💫ولادت خاتون سَماویَ ، بانوی آسمان و آسمانیان ، حضرت حَوراء إنسیّه ، صدیقه کبری ، فاطمه زهرا صلوات الله علیها بر بهشتیان مبارک باد 🌸🌸 @f_azima1

این تصویر، حضرت خدیجهٔ کبری سلام‌الله‌علیها را در حالی نشان می‌دهد که فرزندی را در آغوش دارد که الله او را سبب آفرینش آسمان و زمین معرفی فرموده است ✨🌙

🔸به‌مناسبت میلاد نورانی حضرت زهرا صلوات الله ‌علیها و روز مادر، دوره‌های اول تا هفتم «ستاره شبگرد» تا ساعت ۲۳:۵۹ امشب با تخفیف ویژه ارائه می‌شوند. برای ثبت‌نام و دریافت اطلاعات بیشتر، به لینک زیر مراجعه نمایید: @secret_light110

بله این غافلگیری هاي عجیب بخشی از ذات بینهایت عظیم قرآن هست. ما تا زمانی که متوجه بخشی از این حقایق نشویم هرگز نخواهیم فهمید که قرآن برایمان چه آماده کرده است و این تا ابد ادامه خواهد داشت زیرا نهایتی برای این غافلگیری وجود ندارد... #ستاره_شبگرد

🔹در این دنیا آدم‌ها به دو بخش تقسیم می‌شوند: گروه نخست کسانی هستند که دوست دارند بخشی از حقایقی را که از گذشته‌شان در قرآن ذکر شده به یاد آورند و بدانند چه کسی هستند و از کجا آمده‌اند. اما گروه دوم، افرادی‌اند که به زندگی زمینیِ فعلی خو گرفته‌اند و بهره‌شان از قرآن فراتر از قرائت یک سوره برای گشایش بخت یا کسب ثوابِ آخرت نمی‌رود. اکنون سؤال این است: شما می‌خواهید جزو کدام بخش باشید؟ آدم‌های دسته‌ی اول یا دوم؟

صبح همگی بخیر ، عید شما باز هم مبارک ...

🐺 یک نوع گرگ ناشناخته وجود داره که اگر باهاش روبرو بشید ، خواهید فهمید گرگ بیابیان جلوی اون یک فرشته خواهد بود .... این یک ضرب المثل نیست ، چون واقعا وجود داره ....

آن موجود تقلید نمی‌کند. یاد می‌گیرد. زیرا هر صدایی که می‌شنوی قبلاً در دهانِ کسی به التماس تبدیل شده. شاید هیچ‌وقت اولین صدا برای عبرت گیرندگان خطرناک نباشد . اما دومین صداست که تو را نگه می‌دارد. و سومین صدا را اگر شنیدی دیگر تو دیگر در این دنیا نخواهی بود که متوجه این فریب شده باشی زیرا اگر اهل عبرت بوده باشی از همان صدای اول کیلومترها دورتر شده بودی ...

🐺 من از گرگینه یا گرگ‌های غول‌پیکر حرف نمی‌زنم. مسئله اصلاً «گرگ» نیست. ذِئب یاد شده در سوره یوسف ، الزاماً نامِ یک حیوان نیست؛ ترجمهٔ سادهٔ آن به «گرگ» معنایی را پنهان می‌کند که می‌تواند به‌مراتب دهشتناک‌تر باشد. و اگر ذِئب نامِ یک چیز یا حتی نامِ یک شخص بوده باشد و نه نوع آن، آن‌وقت تمام فهم ما از ماجرا اشتباه خواهد بود .

دقت کنید که واژهٔ «ذِئب» در سورهٔ یوسف، از ریشهٔ سه‌حرفی ذ . أ . ب در عربی کهن آمده است. ریشه‌ای که در اصل، صرفاً به «حیوان گرگ» اشاره نداشت؛ بلکه به مفاهیمی چون: کمین‌گر نابودکنندهٔ پنهان آنچه بی‌صدا نزدیک می‌شود و اثری می‌گذارد بی‌آنکه دیده شود دلالت می‌کرد. بعدها، از آن‌جا که گرگ طبیعی بهترین مصداق این رفتار دانسته شد، این واژه به‌تدریج بر همان حیوان اطلاق گردید و معنای پیشینِ آن به حاشیه رفت. اکنون پرسش اینجاست: اگر «ذِئب» یادشده در قرآن، الزاماً گرگِ حیوانی نباشد، پس دقیقاً از چه سخن گفته می‌شود؟ یک موجود؟ یک عاملِ پنهان؟ یا نامِ چیزی که تنها اثرش دیده می‌شود، نه خودِ آن؟