🌹 #باشهداتاخدا مهدی توی خودش رفته. تا دو سه ماه پیش حتی فکرش را هم نمی‌کرد گذرش به سمت عراق بیفتد. بخواهد با داعش بجنگد، پیروز شود و توی دهة اول محرم، زیارت کربلا قسمتش شود. اما حالا در کنار همرزم‏‌هاش، با تن‏های خسته و خاکی از مبارزه با بی‏رحم‏‌ترین دشمن شیعه، دارند می‌روند زیارت کربلا. رضا به تلافی آن شب جمعه و دعای کمیلِ بی‏‌روضه، آرام‏‌آرام دمِ نوحه‏ می‌گیرد. بر مشامم می‏رسد هر لحظه بوی کربلا... بر دلم ترسم بماند آروزی کربلا... حرف دیگری لازم نیست. برای خیلی‏‌ها مثل مهدی که تا حالا کربلا نیامده‌اند، این تک‏‌مصرع، خودش یک روضة کامل است. حال همه دگرگون می‌شود. صدای گریه‌ها و نجواها بلند می‌شود. مینی‏‌بوس نزدیک تل زینبیه نگه می‌دارد و بچه‏‌ها پیاده می‌شوند. یک نفرشان می‌گوید: «بچه‏‌ها دقت می‌کنید با چه سر و وضعی داریم می‏ریم زیارت؟ بدون غسل و حمام و لباس تمیز...» یکی دیگر جواب می‌دهد: «اصلاً امام حسین اینجوری‏‌شو بیشتر دوست داره...»