى حركت كردن و جهتى برتر براى دويدنش بود. براى اين انسان مسأله‌ى جهت و صراط و مركب‌ها و رهبرى‌ها و روش حركت و منزل‌ها، مطرح مى‌شوند و تنها استعدادهاى تكامل يافته در دو بُعد ماده و اخلاق مسأله‌اى را حل نمى‌كنند. ... انسان هنگامى آدم مى‌شود كه به استعدادهاى شكل گرفته‌اش جهت بدهد. براى اين انسان، مكتبى، مكتب مى‌شود، كه جهت حركت و صراط و روش حركت را به او ياد بدهد و بياموزد، بدون آنكه او را مسخ كند و او را در راه بغلطاند و يا بغل بگيرد. 📚 #رشد | ص ۲۱ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #تربیت

📜 خدا را نمی‌شناسیم! ✍🏻 عین‌صاد ❞ دوستى می‌گفت مادر من از كودكى رنج برده و گرفتار بوده، با شوهرش و بستگان شوهر، گرفتار بوده، با خانواده‏‌اش مشكل داشته، با فرزندانش مصيبت‏‌ها ديده و امروز هم گرفتار فرزند عقب‌افتاده‏‌اى است كه شديداً به آن وابسته است و او را از جلو چشم دور نمی‌كند و شب‏ها بارها برمی‌خيزد و او را می‌پوشاند و خواب و راحت خودش را می‌زند. اين دوست می‌گفت مادرم كه بارها قصد خودكشى هم داشته، تازه آن‏جا كه آرام است و حالش خوب است اين را قبول ندارد كه خدا مهربان است و رحيم و رحمان است، می‌گويد آخر اين چه محبتى است و به خودش نگاه می‌كند؛ كه‌چقدر مواظب است و فداكار است. راستى كه بدون معرفت، آدمى از ذكرها هم بهره نمی‌برد. همين مادر مهربان، همين كودك ضعيف و محبوب و عقب افتاده را، اگر بخواهد بيرون برود و يا زير باران بماند و يا غذاى كثيفى بخورد، آن‏چنان می‌زند و می‌كشد و می‌بندد كه جاى انگشت‏‌هايش بر بدن او می‌نشيند و مادر اين‏ها را از مواظبت و مراعات و محبت می‌داند. پس چطور شكستن بت‏‌ها و دور كردن شيطان و كنار زدن تعلق‏‌ها را نمی‌فهمد و محبت را در تمامى چهره‏‌ها و نعمت‏‌ها را در تمامى داد و ستدهاى او نمی‌بيند؟! مشكل همين است. كه ما گل و شل باران و كثيفى بچه‏‌ها و آلودگى غذا را می‌فهميم و فرزند دلبندمان را می‌زنيم و نمی‌گذريم ولى گرفتارى بت‏ها و اسارت‏‌ها و آلودگى شهوات و جلوه‏‌هاى دنيا را نمی‌فهميم و صنايع و كارسازى خدا را نمی‌شناسيم! 📚 #وارثان_عاشورا | ص ۱۸۳ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #امامت ▪️ #عین_صاد | عضو شوید https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca