💥 «توحید» به‌معنای نادیده گرفتن «اسباب» نیست؛ دنیا عالَم اسباب است. 👈 اما در ورای این اسباب، باید دست خداوند را دید و همۀ خوف و اميدمان به او باشد؛ «وَ بِيَدِكَ لَا بِيَدِ غَيْرِكَ زِيَادَتِي‏ وَ نقْصِي‏ وَ نفْعِي وَ ضُرِّي‏». 💥 باید از حوادث و خطرات، رهنمون شویم به‌سمت توحید. باید از شرک‌های خفیّ رهایی یابیم. 🔵 استاد سید محمدمهدی میرباقری: 🔹 قرار نيست ما با موحد شدن، #اسباب را رها کنيم؛ اينجا عالم اسباب است. ولي به اسباب نبايد تکيه کرد که اين باعث شرک مي‌شود. اينکه ما بر زمين تکيه داريم و سفتي آن، محل اتکاء است، نبايد ما را غافل کند و گمان کنیم که زمين ما را نگه داشته است، بلکه خداوند است که ما را نگاه داشته است. مگر همين زمين سفت نرم نشد و قارون را در خودش فرو برد؟! ما بايد همه خوف و اميدمان به خدا باشد. آيا ما اين‌گونه‌ايم؟ يا اينکه تا پول همراهمان هست آسوده‌ايم ولي امان از روز نداري و اضطراب‌هاي آن. 🔹 حضرت ابراهيم(ع) هاجر و فرزندش اسماعيل(ع) را در کوير گذاشت و رفت در حالي که آنجا هيچ خبري نبود. بيابان برهوت بود. قرآن مي‌گويد «رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُون». يعني خدايا من اهل خودم را در اين بيابان غيرقابل کشت سکني دادم تا اقامه صلاة در اينجا شود؛ تو خودت دل‌هاي خوبان خودت را به سمت آنها متمايل کن (که در روايت داريم: اينها شيعيان هستند) و از ثمره و محصول آماده به آنها برسان. عجيب است! او در دل کوير ثمره کار ديگران را مي‌خواهد و البته خدا مي‌تواند. حقيقت همين است که خدا رزاق است. 🔹 ما شرک‌هاي مختلفي داريم. ترس‌هايمان را نگاهي بياندازيم! به چه چيزي احساس فقر نداريم؟! و البته عذاب‌ها و رنج‌هاي ما همه براي همين شرک‌هاست. اگر به وادی توحيد رفتيم آنجا وادي امن است «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِي‏ فَمَنْ دَخَلَهُ أَمِنَ مِنْ عَذَابِي‏». حتي ترس ما از زلزله و... از همين‌جا سرچشمه مي‌گيرد. مگر سفتي زمين ما را نگه داشته بود که حالا با لرزش آن، ما را ترس بر مي‌دارد؟! نقل شده است که در حجره‌ای که #آيت‌الله_قاضی درس توحید می‌دادند لرزشی اتفاق افتاد و شاگردان فرار کردند. بعد که به درس برگشتند ديدند که استاد هیچ حرکتی نکرده و سر جای خودش نشسته و می‌گويد: برگرديد شاگردان مکتب توحيد! 🔹 بايد به #انقطاع_از_اسباب رسيد و الوهيت خداوند را فقط ديد و به آن متوسل شد. لکن جدا شدن ما از اين اسباب، با ترس همراه است. اينکه عده‌اي در دنيا به پوچي و خودکشي و ... مي‌رسند به‌خاطر همين است که جداشدن اين اسباب را مي‌بينند و متوجه مي‌شوند که اين اسباب اگر کاره‌اي هم باشند مدتي کوتاهي است. لذا ترس و ياس و نااميدي آنها را فرا مي‌گيرد. لکن اينها به اين نمي‌رسند که با بريدن از اينها بايد به خدا گره خورد. يعني از سستي اين عالم به تکيه‌گاه عالم رهنمون نمي‌شوند و به او تکيه نمي‌کنند. حال ما به برکت رسول الله(ص) از #شرک_جلي رها شده‌ايم لکن #شرک‌هاي_خفی در ما کم نيست. اينها که در فضاي تهديد و تحريم دشمنان اسلام مي ترسند و عقب مي نشينند به‌خاطر همين است. شرک است که فکر کنيم که دنيا رزق ما به دست قدرت‌هاست و آنها ضامن سلامتي و امنيت ما هستند. مگر از اينها کاري بر ما آيد؟! «وَ بِيَدِكَ لَا بِيَدِ غَيْرِكَ زِيَادَتِي‏ وَ نقْصِي‏ وَ نفْعِي وَ ضُرِّي‏». 🔹 همه گناه‌ها هم ريشه در شرک دارد که قبيح هستند. قلب مشرک است وقتي دروغ مي‌گويد. کاسب اگر دروغ مي‌گويد به‌خاطر همين است که خدا را رزاق نمي‌بيند. بايد برسيم به اينکه آب و زمين و... کاره‌اي نيستند. لذا بايد در ابتداي هر چيزي بسم الله بگوييم تا استعانت خود از اسماء الهي و خداوند را نشان دهيم و متذکر آن باشيم وگرنه غفلت است. دست زدن به مکروهات هم در درونش شرک‌هاي خفي دارد. اگر گفتند فلان چيز مکروه است و مطلوب خدا نيست چرا مي‌خوريم؟ مگر با غير آن تأمين نمي شويم؟! اگر کسي نگاه آلوده مي‌کند فکر مي‌کند در آن، نيازش مرتفع مي‌شود، لکن نگاه کنترل نشده، ما را تأمين مي‌کند يا خدا؟»