نشست اعضای مجموعۀ تبیین منظومۀ فکری رهبری در استان تهران با حضور و سخنرانی حجة‌الاسلام و المسلمین فخریان 🔸زمان: دوشنبه ۷ آذرماه، ساعت ۱۴:۳۰ 🔹مکان: بزرگراه شهید سلیمانی (رسالت) مجیدیه شمالی، خیابان شهید منصوری، خیابان شهید موسایی، مجتمع فرهنگی ورزشی هیئت الزهرا موقعیت🔻 https://nshn.ir/rbvZqZYxRVkg 🔶 دسترسی: 🔹 خطوط اتوبوسرانی؛ پایانه بیهقی _ پایانه علم و صنعت ایستگاه اثنی‌عشری ( تا مقصد پیاده ⬅️ ۶ دقیقه ) 🔹 خطوط اتوبوسرانی؛ پایانه جوانمرد قصاب، پایانه لاله، ایستگاه فرجام ( تا مقصد پیاده ⬅️ ۱۴ دقیقه) 🔹 خطوط اتوبوسرانی؛ خیابان معلم، میدان هروی ایستگاه رسالت ( تا مقصد پیاده ⬅️ ۴ دقیقه) 🔹 ایستگاه مترو خواجه عبدالله انصاری (فاصله تا مقصد پیاده ⬅️ ۱۴ دقیقه) پ.ن۱: این نشست ویژۀ فراگیران دوره‌های پنجم، ششم و هفتم می‌باشد. پ.ن۲: حضور فراگیران محترم در این نشست لازم و مفید است. @t_manzome_f_r [واحد روابط عمومی مجموعۀ تبیین منظومۀ فکری رهبری]

#پخش_زنده سخنرانی حجة‌الاسلام و المسلمین فخریان در اجتماع فراگیران دوره‌های پنجم، ششم و هفتم مجموعۀ تبیین منظومۀ فکری رهبری تهران، هیئت‌الزهرا (علیهاالسلام) #حتما_ببینید @fakhrian_ir

سه‌شنبه‌های «امید و پیشرفت» در کوچه‌ها و محلات تهران اجرا می‌شود. با توجه به ضرورت امیدآفرینی و تبیین پیشرفت‌های ایرانِ عزیز، طرح «سه‌شنبه‌های امید و پیشرفت» توسط حجة‌الاسلام و المسلمین فخریان تبیین و ان‌شاءالله بزودی در استان تهران اجرا خواهد شد. ان‌شاءالله این طرح به مرور در تمام استان‌های کشور با توجه به ظرفیتِ مجموعۀ تبیین منظومۀ فکری رهبری اجرا می‌شود. در این طرح در قالب‌های مختلف به تبیین مبانی و اهداف انقلاب و همچنین پیشرفت‌ها و دستاوردهای ایران اسلامی پرداخته می‌شود. این طرح بصورت کاملاً مردمی و با محوریت کوچه‌ها و محلات اجرا خواهد شد. @t_manzome_f_r ▫️مجموعۀ تبیین منظومۀ فکری رهبری

سه‌شنبه‌های «امید و‌ پیشرفت» به منظور هم افزایی با سه‌شنبه های مهدوی است. مغز و هستۀ مهدویت، امید است و کارکرد ظهور، پیشرفت. پس مهدویت یعنی امید و پیشرفت. سه‌شنبه‌های مهدوی، یعنی سه‌شنبه‌های امید و پیشرفت. @fakhrian_ir

حجاب‌خواهی، چگونه؟ حجاب‌خواهی تماماً از سر غیرت دینی است. این دغدغۀ دینی است که نمی‌گذارد نسبت به بدحجابی و بی‌حجابی بی‌تفاوت بود. حجاب، فقط حجاب نیست، مصونیت یک جامعه را بدنبال دارد. پیشرفت یک جامعه را می‌تواند تضمین کند. هر غیرتمندی نه تنها با تذکر لسانی نسبت به هر منکَری از جمله شُل‌حجابی مخالف نیست که آن را وظیفۀ شرعی، قانونی و انسانی می‌داند، لکن نباید به صرف تذکر لسانی اکتفا کرد. معتقدم صرفاً تذکر لسانی اگرچه لازم است، اما به‌هیچ‌وجه کافی نیست. نیازمند توجه به فرآیند گسترش یک منکَر از جمله بدحجابی هستیم. باید دقیق، آسیب‌شناسی کنیم و بعد راهکار درمانی ارائه دهیم. البته ما نسبت به ارائه‌ی تعریف درست دین و جای‌گذاری مسائل مختلف و به‌هم پیوستۀ دین ضعیف و منفعل بوده‌ایم. باید بدانیم که حجاب و پوشش یک وسیله است، هدف نیست. وسیله، برای زن ماندن زن، برای خانواده ماندن خانواده. برای اینکه زن بتواند بغرّد، بتواند بیاید به میدان مبارزه، به میدان کنش اجتماعی، بتواند بیاید به میدان علم، سیاست، فرهنگ و اقتصاد، آموزش و تربیت. بیاید به متن جامعه، بدون اینکه ذره‌ای به حریم زن بودن و انسان بودن او خدشه‌ای وارد شود. امام فرمود: «بانوان رهبر نهضت ما هستند، ما دنباله‌رو آنها هستیم. من شما را به رهبری قبول دارم و خدمتگزار شمایم. خداوند شما را برای اسلام حفظ کند». زنهای مؤمنه هم مثل مردان مؤمن، مکلف به انجام بزرگ‌ترین تکالیف الهی هستند. باید ترسیم درستی از نقشۀ خدا در عالم و تکالیف معتقدان به خدا و نقشۀ او داشته باشیم. نمی‌توان تعریفِ انسان را خلاصه در خواب و خورهای مدرن کرد و آنگاه از انسان انتظار انجام تکالیف بزرگ را داشت. طبق بیان رهبر انقلاب، تمام زندگی انسان‌ها خلاصه در دو کلمه است: «ماالحیاة اِلّا العقیدة و الجِهاد». عقیده و جهاد برای پیاده کردن عقیده در متن جامعه. ما در ترسیمِ مهم‌ترین عنصرِ «عقیدۀ دینی» که تمدن‌سازی است کم گذاشته‌ایم. دختر، پسر، بزرگ و کوچک آنگاه که چشم‌اندازی از حیات دینی خود ندارد، هیچ‌گاه وارد جرگۀ جهاد و مبارزه نخواهد شد. به دین‌داری اصحاب پیامبر نگاه کنید، به دین‌دار کردنِ خمینی کبیر نگاه کنید! امام سازندگی و دین‌داری را در فرآیند مسئولیت‌پذیری تعریف می‌کند. او معتقد است که انسانِ غیرمسئول را نمی‌توان ساخت. کسی که مسئولیتی را نپذیرفته، هیچ تکلیفی نسبت به خود، دیگری و جامعه احساس نمی‌کند، نه می‌سازد و نه ساخته می‌شود. اگر می‌خواهید آدم بسازید، او را آرمان‌دار کنید، او را بلندنظر کنید، او را از قفس تن رهایی دهید. بستر و ظرف حرکت و کارِ مسئولانه را برای او فراهم کنید. حجاب برای مبارزه است، حجاب خودش هم مبارزه است، خب طرف باید اعتقاد و انگیزه‌ای برای مبارزه داشته باشد یا نه؟! منهای فهمِ عمیق از کارکرد حجاب و سایر فروعات دین، نباید انتظار پایبندی به آنها را داشت. @fakhrian_ir

منطقِ امام در مواجهۀ با دشمن! امام (رضوان‌الله‌علیه) چگونه با دشمن مواجه می‌شد؟ الگوی امام [در مواجهه با دشمن] چگونه است؟ این را من خیلی کوتاه و مختصر عرض کنم؛ اینها برای ما درس است. من چند خصوصیّت را در الگوی رفتاری امام بزرگوار، با وضعیّت دشمن ذکر می‌کنم: اوّلاً امام در مواجهۀ با این دشمنی‌ها و دشمنان، برخورد شجاعانه و فعّال داشت، برخوردِ از روی ضعف و انفعال نداشت؛ امام هرگز منفعل نشد؛ نه احساس ضعف کرد و نه از خود ضعف نشان داد؛ در مقابل دشمنان، قدرتمندانه و به‌صورت فعّال ایستاد. دوّم: امام از هیجان‌زدگی پرهیز می‌کرد؛ امام در مقابل حوادث، هیجان‌‌زده نمی‌شد و تکیه به احساسات خالی از عقلانیّت نمی‌کرد؛ تصمیم‌های امام، تصمیم‌های شجاعانه و همراه با احساسات محکم بود امّا مبتنی بر محاسبات عقلانی. سوّم: امام اولویّت‌ها را رعایت می‌کرد؛ تمرکز بر اولویّت‌ها می‌کرد. فرض بفرمایید در دوران مبارزات، اولویّت امام مقابلۀ با رژیم سلطنت بود و مسائل حاشیه‌ای را وارد میدانِ کار خود نمی‌کرد؛ در دوران جنگ تحمیلی، اولویّت امام مسئلۀ جنگ بود؛ امام بارها این را فرموده بودند که جنگ در رأس امور است، دفاع مقدّس در رأس امور است و واقع هم همین بود. متمرکز بر یک مسئله‌ی دارای اولویّت میشد و حواشی را واردِ میدانِ اهتمامِ خود نمیکرد. در اوّل انقلاب - در همان روزهای اوّل و هفته‌های اول - انسان با شگفتی مشاهده می‌کند تکیۀ امام بر قانون اساسی، بر ایجاد نظام، بر ترتیبات قانونی و بر این چیزها بود؛ یعنی بر روی آن نقطۀ اصلی متمرکز می‌شد. چهارم: اعتماد به توانایی‌های مردم؛ امام، ملّت ایران را ملّتِ بزرگ و آگاه و توانایی می‌دانست، به آنها اعتماد می‌کرد، به آنها خوش‌بین بود؛ مخصوصاً به جوانان. مشاهده کنید در فرمایشات امام که چقدر نسبت به ملّت خوش‌بین است، نسبت به جوانان خوش‌بین است. پنجم: بی‌اعتمادی به دشمن؛ امام در طول ده سال حضور بابرکت خود در رأس نظام اسلامی، یک لحظه به دشمن اعتماد نکرد؛ به پیشنهادهای دشمن بدبین بود؛ به تظاهرات آنها بی‌اعتنا بود؛ دشمن را به معنای واقعیِ کلمه، دشمن می‌دانست و به او اعتماد نمی‌کرد. ششم: اهتمام به همبستگی و اتّحاد ملّت؛ این هم یکی از خصوصیّات الگوی رفتاریِ امام در مقابل این دشمنی‌ها بود. هر چیزی که ملّت را به دو دسته تقسیم کند، به دو قطب تقسیم کند، از نظر امام مردود بود. هفتم: ایمان و اعتقاد راسخ به نصرت الهی و به وعده‌ی الهی؛ این هم آن نقطه‌ی اصلی. اتّکاء امام به نصرت الهی بود؛ همه‌ی تلاش خود را می‌کرد، با همه‌ی وجود در میدان بود، امّا امید او بسته‌ی به نصرت الهی و به قدرت الهی و تکیه‌ی او به قدرت الهی بود. امام به اِحدی‌الحُسنَیین اعتقاد واقعی داشت - ما لنا الّا اِحدی الحُسنَیین - و معتقد بود که اگر کار را برای خدا بکنیم، درِ ضرر بسته است؛ اگر کار برای خدا انجام بگیرد، هیچ‌گونه ضرری متوجّه و عاید نخواهد شد؛ یا پیشرفت می‌کنیم، یا اگر پیشرفت هم نکردیم، کاری را که وظیفه‌ی ما بوده است انجام داده‌ایم و در مقابل پروردگار سرافرازیم. رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۹۷٫۰۳٫۱۴ @fakhrian_ir

برای پیروزی تیم ملی فوتبال ایران هم دعا می‌کنیم و هم متوسل به حضرت صدیقۀ طاهره (علیهاالسلام) می‌شویم. @fakhrian_ir

خدا قوت به بچه‌های تیم ملی. تمام تلاش‌شون رو کردند، کم نگذاشتند. ازشون ممنونیم. @fakhrian_ir

🎙#بشنوید اینطوری جوون‌ها رو تربیت کنید... بهبهان، سال ۹۶ @fakhrian_ir

انتظار بود در سالروز میلاد حضرت زینب کبری(علیهاالسلام)، بزرگ‌راوی حماسۀ بی‌نظیر و تاریخی کربلا، کسی که تاریخ مدیون روایت‌گری، جهاد تبیین و استقامت او در روشنگری است، بیشتر به زوایای روایتگریِ همراه با موفقیت این بانوی اسلام، پرداخته میشد. جا دارد در روزهای آتی، به این مسالۀ مهم بپردازیم. @fakhrian_ir