بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مرگ_خلیفه_اول» روز یکشنبه، ١۴٠١/١٠/٢۵ مناسبت روز: ٢٢ جمادی‌الثانی، روز مرگ خليفه اول است؛ او پس از امیرالمؤمنین (ع) و حضرت خدیجه (س)، از اولین مسلمانان صدر اسلام و از مهاجرین و اصحاب رسول خدا بود، ولی متأسفانه پس از درگذشت پیامبر اکرم (ص)، علیرغم توصیه‌های مکرر حضرت درباره خلافت و امامت حضرت علی (ع)، در ماجرای سقیفه بنی ساعده، بر کرسی خلافت مسلمین تکیه زد؛ او تنها به مدت دو سال و سه ماه و پنج روز حکمرانی کرد، اما حوادث بحث‌برانگیزی را در همین دوران کوتاه رقم زد، که از آن جمله می‌توان به غصب فدک، حمله به خانه حضرت زهرا (س) و گرفتن بیعت با تهدید و تطمیع از صحابه و... اشاره نمود؛ البته ما در سخن امروز به دنبال بیان این حوادث تلخ تاریخی و قضاوت درباره آن‌ها نیستیم؛ بلکه فقط می‌خواهیم به یکی از نکاتی که خلیفه اول قبل از مرگ خود بر آن صحه گذاشته، بپردازیم و قضاوت را به شما واگذار نمائیم؛ ✍️ در کتب معتبر اهل‌سنت آمده است كه عبدالرحمن بن عوف (يكی از صحابه كبار) در آخرين روزهای زندگی خلیفه اول، به نزد او رفت و خلیفه به وی گفت: من از چيزی حسرت نمی‌خورم، مگر از سه کاری كه مرتكب شدم و ای كاش آن‌ها را انجام نمی‌دادم! و سپس یکی از آن موارد را این‌چنین بیان نمود که «ای كاش خانه فاطمه (س) دختر رسول اكرم (ص) را مورد تفتيش و هجوم قرار نداده و افراد (بيگانه) را وارد بر آن نمی‌كردم، اگر چه در را بر رويم می‌بستند» (تاريخ اليعقوبی، ج٢، ص١٣٧؛ تاریخ طبری، ج٣، ص٢٣۶؛ مروج‌الذهب، ج٢،ص٣٠١؛ المعجم الكبير، ج١، ص۶٢؛ تاريخ الإسلام، ج٣، ص١١٧؛ و... ) ❓حالا با توجه به تأیید حمله به خانه حضرت زهرا (س) و اظهار ندامت خلیفه اول، سؤال این است که آیا حضرت فاطمه (س) در دوران عمر شریفشان، او را بخشیده‌اند و یا کماکان تا پایان عمر از خلیفه اول خشمگین و ناراضی بودند؟ ✅ برای پاسخگویی به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که موضوع نارضایتی و خشم حضرت فاطمه (س) از خلیفه اول و دوم از جمله مسائل غیرقابل انکار تاریخی است؛ چنانچه بخارى در صحیح‌ترین کتاب اهل‌سنت؛ بیهقی در السنن الکبری؛ ذهبی در کتاب تاریخ الاسلام و...، از غضب و قهر فاطمه (س) بر آنها سخن‌ها گفته‌اند که در این مجال کوتاه به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: ⬅️ بخاری مى‌نویسد: «فاطمه دختر رسول خدا (ص) از ابوبکر خشمگین و از وى روى گردان شد و این ناراحتى ادامه داشت تا از دنیا رفت» (صحیح بخاری، ج٣،‌ ص١١٢۶) ⬅️ بیهقی نیز نوشته: «فاطمه (س) بر ابوبکر غضب کرد و از او اعراض نمود و با او صحبت نکرد تا اینکه وفات یافت، پس علی (ع)، ایشان را شبانه دفن نمود» (السنن الکبری، ج۶، ص٣٠٠) ⬅️ علاوه بر این موارد، در کتاب «اَلْاِمامَةُ وَ السّیاسَة» آمده که خلیفه دوم به خلیفه اول گفت: بیا با هم به پیش فاطمه (س) برویم زیرا ما او را غضبناک کردیم؛ پس از فاطمه (س) اذن ورود خواستند، ولی ایشان اجازه ندادند! لذا به نزد حضرت علی (ع) رفتند و ایشان آن‌ها را به داخل خانه آوردند و چون نزد فاطمه (س) نشستند، آن حضرت، صورتشان را به طرف دیوار برگرداندند و جواب سلام آنان را ندادند... و سپس فرمودند: «شما را به خدا سوگند مى‌دهم، آیا شما دو نفر از رسول خدا (ص) نشنیدید که فرمودند: خشنودى فاطمه، خشنودى من؛ و ناراحتى او، ناراحتى من است... هر کس فاطمه را خشنود نماید، مرا خشنود کرده و هر کس فاطمه را ناراحت کند مرا ناراحت کرده است»؛ پس آنها گفتند: «آرى ما از رسول خدا(ص) این‌گونه شنیدیم»؛ در این حال، حضرت فرمودند: «پس من، خدا و فرشتگان را شاهد مى‌گیرم که شما دو نفر، مرا اذیت و ناراحت کرده‌اید و در ملاقات با پدرم از شما دو نفر شکایت خواهم کرد» و سپس اضافه نمودند: «به خدا قسم پس از هر نماز بر شما نفرین می‌کنم» (الإمامة والسیاسة، ج١،‌ ص١٧) ✍️ این موضوع تأسف‌بار درحالی است که طبق روایات صحیح السندى که در صحیح‌ترین کتاب‌هاى اهل‌سنت آمده است، پیامبر (ص) درباره حضرت زهرا (س) فرمودند: «فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بیازارد من را آزرده است»: «انما فاطمه بضعه منی یؤذینی ما آذاها» (صحیح مسلم، ج۴، ص۹۰۳)؛ «فاطمه بضعه منی، فمن أغضبها فقد أغضبنی» (صحیح بخاری، ج۴، ص۲۱۰ و ۲۱۹؛ و ج ۵، ص۳۶) 👈 همچنین طبق آیه ۵٧ سوره احزاب، هر کس پیامبر(ص) را بیازارد در دنیا و آخرت ملعون و مستحق عذاب خوار کننده است: «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآَخِرَهِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا» ✅ آنچه امروز تقدیم شما گردید، همه از صحیح‌ترین و معتبرترین کتب عزیزان اهل‌سنت بود و نتیجه‌گیری و قضاوت در رابطه با خلیفه اول را به شما عزیزان واگذار می‌نمائیم؛ 👈 «قضاوت با شما» 👉