🧐 آیا می‌توان روى روابط حرام و نامشروع، نام «عشق» گذاشت⁉️ 💠 پاسخ: عشق، یک ودیعه‌ی پاک الهی است در فطرت انسان، که فقط مربوط به خداست و هر چیز و هر کس که خدایی باشد. پس اگر کسی همسرِ پاک و مؤمن خود را به خاطر پاکی و ایمانش به خداوند، دوست داشته باشد، این علاقه و محبّت را می‌توان عشق نامید، امّا روابط حرام و پلید با نامحرم (که خداوند از آن به شدّت نهی کرده)، وسوسه‌های شیطان‌اند و نامی جز «هَوَس» نمی‌توان بر آن‌ها گذاشت. 🔥 و هَوَس به هیچ عنوان، علاقه و محبّت به شمار نمی‌آید، بلکه عین کینه و دشمنی است؛ مخصوصاً وقتی نتایج آن آشکار می‌شود (پیامدهایی مانند بی‌آبرویی، خیانت، طلاق، دور شدن از خانواده، سقطِ جنین، خودکشی، خودسوزی، خودفروشی، قتل، اسیدپاشی، تولید نسلِ آلوده و...). ⚠️ و این نظر ما نیست، فرمایش خداوند است در قرآن؛ مقایسه کنید: 🔹«وَ جَعَلَ بَيْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً – سوره‌ی روم، آیه‌ی ٢١ » : 🔸«و خداوند بین شما و همسرانتان، دوستی و مهربانی قرار داد». امّا، 🔹 «إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ – سوره‌ی مائده، آیه‌ی ٩١» : 🔸«شیطان فقط می‌خواهد در بین شما کینه و دشمنی قرار دهد». 📖مولوی نیز در مثنوی معنوی، به این که؛ این‌گونه رابطه‌های پلیدِ هَوَس‌آلود را نمی‌توان عشق نامید، اشاره دارد: 🔹عشق‌هایی کز پی رنگی بود 🔸عشق نَبٛوَد، عاقبت ننگی بود! 💎و سعدی نیز می‌فرماید : عشق‌بازی، دگر و نفس‌پرستی، دگر است! 📚 بخشی از جزوه‌ی #نوش_دارو (ویرایش ۱۴۰۲) 🔺 @Rooyindezh