eitaa logo
حامیان حقیقی ایران
112 دنبال‌کننده
2.9هزار عکس
3.6هزار ویدیو
46 فایل
وای بر ما اگر فقط نظاره گر تجزیه و غارت ایران و به لجن کشیده شدن ناموس و غیرت ایرانی باشیم @eranman کانال حامیان حقيقی ایران eitaa.com/eranman
مشاهده در ایتا
دانلود
۷۱۷ من استاد دانشگاه هستم، فوق تخصص یک رشته عالی، به خاطر موفقیت های تحصیلی و درسی دیر ازدواج کردم، در سن ۳۴ سالگی، آن هم با اصرار مادرم... دوره فوق تخصصم مصادف شد با عقدم، متاسفانه علی رغم اصرار همسرم قبول نکردم بچه دار بشوم. 😢😢😢 همسرم ولایی و معتقد هستن. اصرار به دوره عقد کوتاه و بچه دار شدن داشتن که متاسفانه به خاطر دوره فوق تخصص قبول نکردم. واقعا اشتباه کردم نمی فهمیدم زمان مثل برق و باد میگذره و جبران ناپذیر هست، بعد از فوق شروع به اقدام کردم که کمی طول کشید و خداوند متعال دختر گلم رو سه سال پیش بهمون هدیه داد... البته واقعا تو محیط کار اذیت شدم همه میگفتن شما باید دو سه سالی کار کنید بعد بچه... وقتی دخترم دو سالش بود در حالی که در سونوگرافی تخمک مناسبی نداشتم، خدای مهربون پسر گلم رو بهمون هدیه داد. ولی چه بارداری ای بود!!! انواع مشکلات رو داشتم و تا یک هفته به زایمان از صبح تا عصر سر کار بودم. خیلی مشکل بود، دیابتی بودم و انسولین زدن یک طرف، دردهای استخوانی و خارش یک طرف، سرزنش اطرافیان یک طرف ولی گذشت و کوچولو به دنیا اومد، فقط یک ماه مرخصی داشتم و از روز اول هم تذکر گرفته ام که مواظب باش😂😂😂 همه همکاران یک فرزند دارند و من عیالوار هستم! در آستانه چهل سالگی بابت سال های از دست رفته حسرت می خورم، بابت فرزندانی که می توانستم داشته باشم. فکر می کردم شرایطم با گذر زمان پایدار می شود ولی متاسفانه این طور نیست و هر زمانی مشکلات خودش را دارد، الان با این حجم از کار و دانشجو و کلاس و بیمار مادر خوبی نیستم😔😔😔 من یک وقتی بیماری داشتم که هشتاد و پنج سالشون بود، استاد تمام روانپزشکی دانشگاه تهران بودن، سال ۱۳۴۰ آمریکا تخصص گرفته بودن، از یک خانواده بسیار سرشناس و ثروتمند. در اوج موفقیت های تحصیلی و شغلی بودن، روزگاری که زنان استاد انگشت شمار بودن ایشون مقالات متعدد داشتن و کلی شاگرد تربیت کرده بودن، ازدواج نکرده بودن و خوب فرزندی هم نداشتن، هر از گاهی فرزندان خواهرانشون از اروپا و آمریکا میومدن و سر میزدن بهشون... ایشون وقتی دیدن من حلقه دارم خیلی ناراحت شدن و گفتن تمام سال های زندگی من در اشتباه گذشت، شبانه روزی تلاش کردم ولی نه همدمی داشتم و نه مادر شدم. گریه کردن و گفتن ای کاش زمان به عقب برگرده و من بتونم عاشق بشم و کلی بچه بیارم. هر دفعه میومد به شدت متاثر این قضیه بود و البته سه سالی هست که خبری ازشون ندارم جالب تر این که وقتی به اساتید جوون و رزیدنت های اون رشته گفتم، به جز دو نفر کسی اسم ایشون رو نشنیده بود!!!! در سن هشتاد و پنج سالگی روی صندلی نشسته بود و با یه خونه سه طبقه سیصد چهارصد متری و کلی املاک پدری و یک پرونده پر از افتخارات شغلی افسوس تعویض پوشک بچه و شیر دادن می‌خورد. دوستان من، موفقیت های تحصیلی با کوشش بیشتر بعد از ازدواج و بچه دار شدن قابل به دست آوردن هست ولی بهترین سال های عمر و سلامتی از دست می روند... جوانترین اسپرم ها و تخمک هایتان را از دست می دهید و به جایش تن به قواعد غلط به زور دیکته شده می دهید واقعا بغض دارم، برای فرزند بعدی حتما مشکلات جسمی متعدد خواهم داشت و حتما از سوی محیط کارم توبیخ می شوم. اما الان واقعا حتی اگه تمام جایگاهی رو که دارم از دست بدم، می‌خوام برای بارداری اقدام کنم و به اون دو تا فسقلی برسم. روی مرز ایستادم و ممکنه دیگه فرصتی نداشته باشم. مادران هیئت علمی دانشگاه از حقوق طبیعی یک مادر حتی بعد از زایمان محروم هستند... بویژه از یک زن پزشک پذیرفته نیست که باردار بشود، دوست صمیمی من در چهل سالگی برای دومین بار، باردار شده و انواع توهین ها را در یکی از بهترین دانشگاه ها دریافت کرده که شما ما رو معطل گذاشتی، حالا کی رو بیاریم که یکی دو ماه شما رو پوشش بده تا برگردی!!! دوستانی دارم که تنها ١٠ روز مرخصی زایمان رفته اند بعد از سزارین راستی مادر من فرهنگی هستن و پنج فرزند دارن، ایشون همیشه میگن تنها کاری که تو زندگی ازش پشیمون نیستم بچه دار شدن و بزرگ کردن اون ها بوده.. و تنها کاری که ازش پشیمون هستن اینه که چرا به حرف آشنایان و فامیل گوش دادن و قرص ضدبارداری رو بعد از پنج تا بچه خوردن، میگن میتونستم ده تا بچه داشته باشم😍😍😍 دوستان عزیز دعایم کنید، ان شاالله خداوند به من و همسرم لیاقت بدهد فرزندان بیشتری داشته باشیم کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
🚨برنامه هفتم؛ آخرین فرصت پیشگیری از سالخوردگی جمعیت جمعیت زنان ایرانی که در سنین متداول فرزندآوری هستند، رو به کاهش است و از سال ۱۳۹۵ تاکنون، چنان که پیش‌بینی می‌شد، از موالید سالیانه کشور بیش از ۳۰ درصد کاسته شده است. این روند فاجعه بار ادامه خواهد یافت و به سالخوردگی شدید جمعیت ایران خواهد انجامید؛ مگر اینکه اتفاق خاصی رقم بخورد. قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت که رهبر معظم انقلاب آن را حسنه ماندگار خواندند، اگرچه تاکنون موفق شده از سرعت کاهش موالید سالیانه بکاهد اما به تنهائی مانع سالخوردگی جمعیت کشور نخواهد شد. از این رو مسئولین و کارشناسان به درستی تشخیص دادند که برای پیشگیری از سالخوردگی شدید جمعیت، باید برنامه هفتم را به یاری این قانون آورد. شهریور سال گذشته و تقریبا یک سال پس از تصویب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسط رهبر معظم انقلاب ابلاغ شد. در بند ‌شانزدهم از این سیاست‌ها آمده است: «افزایش نرخ باروری به حداقل ۲.۵ طی پنج سال با حمایت همه‌جانبه از فرزندآوری و رفع موانع و ایجاد مشوق‌های مؤثر و اصلاح فرهنگی». نمایندگان مجلس انقلابی به منظور رسیدن نرخ باروری به ۲.۵ فرزند در مدت ۵ سال، جلسات متعددی را با کارشناسان مسئله جمعیت برگزار کردند و برنامه‌های متعددی را نوشته و پیشنهاد نمودند. هدف بخش مهمی از این برنامه‌ها تسهیل ازدواج و فرزندآوری چهار میلیون مجرد متولد دهه شصت و دهه پنجاه بود. اما در کمال تعجب و تاسف، سازمان برنامه و بودجه تمام این برنامه‌ها را حذف نمود؛ چنان‌که اکنون هیچ ماده‌ای برای تحقق سیاست فوق در برنامه هفتم وجود ندارد. دلیل بیان شده برای حذف این مواد، «بار مالی» آنها عنوان شد، در حالی که متن سیاست کلی برنامه هفتم از «حمایت همه‌جانبه از فرزندآوری»، «رفع موانع» و «ایجاد مشوق‌های مؤثر» سخن گفته بود. حال آیا این سیاست بدون هزینه، امکان تحقق دارد؟ آیا مسئولان سازمان برنامه و بودجه نمی‌دانند که اگر برای پیشگیری از سالخوردگی جمعیت هزینه نکنند، در آینده ناچار خواهند بود ده‌ها برابر این هزینه را مصروف مخارج جمعیت سالخورده کشور کنند؟ البته تقابل سازمان برنامه و بودجه با سیاست‌های جمعیتی کشور مسبوق به سابقه می‌باشد. سال گذشته نیز تقریبا تمام بودجه ده هزار و هفتصد میلیارد تومانی جمعیت، در محلی دیگر هزینه شد و در سال جاری نیز تقریبا هیچ مقدار از بودجه جمعیت توسط این سازمان پرداخت نشده است. با توجه به اینکه سازمان برنامه و بودجه، چه قبل و چه بعد از انقلاب از طراحان و مجریان اصلی برنامه تحدید نسل ایرانیان بوده است و متاسفانه رسوبات آن طرز تفکر در بدنه کارشناسی سازمان باقی مانده، لازم است که دولت مردمی به دنبال تجدیدنظر اساسی و اتخاذ یک تصمیم جدی در این زمینه باشد؛ و‌گر‌نه سالخوردگی جمعیت، آینده محتوم ایران عزیز خواهد بود. برنامه هفتم آخرین فرصت است. ✍ حسین مروتی کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075