💢 یکی از ضعف های فرهنگ دینی جامعه ما اینه که ما برترین شاخص دینداری رو برخورداری از قدرت روحی نمیدونیم. 🔵 یعنی اگه به ما بگن کی دیندار تره، معمولا نمیگیم کسی که #قدرت_روحی بالاتری داره! ⭕️ معمولا به ریش و تسبیح طرف نگاه میکنیم یا اندازه عمامه و ... تا به ما میگن آدم با تقوا کیه؟ 💢 میگیم کسی که مهربان باشه، با گذشت باشه و گناه نکنه و ... و یه سری صفاتی که دلالت بر نرمی و این جور چیزا میکنه. خب اینا خوبه. بله یه آدم دیندار باید مهربون باشه و گناه نکنه و ... ✅ ولی درستش اینه که اولین چیزی که باید از یه آدم دیندار به ذهنمون برسه اینه که #قوی باشه. قدرتمند باشه. ✔️ برخوردار از "قدرت روحی" باشه. 🗻 قله ای باشه که از این قله چشمه هایی سرازیر میشه مثل مهربانی و گذشت و ... 💢 ما معمولا از دینداری بیشتر انتظار نرمی و انعطاف داریم تا قدرت. 🔶 البته قدرت هم به این معنا نیست که طرف خشن باشه و ظلم کنه و... قدرت معناش این نیست. وقتی کسی قدرت روحی داشت اتفاقا مهربان تر از بقیه هم خواهد شد. ✔️ مثلا در روایات داریم که وقتی حضرت ولی عصر ارواحنا فداه تشریف میارن اصحاب خودشون رو 40 برابر #قدرتمند تر میکنن! اون قدرت منشا خیلی از خوبی هاست. 💢 اتفاقا ریشه خیلی از بدی های آدم ها به خاطر #ضعفشون هست. آدم وقتی ضعیف شد میره سراغ گناه و خرابکاری. 😒 مثلا کسانی که مسئولیتی به عهده میگیرن و ظلم میکنن اینا از سر حقارت و بدبختی درونی شون هست. وگرنه یه کسی که قدرت روحی بالایی داره هرچقدر قدرت بیشتری پیدا کنه، نور بیشتری به همه میده ✅ مثل اهل بیت علیهم السلام ✅ مثل حضرت امام خمینی و امام خامنه ای ... ⭕️ حتی کسی که میره سراغ شهوترانی به خاطر اینه که طرف لذت قدرت رو نمیبره. قدرت روحی نداره. و هرچقدر آدم سراغ شهوترانی بره اراده ش ضعیف تر میشه. روحش سست تر و حقیر تر میشه.