ایرانشهر آخرهای خط و از مرکز کشور خیلی دور بود. اتفاقات و خبرهای مهم به آن جا نمیرسید. همین عامل باعث شده بود که تبعیدیها را به آنجا بفرستند. سال ۱۳۵۶ تعداد کسانی که به ایرانشهر تبعید شدند بیشتر شد. معلوم بود خبرهایی در راه است اما مردم خیلی پیگیر این حرفها نبودند و سرشان به کار خودشان گرم بود. جوانترها کمی حساس شده بودند اما یا دنبال دردسر نبودند یا از شرایط موجود احساس رضایت میکردند. راشد یزدی ؛ سیدعلی حسینی که در نامه های ساواک با عنوان شیخ خامنه ای از او نام برده میشد، رحیمی خرم آبادی ؛ برادران موسوی شالی ، سیدصادق حجازی و شیخ محمدجواد حجتی کرمانی از طرف رژيم شاه به ايرانشهر تبعيد شده بودند. تبعیدیها بايد هر روز دفترشهربانی را امضاء میکردند تا حضور خود را در شهر اعلام کنند. وقتی این چند نفر شروع به برگزاری نماز جماعت در مسجد آل رسول(ص) کردند برای همان تعداد محدود نمازگزار از اوضاع شهرهای بزرگ گفتند و اتفاقاتی که درحال شکل گیری بود. برشی از کتاب #پسر_تفتان به قلم #مرضیه_نظرلو @entesharat_sarir