مشغــول آشپــزۍ بودم، آشــوب عجیبۍ در دلــم افتاد، مہمــان داشتم، به مہمــانها گفتم: شما آشپزۍ ڪنید من الان بر مۍگردم. رفتم نشستم براۍ ابراهیـم نمــاز خواندم، دعــا ڪردم، گریه ڪردم ڪه سالــم بماند، یڪ بار دیگــر بیاید ببینـمش. ابراهیــم ڪه آمد، به او گفتم ڪه چۍشد و چه ڪار ڪردم. رنگـش عـوض شد و سڪوت ڪرد. گفتـم: چه شــده مگــر؟ گفت: درست در همــان لحـظـه مۍخواستیم از جاده‌اۍ رد شویم ڪه میــن گـذارۍ شده بود. اگر یڪ دستــه از نیــروهاۍ خــودشان از آنجا رد نشده بودند، مۍدانۍ چۍ مۍشــد ژیــلا؟ خنــدیــدم؛ با خنــده گفت: تو نمۍگــذارۍ من شہیــد بشوم، تو ســدّ راه شہــادت من شده‌‌اۍ، بگــذر از مــن! 🌷شـهـیـد دفاع مقدس #محمدابراهیم_همت #عاشقانه‌شهدا @etyhhbi