🔺۹. فضلیت و سابقه نیک نیز یکی دیگر از صفات امام است. حضرت علی علیه السلام در نامه ای به معاویه می‌نویسد: «متی کنتم یا معاویةُ ساسةَ الرّعیة و وُلاةَ امرِ الامّة بغیر قَدم سابق و لا شَرَف باسِق؛ ای معاویه! شما را به سیاست و زمامداری مردم چه کار؟ تو که نه دارای سابقه خوبی هستی و نه شرف و فضیلت بلندی داری». آری، امام نباید کوچک ترین سابقه بدی داشته باشد. 🔺۱۰. امام همواره باید بر اساس کتاب خدا رفتار کند. امام حسین علیه السلام می‌فرماید: «فلعمری ما الامام الّا الحاکم بالکتاب؛ به جانم سوگند که امام نیست، مگر کسی که طبق کتاب خدا حکم می‌کند». آنگاه ادامه دادند: «الدائن بدین الحق الحابس نفسه علی ذلک؛امام باید به دین حق معتقد باشد و هوسهای خود را کنترل کند». 🔺۱۱. عطوفت با مردم و سیاست مداری از ویژگی‌های دیگر امام است. امام رضا علیه السلام درباره صفات امام چنین می‌فرماید: «أشفق علیهم من آباءهم وامّهاتهم؛ نسبت به مردم از پدران و مادران آنها مهربان تر است». «عالم بالسیاسة؛ با تدبیر جامعه را اداره می‌کند». «قائم بالریاسة؛از عهده مسئولیّت بزرگ الهی برمی آید». 🔺۱۲. یکی از صفات امام، زهد و بی علاقگی به دنیاست. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:انّ اللّه فَرَض علی ائمة العدل ان یُقدّروا انفسهم بِضعَفَةِ الناس؛ همانا خدا واجب کرده که امامان بر حق و عادل، زندگی خود را ساده بگیرند تا با محرومان جامعه همگام بوده و بدین وسیله برای فقرا تسکین و دلگرمی باشند. 🔺۱۳. حق گرایی و حق مداری از سیره همیشگی امام است. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:ما شَککتُ فی الحق مذ اریتُه؛از هنگامی که حق به من معرفی شد تاکنون شک و تردیدی برای من پیدا نشده است. 🔺۱۴. امام از قاطعیّت در راه حق و پیشگامی در کارها برخوردار است. حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: «من از قومی هستم که هرگز ملامت‌های ملامت کنندگان در آنها اثر نمی گذارد: وانّی لَمِن قوم لا تاخذهم فی اللّه لومة لائم»و فرمود: مَن نَصب نفسه للناس اماماً فلیبدء بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره ولیکن تأدیبه بسیرته قبل تأدیبه بلسانه؛ کسی که خود را امام مردم قرار می‌دهد، باید از خود شروع کند و روش تربیتی او عملی باشد قبل از آنکه از طریق زبان تربیت کند. 🔺۱۵. بی تکلّفی از صفات اخلاقی امام است. خداوند به حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: به مردم بگو: «و ما أنا من المتکلّفین؛من اهل تکلّف و مشقّت نیستم» و تصنّع در کارم نیست. نشانه تکلّف آن است که انسان حاضر نیست دعوت افراد گمنام را بپذیرد یا از کار خلاف خود عذرخواهی کند یا چیزی را که نمی داند با شهامت بگوید نمی دانم یا جایی که لازم است مشورت کند. کسی که اهل تکلّف است نسبت به کوچک ترها ظالم و نسبت به بزرگ ترها شخصیّت زده است؛ امّا امام بی تکلّف ترین و متواضع ترین افراد است. هنگامی که مردم برای استقبال از حضرت علی علیه السلام به دنبال او می‌دویدند، حضرت آنان را از این کار منع کرد؛ همان گونه که پیامبر اجازه نمی داد مردم پیاده راه بروند درحالی که آن حضرت سواره بودند. 🔺۱۶. امام باید اهل مدارا، عفو، تغافل، سعه صدر و گذشت باشد تا افرادی که به دلایلی نقطه ضعفی داشته اند، از پیروی او ناامید نشوند. او همچون یوسف است که برادران خطاکار خود را پس از پشیمانی توبیخ نکرد و فرمود: «لاتثریب علیکم الیوم». 🔺۱۷. یک رهبر آسمانی برای تربیت مردم باید با آنان مدارا کند ولی مداهنه هرگز. مدارا صرف نظر کردن از دنیا و مقام خود برای اصلاح دین یا دنیای مردم است؛ اما مداهنه صرف نظر کردن از برخی دستورات دین و مکتب، برای حفظ موقعیّت خود و رسیدن به مقام و دنیاست. 🔺۱۸. مدارا یعنی نسبت به افراد کم ظرفیّت و کج فهم و فراری، عفو و اغماض داشته باشیم تا جذب مکتب شوند؛ اما مداهنه یعنی با همه گروه‌ها کنار آمدن و سازش کردن برای حفظ موقعیّت خود. مدارا از سعه صدر برمی خیزد؛ ولی مداهنه از ضعف و سودجویی، مدارا از عقل است و مداهنه از شیطنت. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «بعثتُ بمداراة الناس؛من مبعوث شدم که با مردم مدارا کنم». همچنین فرمود: «انّ اللّه امرنی بمداراة الناس کما امرنی باقامة الفرائض؛خداوند به من امر کرده تا با مردم مدارا کنم، همان گونه که امر نموده واجبات و نمازهای واجب را انجام دهم». #مهدی_شناسی #قسمت_860 #شرح_دعای_ندبه #امام_زمان #استاد_قرائتی #الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج ‌@entezar_ma313