🔻......علی‌اکبر به میدان جنگ بازگشت و رجز می‌خواند و می‌فرمود: من علی‌بن‌حسین‌بن‌علی هستم؛ از گروهی که جدّ پدرشان، پیامبر اکرم است. قسم به خانه خدا که به جانشینی پیامبر سزاوارتریم و به خدا سوگند که پسر زنازاده در میان ما جانشینی نخواهد کرد. با این شمشیر، شما را می‌زنم، در حالی که از پدرم حمایت می‌کنم و آنقدر با نیزه شما را می‌زنم که نوک آن برگردد. چنین است نیش نشتر جوانی از تبار هاشم و علی. 🔻جنگی بزرگ به راه انداخت که در این میان، مُنقذبن‌مُرَّه چنان ضربه‌ای با شمشیر بر فرق سر ایشان فرود آورد که از روی اسب به زمین افتاد و دشمنان از هر سو، او را با شمشیر می‌زدند. تیری به سوی او انداخته شد و بر گلویش فرو‌رفت و گلو را پاره کرد. از جا برخاست، در حالی که در خون خود غوطه می‌خورد؛ سوار بر اسب شد و گردن اسب را گرفت. اسب، او را به میان لشکر دشمن برد. آنان نیز با شمشیرهایشان بند از بندش جدا کردند. وقتی جان به گلوی مبارکش رسید، فریاد زد: ای پدر! این جدّم رسول خدا است. 🔻 مرا از جام لبریزش نوشاند. به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: «زود به نزد ما بیا که برای تو نیز جامی نگه داشته‌ایم.» بعد از آن، نفسی عمیق کشید و به شهادت رسید. امام حسین خود را به بدن علی اکبر رساند و کنار بدنش ایستاد. صورتش را بر صورت علی ‌اکبر گذاشت و فرمود: خداوند هلاک کند قومی که تو را کشتند. چه چیز آن‌ها را بر خدای رحمان و بر هتک حرمت پیامبر خدا دلیر و بی‌باک کرده است؟ 🔻اشک از چشمان مبارکش سرازیر شد و فرمود: بعد از تو، خاک بر سر این دنیا باد! بعد حضرت زینب مانند خورشیدی که طلوع می‌کند، با سرعت از خیمه‌ها بیرون دوید، در حالی ناله و نفرین بر زبان داشت و می‌فرمود: ای محبوب من! ای پسر برادرم! ای میوه‌ی دلم! ای نور چشم من! وقتی به بدن بی‌جان علی‌اکبر رسید، خود را بر روی نعش علی انداخت. امام حسین به سوی خواهر آمد؛ دست او را گرفت و به خیمه بازگرداند و رو به جوانان کرد و فرمود: برادرتان را به سوی خیمه برید! 🔻جوانان بنی‌هاشم نیز بدن علی‌ اکبر را حمل کردند و از مقتل بیرون آوردند و در کنار خیمه‌ای که در مقابلش می‌جنگیدند، قرار دادند. سپس از مردان خاندان، یکی پس از دیگری به میدان رفتند تا اینکه عده‌ای از آن‌ها (بنی‌هاشم) به دست دشمن کشته شدند. 🔻در این زمان، امام حسین فریادی زد و فرمود: ای عموزادگان، صبوری پیشه کنید! ای اهل بیت من، صبر نمایید! به خدا سوگند، بعد از امروز هرگز خواری و ذلّت نخواهید دید. 📌 #مقتل ؛ #هشتم_محرم *(منابع: ابن‌اعثم، الفتوح ج ۵ ص ۱۱۴؛ ابن شهر آشوب، مناقب‌آل‌أبي‌طالب ج ۴ ص ۱۰۹؛ ابن‌نما‌حلی، مثیرالاحزان ص ۶۹؛ احمدبن‌داود دینوری، الأخبار الطوال ص ۲۵۷؛ اسماعيل‌بن‌كثير،البدايه والنهايه ج ۸ ص ۱۸۵؛ سید بن طاووس، اللهوف ص ۱۱۲؛ علامه‌ مجلسى، بحار الأنوار ج ۴۵ ص ۴۲؛ علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب ج ۳ ص ۷۶؛ فضل‌بن‌حسن‌طبرسی، اعلام الوری ص ۲۴۶؛ محمد بن ابی طالب، تسليه المُجالس و زینه المجالس ج ۲ ص۳۱۰)  .