امام آن وقتی كه تنها بود، مبتلای به ترس نشد، مبتلای به یأس نشد، آن وقتی هم كه نه‌تنها همه‌ی ملت ایران یک‌صدا نام او را فریاد زدند، بلکه ملت‌های دیگر هم به او عشق ورزیدند و این را ابراز كردند، دچار غرور نشد. آن وقتی كه خرمشهر به وسیله‌ی متجاوزین عراقی از دست رفت، امام مأیوس نشد، آن وقتی هم كه خرمشهر را رزمندگان ما با دلاوری و فداكاری خود گرفتند، امام مغرور نشد، فرمود «خرمشهر را خدا آزاد كرد»، یعنی ما هیچ‌کاره‌ایم. در همه‌ی حوادث گوناگون دوران زعامت آن بزرگوار، امام همین‌جور بود. ۱۳۸۹/۰۳/۱۴ #کتاب_پنجم_سیر_مطالعاتی #کتاب_امام_خمینی #صفحه ۲۵