#امام_حسن #مدح_امام_حسن شاعر به هر شعر ترش دارد علاقه آری به میز و دفترش دارد علاقه  چون با ارادت می نشیند می نویسد از خط و خال دلبرش ؛ دارد علاقه من دلبری دارم که بعد قرن ها هم دنیا به ذکر اطهرش دارد علاقه عمری به دیدار تماشای جمالش تنها نه ما پیغمبرش دارد علاقه آنقدر سبک خطبه هایش حیدرانه ست اصبغ به فیض منبرش دارد علاقه او را به جان فاطمه باید قسم داد از بس به شخص مادرش دارد علاقه یارب نکن بیرون مان از خانه ی او خیلی به روضه نوکرش دارد علاقه کی میرویم از محضر او دست خالی وقتی به مسکین درش دارد علاقه هر نام پاکش می برد دل را به نوعی موسی به اسم شبرش دارد علاقه مشغول مداحی او در عرش جبرییل میخواند از تورات و میخواند از انجیل هر سائلی یک دفعه شد مهمان شبر سیراب شد از چشمه ی احسان شبر پلکی زد و رزق خلائق را فرستاد روزی ما می ریزد از مژگان شبر معنای رحمانیت حق را ندیدیم جز در میان مهر بی پایان شبر هرگز به چشم نوکری ما را ندیده اقا شدیم از لطف استحسان شبر حاجت به دندان نیست وقتی می گشاید از کار ما صدها گره دستان شبر بعد از حدیث منزلت باید بخوانیم موسی ست محو صورت خندان شبر جای صفورا خالی است امشب بگیرد گلبوسه ای از گونه ی تابان شبر ما هم به قربان همان خال سیاهش وقتی که هارون می رود قربان شبر سنگین تر از ایمان کل انبیاء است در وقت میزان کفه ی ایمان شبر با دست تقدیر خدا پیوند خورده از ابتدا جان شبیر و جان شبر مضمون به این خوبی فقط جایش همین جاست عشق برادر به برادر بیش از اینهاست در علی دردانه ی طاها حسن بود قبل از حسین آیینه ی زهرا حسن بود چشمان او تنها تجلی گاه توحید پر می شد از عطر خدا هر جا حسن بود یوسف کمی تا قسمتی از حسن رویش زیباتر از زیباتر از زیبا حسن بود جبرییل هم در سایه سارش قد کشیده روزی رسان عالم بالا حسن بود شاگرد پای درس پیکارش ابوالفضل اموزگار حضرت سقا حسن بود گفتند کوه صبر زینب را ولیکن الگوی ناب زینب کبری حسن بود یاد خدا یاد امام عصر باشد تسبیح قاسم یاحسین و یاحسن بود صلحش قیامی همچو عاشورا رقم زد بنیانگذار کربلایی ها حسن بود در کربلا هم با حسینش دم گرفتیم در هر زیارت ذکر پایین پا حسن بود از اولین اجدادمان بر ما رسیده انگیزه ی ماندن در این دنیا حسن بود دل نازکی که هر شب خود را سحر کرد در همنشینی با جزامی ها حسن بود هر کس که پیدا کرد توفیق زیارت ورد لبانش ما رایت الا حسن بود از پاکی دامان مادر فیض برده تا وقت جان دادن هر آنکس با حسن بود مردی که تا پایان عمر غصه دارش خیری ندید از کوچه ها تنها حسن بود از غربت او دم به دم باید بخوانیم یک بیت روضه دست کم باید بخوانیم فرقی ندارد بزم اشک و بزم شادی باید که باشد گفتمان اعتقادی باید گریزی زد به افکار مدرس در بیت هایی هم سیاسی هم عبادی دشمن به خود ارایش جنگی گرفته شاید نظامی نه ولیکن اقتصادی فردا سرافرازی نصیب ملت ماست با رونق تولید ؛ تولید جهادی از دست رنج خویش سفره پهن کردیم بر لقمه ی دشمن نداریم اعتمادی ما وارث ایثار گردان کمیلیم با اقتدا کردن به ابراهیم هادی از مرد بودن یک کت و شلوار دارند بر هر چه نامرد است دارم انتقادی گفتند از اخراج مهاجر یا مجاهد !!؟؟ چشم دلم روشن... غلط های زیادی ... تاریخ از ابناء ایران می نویسد از غیرت مردان افغان می نویسد تا فتنه ای نسل ابوسفیان علم کرد شمر زمان فکر جسارت بر حرم کرد با یک اشاره ابرهه زیر و زبر شد با فجر صادق شام ظلمانی سحر شد امروز ناموس پیمبر در خطر نیست جز لکه ای ننگ از دواعش بیشتر نیست امروز هم آماده ی اذن جهادیم محکم به پای آرمان ها ایستادیم خاری به چشم شور عمال یهودیم خود شاهد جان کندن آل سعودیم سردار و سرباز مجاهد بی شمار است انگیزه ی لشگر نشان ذوالفقار است با این طریقت در مسیر اقتداریم از جنس سرویم و چهل سال استواریم رمز بقا قطعا به دست مردم ماست این اولین تحلیل گام دوم ماست بر نفس سرکش راه طغیان را ببندیم با معنویت در دو عالم سربلندیم در فصل سختی چشم تهران هم به طوس است چون ملک ایران بیمه ی شمس الشموس است 🔸شاعر: #علیرضا_خاکساری

. #مدح_امام_حسن عشق است حسن... حسن گلواژه دیوان عشق است حسن تفسیری از قرآن عشق است حسن سرچشمه جودِ الهی حسن ابرِ کرم، باران عشق است حسن اَبروی او محراب طاعت حسن گیسوی او ایوان عشق است حسن نَبضِ پیمبر، نَفْسِ حیدر حسن جان و دلِ جانان عشق است حسن عزّت برای مومنین است حسن در سینه ها ایمان عشق است حسین ارباب خوبی های عالم حسن در معرفت سلطان عشق است حسن با رب الاعلی همنشین است حسن شب تا سحر مهمان عشق است حسن باشد کلامش وحی مُنزل حسن فرمان او فرمان عشق است حسن در پایِ او هستیِ خالق حسن در دستِ او احسان عشق است حسن صُلحش سبب شد دین بماند حسن جنگش ولی طوفان عشق است حسن دستِ کریمش بَنده پرور حسن تیغِ کَجَش بُرّان عشق است حسن مَرهَم به زخم قلب زهراست حسن بر فاطمه درمان عشق است حسن زهرِ هلاهل نوش کرده حسن جان و تنش سوزان عشق است حسن گر چه بقیع اش خاکی اما.. به درگاهش ملک دربان عشق است حسن را ملتمس دیگر چه گویی؟ که عشق است و همی قربان عشق است