💞☘بِسْمـِ اللّهِ القاصِمـ الجَبّارین☘💞 🇮🇷رمــــــــان شهدایی و #امنیتی 🇮🇶 #تنــها_میان‌_داعش 💣قسمت #شانزدهم از حیاط همھمه‌ای به گوشم میرسید، و لابد عمو برای حیدر به جای مجلس عروسی، مجلس ختم آراسته بود. به سختی پیڪرم را از زمین ڪندم و با قدم‌هایی ڪه دیگر مال من نبود، به سمت در رفتم. در چوبی مشرف به ایوان را گشودم و از وضعیتی ڪه در حیاط دیدم، میخڪوب شدم؛ نه خبری از مجلس عزا بود و نه عزاداران! ڪنار حیاط ڪیسه‌های بزرگ آرد به ردیف چیده شده و جوانانی ڪه اکثراً از همسایه‌ها بودند، همچنان جعبه‌های دیگری می‌آوردند و مشخص بود برای شرایط جنگی آذوقه انبار میڪنند. سردسته‌شان هم عباس بود، با عجله این طرف و آن طرف میرفت، دستور میداد و اثری از غم در چهره‌اش نبود. دستم را به چھارچوب در گرفته بودم تا بتوانم سر پا بایستم و مات و مبھوت معرڪه‌ای بودم ڪه عباس به پا ڪرده و اصلا به فڪر حیدر نبود ڪه صدای مهربان زن عمو در گوشم نشست _بھتری دخترم؟ به پشت سر چرخیدم و دیدم زن عمو هم آرامتر از دیشب به رویم لبخند میزند. وقتی دید صورتم را با اشڪ شسته‌ام، به سمتم آمد و مژده داد : _دیشب بعد از اینڪه تو حالت بد شد، حیدر زنگ زد. و همین یڪ جمله ڪافی بود، تا جان ز تن رفته‌ام برگردد ڪه ناباورانه خندیدم و به خدا هنوز اشڪ از چشمانم می‌بارید؛ فقط اینبار اشڪ شوق!دیگر ڪلمات زن عمو را یڪی درمیان میشنیدم و فقط میخواستم زودتر با حیدر حرف بزنم ڪه خودش تماس گرفت. حالم تماشایی بود، ڪه بین خنده و گریه حتی نمیتوانستم جواب سلامش را بدهم ڪه با همه خستگی، خنده‌اش گرفت و سر به سرم گذاشت : _واقعاً فڪر ڪردی من دست از سرت برمیدارم؟! پس فردا شب عروسیمونه، من سرم بره واسه عروسی خودمو میرسونم! و من هنوز از انفجار دیشب ترسیده بودم ڪه ڪودڪانه پرسیدم : _پس اون صدای چی بود؟ صدایش قطع و وصل میشد و به سختی شنیدم ڪه پاسخ داد : _جنگه دیگه عزیزم، هر صدایی ممڪنه بیاد! از آرامش ڪلامش پیدا بود فاطمه را پیدا ڪرده و پیش از آنڪه چیزی بپرسم، خبر داد : _بلاخره تونستم با فاطمه تماس بگیرم. بنزین ماشینشون تموم شده تو جاده موندن، دارم میرم دنبالشون. اما جای جراحت جملات دیشبم به جانش مانده بود ڪه حرف را به هوای عاشقی برد و عصاره احساس از کلامش چڪید : _نرجس! بهم قول بده مقاوم باشی تا برگردم! انگار اخبار آمرلی به گوشش رسیده بود و دیگر نمیتوانست نگرانی‌اش را پنھان ڪند ڪه لحنش لرزید : _نرجس! هر اتفاقی بیفته، تو باید محڪم باشی! حتی اگه آمرلی اشغال بشه، تو نباید به مرگ فکر ڪنی! با هر ڪلمه‌ای ڪه میگفت، تپش قلبم شدیدتر میشد و او عاشقانه به فدایم رفت : _به خدا دیشب وقتی گفتی خودتو میڪُشی، به مرگ خودم راضی شدم! و هنوز از تهدید عدنان خبر نداشت ڪه صدایش سینه سپر ڪرد : _مگه من مرده باشم ڪه تو اسیر دست داعش بشی! گوشم به عاشقانه‌های حیدر بود، و چشمم بی‌صدا می‌بارید ڪه عباس مقابلم ظاهر شد. از نگاه نگرانش پیدا بود دوباره خبری شده و با دلشوره هشدار داد : _به حیدر بگو دیگه نمیتونه از سمت تڪریت برگرده، داعش تڪریت رو گرفته! و صدای عباس به قدری بلند بود ڪه حیدر شنید و ساڪت شد. احساس میڪردم فڪرش به هم ریخته و دیگر نمیداند چه ڪند ڪه برای چند لحظه فقط صدای نفس‌هایش را میشنیدم.انگار سقوط یڪ روزه موصل و تڪریت و جاده‌هایی ڪه یڪی پس از دیگری بسته میشد، حساب ڪار را دستش داده بود ڪه به جای پاسخ به هشدار عباس، قلب ڪلماتش برای من تپید : _نرجس! یادت نره بهم چه قولی دادی! و من از همین جمله، فهمیدم فاتحه رسیدن به آمرلی را خوانده ڪه نفسم گرفت، ولی نیت کرده بودم دیگر بی‌تابی نڪنم ڪه با همه احساسم خیالش را راحت کردم : _منتظرت میمونم تا بیای! و هیچڪس نفهمید چطور قلبم از هم پاشید؛ این انتظار به حرف راحت بود اما وقتی غروب نیمه شعبان رسید و درحیاط خانه به جای جشن عروسی بساط تقسیم آرد و روغن بین مردم محله برپا بود تازه فهمیدم درد جدایی چطور تا مغز استخوانم را میسوزانَد. لباس عروسم در ڪمد مانده و حیدر ده‌ها ڪیلومتر آن طرفتر ڪه آخرین راه دسترسی از ڪرڪوڪ هم بسته شد و حیدر نتوانست به آمرلی برگردد. آخرین راننده ڪامیونی ڪه توانسته بود... ادامه دارد.... 💣نویسنده؛ فاطمه ولی نژاد ☘ #کپی_باذکرنام_نویسنده 📌به کانال #فانوس بپیوندید👇 🆔https://eitaa.com/joinchat/1798635846C05440867fe