🔹مرشد واقعی کیست؟ از مرحوم حاج ملا اقا جان زنجانی که از اولیا الهی بودند ، نقل شده که مکرر توضیح می داد و سفارش می کرد و می‌گفت: از هرگونه بت پرستی و قطب پرستی و عقب مرشدهایی رفتن که از جانب خود به آن سمت رسیده‌اند دوری کنید. ائمه معصومین ما زنده اند، خودشان واسطه بین خدا و خلق‌اند، آن ها دیگر واسطه نمی‌خواهند؛ زیرا هر قطب و مرشدی را که شما تصور کنید دور از خطا و اشتباه نیست، در حالی که ائمه اطهار (صلوات الله علیهم اجمعین)، اشتباه و خطا ندارند، آنها واسطه وحی اند، آنها واسطه فیض اند. یکبار یکی از همراهان، وسط کلام ایشان می دود و گوید: اگر این چنین است پس جمله: «هلک من لیس له حکیم یرشده» «هلاک است کسی که برای او حکیمی، مرد دانشمندی نباشد که او را ارشاد کند» چیست؟ ایشان در پاسخ فرمودند: اگر حدیث صحیحی باشد و از امام(ع) رسیده باشد، منظور خود امام بوده است؛ زیرا در آن زمان‌ها مردم با بی‌اطلاعی کامل خودسرانه به برنامه های اسلامی عمل می‌کردند، حتی در آن زمان مرجع تقلید هم نداشتند، چون خود ائمه(ع)بودند. و شاید هم در این روایت راهنمائی‌های معمولی منظور باشد که البته در این صورت چنان که من الان با شما صحبت می‌کنم برای هر فردی مذکر و رفیق و استاد و مرشدی در راه رسیدن به کمالات لازم است اما اگر من گفتم فلان عمل را با تأثیر نفس من انجام دهید که مؤثر خواهد بود غلط است. بیایید خود را به من بسپارید و با من بیعت کنید و من بر شما با آنکه معصوم نیستم و یا نائب معصوم نیستم ولایت داشته باشم غلط است. @erfanvaakhlagh

👤 آیت‌ الله بهجت : 🔰بابا! بترس برای دین، بترس برای خدا، افسار خودت را نده به کسی که نمی‌شناسی او را. معیت نکن، کاملاً دور خودت را حفظ کن❗️ 📚به سوی محبوب، ص١٠٨ و ١٠٩ @erfanvaakhlagh

♦️راهِ پیدا کردنِ استاد برای مسیر معنویت 👤حاج محمد اسماعیل خان دولابی : 🔻کار (استفاده معنوی بنده از اساتیدم )به گونه‎ای بود که خیلی از بزرگان مثل مرحوم حاج ملاّ آقاجان زنجانی، مرحوم آیت‎الله شیخ محمّدتقی بافقی و مرحوم آیت‎الله شاه‎آبادی، بدون اینکه من به دنبال آنها بروم (برای شاگردی کردن و استفاده معنوی ) و از آنها التماس و درخواست کنم، با علاقه‎ی خودشان به آنجا می‎آمدند. بعد از آن مکاشفه به ترتیب به چهار نفر (استاد) برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند... ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔰هر کس در سیر معنوی خود حرکتش را از آن حضرت آغاز کند، خیلی زود به مقصد می‎رسد... 👤پیر خراباتیان حاج محمد اسماعيل دولابي در اشاره‎ی اجمالی به سرگذشت سیر عرفانی خویش چنین می‎فرمود: « در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرّف شده بودم. در آن زمان به شدّت تشنه‎ی علوم و معارف دینی بودم و با تمام وجود خواستار این بودم که در نجف بمانم و در حوزه تحصیل کنم، ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری نداشت که بتواند در کارها به او کمک کند، با ماندنم در نجف موافق نبود. ✨در حرم امیرالمؤمنین علیه السّلام به حضرت التماس می‎کردم ترتیبی دهند که در نجف بمانم و درس بخوانم و آن‌قدر سینه‎ام را به ضریح حضرت فشار می‎دادم و می‎مالیدم که موهایش کنده و تمام سینه‎ام زخم شده بود. حالم به گونه‎ای بود که احتمال نمی‎دادم به‎ایران برگردم. به خودم می‎گفتم یا در نجف می‎مانم و مشغول تحصیل می‎شوم یا اگر مجبور به بازگشت شوم، همین‎جا جان ‌می‎دهم و می‎میرم. 🍁با علمای نجف هم که مشکلم را در میان گذاشتم تا مجوّزی برای ماندن در نجف از آنها بگیرم، به من گفتند که وظیفه‎ی تو این است که رضایت پدرت را تأمین کنی و برای کمک به او به ایران بازگردی. در نتیجه نه التماس‎هایم به حضرت امیر کاری از پیش برد و نه متوسّل شدنم به علما مرا به خواسته‎ام رساند. 🌙تا اینکه با همان حال ملتهب همراه پدرم به کربلا مشرّف شدیم. در حرم حضرت اباعبدالله علیه السّلام در بالاسر ضریح حضرت همه چیز حل شد و هر چه را می‎خواستم، به من عنایت کردند؛ به طوری که هنگام مراجعت حتّی جلوتر از پدرم و بدون هرگونه ناراحتی به راه افتادم و به ایران بازگشتم. در ایران اوّلین کسانی که برای دیدن من به عنوان زائر عتبات، به منزل ما آمدند، دو نفر آقا سیّد بودند. آنها را به اتاق راهنمایی کردم و خودم برای آوردن وسایل پذیرایی رفتم. وقتی داشتم به اتاق برمی‎گشتم، جلوی در اتاق پرده‎ها کنار رفت و حالت مکاشفه‎ای به من دست داد و در حالی‎ که سفره دستم بود، حدود بیست دقیقه در جای خود ثابت ماندم. ❇️دیدم بالای سر ضریح امام حسین علیه السّلام هستم و به من حالی کردند که آنچه را می‎خواستی، از حالا به بعد تحویل بگیر. آن دو آقا سیّد هم با یکدیگر صحبت می‌کردند و می‌گفتند او در حال خلسه است. از همان‌جا شروع شد؛ آن اتاق شد بالای سر ضریح حضرت و تا سی سال عزاخانه‎ی اباعبدالله علیه السّلام بود و اشخاصی که به آنجا می‎آمدند، بی آن ‎که لازم باشد کسی ذکر مصیبت بکند، می‎گریستند. در اثر عنایات حضرت اباعبدالله علیه السّلام کار به گونه‎ای بود که خیلی از بزرگان مثل مرحوم حاج ملاّ آقاجان زنجانی، مرحوم آیت‎الله شیخ محمّدتقی بافقی و مرحوم آیت‎الله شاه‎آبادی، بدون اینکه من به دنبال آنها بروم و از آنها التماس و درخواست کنم، با علاقه‎ی خودشان به آنجا می‎آمدند. بعد از آن مکاشفه به ترتیب به چهار نفر برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند... ↩️به هر تقدیر، همه‎ی عنایاتی که به من شد، از برکات امام حسین علیه السّلام بود. از راه سایر ائمّه هم می‎توان به مقصد رسید، ولی راه امام حسین علیه السّلام خیلی سریع انسان را به نتیجه می‎رساند. چون کشتی امام حسین علیه السّلام در آسمان‎های غیب خیلی سریع راه می‎رود. هر کس در سیر معنوی خود حرکتش را از آن حضرت آغاز کند، خیلی زود به مقصد می‎رسد.» 📚مصباح الهدي / تأليف حاج مهدي طيب @erfanvaakhlagh

🔰شکوه از مربیان ناقص 🔻عارف گمنام شیخ حسن پهلوانی (از شاگردان آیت الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی) پس از مشاهده حال پریشان یکی از جوانانی که در اثر معاشرت با استادی غیر کامل دچار مشکلات جسمی و روحی حاد شده بود به خروش آمده و از برخی که این بلاها را به سر طالبان خداوند تبارک وتعالی درمی آورند شکوه کردند و فرمودند: 🔻اين آقايان معلم کلاس اول هستند؛ میتوانند بگویند نمازت را با کیفیت بهتری بخوان، روزه ات را با کیفیت بالاتری بگیر؛ اما دیگر حق ندارند دستورات ذکری وفکری بدهند. 🔻دادن ذکر و فکر به شاگرد، دست بردن درنفس و شاکله وجودی اوست و اين کار هر کسی نيست. 🔻این ذکر دادن های بدون اشراف مثل این است که سی کیلو خیار جلوی کسی بگذاری و بگویی بخور. اگر بخورد سردی بر او غلبه کرده و مریض می شود. 🔻و فرمودند استاد، کسی است که از امام زمان (عج) اجازه تربیت داشته باشد. مطلب با یک کاغذ نوشته حل نمی شود. @erfanvaakhlagh