سه ساله بود ڪه بزرگ شد!
انقدر بزرگ بود ڪه بفهمد
زندگی بی حسین، غیرممکن است...
#السلام_علیک_یا_عزیزة_الحسین
#شب_سوم_ماه_عشاق
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین #نمایندگی_آستان_قدس_رضوی_اصفهان
دختـرها بابایے نیستند،
باباها دختـرےاند ... !
این را وقٺے‌حسین(علیہ‌اݪسݪام)
با سَر
بہ دیدن #رقیـہ آمد
فهمیدم ...
#یابنٺ‌الارباب
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین
#نمایندگی_آستان_قدس_رضوی_اصفهان
قلمی می سازم؛
از ساقه ی خشکِ #احساسم،
با جوهری از خونِ دلم..
تا چند سطری از شما بنویسم..
نامتان که می آید؛
واژه های سپیدِ شعرم،
یکپارچه #سرخ می شوند؛
و تنِ سپیدِ دفترم،
پُر می شود از آلاله های سرخ و پَرپَر..
تداعی می شود در ذهنم..
صحرای خونینِ #کربلا:
دستهای بریده،
مَشکی پاره،
سری بر نیزه،
گلویی پاره پاره،
کودکانِ لب تشنه،
زنانِ به بند کشیده،
و پیکرهای غلتیده در خون..
سلام بر حسین(ع)
سلام بر عباس(ع)
سلام بر شهیدانِ کربلا
از کم سن ترین تا مسن ترین...
سلام بر ۷۲ لاله ی خونین کربلا🌹🥀❤️🏴🏴
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین
#نمایندگی_آستان_قدس_رضوی_اصفهان
آب مشک تو
آبروی دنیا بود که ریخت
و شاید قسمت دنیا این بود
که برای همیشه شرمنده‌ی چشمانی بماند
که هیچوقت زیباتر از آن‌را به خود ندید
و قسمت آدمی هم اینکه
یک روز دست‌هایت را از تو بگیرد
و یک عمر برای اینکه دستش را بگیری
غلامی‌‌ات را بکند ...
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین
#یا_قمر_بنی_هاشـم🌙💔
#نمایندگی_آستان_قدس_رضوی_اصفهان
⬛️ امشب در کربلا چه خبر است؟
فلما وصل الكتاب إلي عمربن سعد، أمر مناديه فنادي:
وقتي كه نامه ي ابن زياد به عمر بن سعد رسيد، جارچي خود را فرمان داد تا بانگ زند:
إنا قد أجلنا حسينا و أصحابه يومهم و ليلتهم، فشق ذلك علي الحسين عليه السلام و علي أصحابه، فقام الحسين عليه السلام في أصحابه خطيبا، فقال:
ما حسين و يارانش را امروز و امشبشان، مهلت داديم. اين سخن بر حسين عليه السلام و يارانش گران آمد، حسين عليه السلام برخاست و در ميان يارانش، سخناني ايراد كرد و گفت:
اللهم إني لاأعرف أهل بيت أبر و لاأزكي و لاأطهر من أهل بيتي، و لاأصحابا هم خير من أصحابي. و قد نزل بي ما قد ترون و أنتم في حل من بيعتي، ليست لي في أعناقكم بيعة و لا لي عليكم ذمة و هذا الليل قد غشيكم فاتخذه جملا و تفرقوا في سواده، فإن القوم إنما يطلبونني و لو ظفروا بي لذهلوا عن طلب غيري.
بار پروردگارا من خانداني نيكوكارتر، پاك تر و بي رياتر از خاندانم و ياراني نيك تر از يارانم، نمي شناسم. شما مي‌بينيد كه بر من چه آمده است. اينك از قيد بيعت من آزاديد مرا بر گردن شما، بيعتي و شما را بر من پيماني نيست و اكنون، شب شما را در برگرفته است از خلوت آن بهره گيريد و در سياهي شب پراكنده شويد كه اين گروه، تنها مرا مي‌جويند و اگر بر من چيره گردند از جستجوي ديگران دست بر مي‌دارند.
فقام إليه عبدالله بن مسلم بن عقيل بن أبي طالب، فقال:
«عبدالله پسر مسلم بن عقيل» برخاست و گفت:
يابن رسول الله ماذا يقول لنا الناس إن خذلنا شيخنا و كبيرنا و سيدنا و ابن سيد الأعمام و أبن نبينا سيدالأنبياء، لم نضرب معه بسيف و لم تقاتل معه برمح!؟ لا والله أو نرد موردك و تجعل أنفسنا دون نفسك و دماءنا دون دمك، فإذا نحن فعلنا ذلك فقد قضينا ما علينا و خرجنا مما لزمنا.
يابن رسول الله، ما اگر پير، بزرگ، سرور خويش، پسر عموي بزرگ خود و فرزند پيامبرمان، آن سرآمد [ صفحه ۱۴۰] پيامبران را تنها بگذاريم و در كنارش شمشيري نزنيم و به همراهش، با نيزه اي نجنگيم مردم به ما چه خواهند گفت؟ نه، به خدا ما تو را تنها نمي گذاريم تا در سرانجام تو درآييم و جان و خون خود را فداي جان و خود تو سازيم هرگاه كه چنين كرديم، آن گاه است كه رسالت خود را انجام داده و از پيماني كه برماست، سرفراز بيرون آمده ايم.
و قام إليه رجل يقال له زهير بن القين البجلي، فقال: يابن رسول الله وددت أني قتلت ثم نشرت، ثم قتلت، ثم نشرت، ثم قتلت ثم نشرت فيك و في الذين معك مأة قتلة و أن الله دفع بي عنكم أهل البيت.
مردي كه به او «زهير بن قين بجلي» گفته مي‌شد، به پا خاست و گفت: اي پسر رسول خدا! دوست داشتم در راه تو و آنان كه با تواند كشته مي‌شدم، سپس زنده مي‌شدم و باز كشته مي‌شدم و دوباره زنده مي‌شدم و كشته مي‌شدم و صدبار كشته مي‌شدم تا خدا به وسيله ي من از شما، اهل بيت، دفاع مي‌كرد.
فقال: له و لأصحابه: جزيتم خيرا. ثم أن الحسين عليه السلام أمر بحقيرة فحفرت حول عسكره شبه الخندق، و أمر فحشيت حطبا و أرسل علينا إبنه في ثلاثين فارسا و عشين راجلا ليسقوا الماء و هم علي وجل شديد.
امام حسين عليه السلام به او و يارانش گفت: خدا شما را پاداش نيك دهاد! امام حسين عليه السلام، سپس امر فرمود، كندك كوچكي شبيه خندق، در گرد سپاهش بكنند و آن را از هيزم پر كنند. و پسرش، علي را با سي سواره و بيست پياده - كه سخت، بيمناك بودند - فرستاد تا آب بياورند.
و أنشأ الحسين عليه السلام يقول:
در آن حال، امام حسين عليه السلام اين اشعار را ترنم مي‌كرد:
يا دهر أف لك من خليل
كم لك في الإشراق و الأصيل
من طالب و صاحب قتيل
و الدهر لايفنع بالبديل
و أنما الأمر إلي الجليل
و كل حي سالك سبيلي
- اف بر تو اي روزگار، اي يار بي وفا!
چه بسيار خواهان و دوستدارانت را، شب و روز مي‌كشي و هرگز به اين خون خواري پايان نمي دهي.
- كارها همگي، تنها به دست خدا است.
هر زنده اي، چون من، به سوي مرگ مي‌رود.
ثم قال لأصحابه: قوموا فاشربوا الماء يكن آخر زادكم و توضوءوا و اغتسلوا و اغسلوا ثيابكم لتكون أكفانكم....
امام حسين عليه السلام سپس به يارانش گفت: برخيزيد و از اين آب (آبي كه در آن شب، برخي از ياران به فرماندهي علي اكبر از فرات آورده بودند) بخوريد تا آخرين توشه و بهره ي شما از اين جهان باشد و وضو سازيد و غسل كنيد و لباس هايتان را بشوييد كه كفن‌هاي شما خواهد بود.
مقتل الحسين عليه السلام به روايت شيخ صدوق (قدس سره)
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین
#نمایندگی_آستان_قدس_رضوی_اصفهان